علائم دررفتگی عضلات و روش درمان آن
علائم دررفتگی عضلات
قبل از اینکه بخواهیم علائم دررفتن عضلات را بیان کنیم باید بگوییم به جای آن که خودتان اقدام به تشخیص کنید بهتر است سریعا به یک متخصص ارتوپدی مراجعه کنید چرا که بخاطر کم تجربه بودن شما احتمال اشتباه بالا است و ممکن است آسیب‌های دیگری به غیر از دررفتگی عضلات مانند شکستگی رخ داده باشد و شما با سهل انگاری آسیب را از چیزی که هست بزرگ‌تر کنید، اما این اطلاعات برای مواقعی که دکتر در دسترس نیست و می‌خواهید یک ارزیابی کلی داشته باشید مناسب است.
درد عضله و استخوان
بدیهی است که در هر نوع آسیب عضلانی درد نیز به همراه آن حضور خواهد داشت، درد دررفتگی عضلات می‌تواند شدید و ناگهانی باشد. این درد معمولاً در ناحیه آسیب‌دیده متمرکز است و ممکن است تیر بکشد یا ضربان‌دار باشد. شدت درد بسته به شدت دررفتگی و عضله آسیب‌دیده متفاوت است. همچنین توجه داشته باشید که افزایش تدریجی میزان درد در دررفتگی طبیعی است چرا که در ابتدا بخش آسیب دیده گرم است و کمتر درد را احساس می‌کند. همچنین توجه داشته باشید اگر عضلات شما زود به زود دچار درد می‌شوند در حالی که آسیب جدی به آن وارد نشده توصیه می‌کنیم محتوای علل و راه های درمان درد عضلانی را مطالعه فرمایید.
تورم مفصل
تورم به دلیل تجمع مایعات در ناحیه آسیب‌دیده ایجاد می‌شود. این تورم می‌تواند بلافاصله بعد از آسیب‌دیدگی یا چند ساعت بعد ظاهر شود. معمولا در صورت دررفتگی مقدار تورم بخش مفصل بیشتر از سایر آسیب هاست، و همچنین اگر بخشی غیر از مفصل متورم شد احتمال دررفتگی عضلات پایین می‌آید.
ناتوانی در حرکت دادن مفصل: دررفتگی عضلات می‌تواند حرکت دادن مفصل آسیب‌دیده را دشوار یا غیرممکن کند. این امر به دلیل درد، تورم و آسیب به عضلات و بافت‌های اطراف مفصل است. در حالت کلی سعی کنید از حرکت دادن زیاد مفصل خودداری کنید به غیر از همان ابتدا که برای تست ناتوانی انجام می‌دهید.
تغییر شکل مفصل
در برخی موارد، ممکن است مفصل دررفتگی دچار تغییر شکل شود. این تغییر شکل به دلیل جابجایی استخوان‌ها و بافت‌های نرم در مفصل ایجاد می‌شود.
بی‌حسی یا گزگز ناحیه آسیب دیده
بی‌حسی یا گزگز در ناحیه آسیب‌دیده به دلیل آسیب به اعصاب است که عضلات را کنترل می‌کنند. این عارضه معمولاً موقتی است، اما در برخی موارد ممکن است دائمی باشد.
علائم دیگری که ممکن است با دررفتگی عضلات رخ دهد:
- کبودی: کبودی به دلیل خونریزی در زیر پوست در ناحیه آسیب‌دیده ایجاد می‌شود.
- ضعف عضلانی: ضعف عضلانی به دلیل آسیب به عضله یا تاندون آسیب‌دیده ایجاد می‌شود.
- احساس لق شدن یا بی‌ثباتی مفصل: این احساس به دلیل آسیب به رباط‌هایی که مفصل را در جای خود نگه می‌دارند، ایجاد می‌شود.
روش های درمان دررفتگی عضلات
درمان دررفتگی عضلات به شدت آسیب‌دیدگی بستگی دارد. و در اکثر موارد به فردی ماهر نیاز دارد که کار جا انداختن آن را انجام دهد، اما پس از جا افتادن آن همچنان به این نیاز است که که فرایند مراقبت و درمان آن را طی کنید تا عظله شما به حالت قبلی برگردد، در اینجا جزئیات بیشتری در مورد روش‌های درمانی مختلف ارائه شده است:
استراحت: استراحت برای همه دررفتگی‌های عضلات ضروری است. و مهمترین لازمه درمانی دررفتگی محسوب می‌شود این امر به عضلات و بافت‌های آسیب‌دیده فرصت بهبودی می‌دهد. از فعالیت‌هایی که باعث درد می‌شود خودداری کنید.
بستن یخ: یخ به کاهش درد و تورم کمک می‌کند. یک بسته یخ را به مدت 15 تا 20 دقیقه در هر بار، چند بار در روز روی ناحیه آسیب‌دیده قرار دهید.
فشار: فشار به کاهش تورم کمک می‌کند. ناحیه آسیب‌دیده را با یک باند الاستیک فشار دهید. از بانداژ خیلی سفت استفاده نکنید، زیرا ممکن است جریان خون را محدود کند.
بالا بردن: بالا بردن ناحیه آسیب‌دیده به کاهش تورم کمک می‌کند. تا زمانی که تورم فروکش کند، ناحیه آسیب‌دیده را بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید.
مسکن‌ها: داروهای مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
آتل یا گچ: در موارد شدیدتر، ممکن است برای بی‌حرکتی مفصل و کمک به بهبودی، به آتل یا گچ نیاز باشد. این امر به ویژه در مواردی که دررفتگی با شکستگی استخوان همراه باشد، مهم است.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می‌تواند به تقویت عضلات آسیب‌دیده و اطراف آن، بهبود دامنه حرکتی و کاهش خطر آسیب‌دیدگی مجدد کمک کند. فیزیوتراپیست شما یک برنامه تمرینی خاص برای شما طراحی می‌کند که متناسب با نیازهای شما باشد.
جراحی: در برخی موارد، ممکن است برای ترمیم عضله و تاندون پاره شده، جراحی لازم باشد. این امر معمولاً در مواردی که دررفتگی شدید است یا با آسیب به اعصاب یا عروق خونی همراه است، ضروری است.
مدت زمان بازگشت به فعالیت عادی بعد از دررفتگی عضلات
مدت زمانی که طول می‌کشد تا بعد از دررفتگی عضلات به فعالیت‌های عادی خود بازگردید، به شدت آسیب‌دیدگی بستگی دارد. در موارد خفیف، ممکن است فقط چند روز طول بکشد. در موارد شدیدتر، ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد. پزشک شما می‌تواند به شما بگوید که چه زمانی برای بازگشت به فعالیت‌های عادی خود ایمن است.
پیشگیری از دررفتگی عضلات
اگر فردی هستید که زیاد دچار دررفتگی عضلات می‌شوید و به نوعی مفاصلتان به این اتفاق عاد کرده است بهتر است موارد پیشگیری از آن را جدی بگیرید تا احتمال دررفتگی را پایین‌تر بیاورید، در حالی که همیشه نمی‌توان از دررفتگی عضلات جلوگیری کرد، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش خطر ابتلا به آنها انجام دهید:
پوشیدن کفش مناسب: کفش‌های مناسب می‌توانند به شما کمک کنند تا تعادل خود را حفظ کنید و از مچ پا و پاهای خود در برابر آسیب‌دیدگی محافظت کنید. هنگام ورزش یا فعالیت‌های بدنی، کفش‌هایی را بپوشید که به درستی جا‌بجا شده باشند و از پاهایتان حمایت کنند.
از حرکات ناگهانی و شدید خودداری کنید: حرکات ناگهانی و شدید می‌تواند عضلات شما را تحت فشار قرار دهد و آنها را در معرض آسیب‌دیدگی قرار دهد. هنگام ورزش یا انجام فعالیت‌های بدنی، حرکات خود را کنترل کنید و از حرکات ناگهانی یا انفجاری خودداری کنید.
مراقب محیط اطراف خود باشید: از خطرات بالقوه مانند چاله‌ها، سطوح لغزنده و اشیاء شل که می‌تواند باعث زمین خوردن یا پیچ‌خوردگی شما شود، آگاه باشید.
در صورت خستگی یا درد، استراحت کنید: اگر احساس خستگی یا درد می‌کنید، به بدن خود گوش دهید و استراحت کنید. ادامه فعالیت زمانی که خسته یا درد دارید، می‌تواند خطر آسیب‌دیدگی را افزایش دهد.
مصرف مایعات کافی: کم‌آبی بدن می‌تواند عضلات شما را ضعیف‌تر کند و آنها را در معرض آسیب‌دیدگی قرار دهد. به خصوص در طول ورزش یا فعالیت‌های بدنی، به طور مرتب مایعات بنوشید تا هیدراته بمانید.
در صورت ابتلا به بیماری‌های خاص، احتیاط کنید: برخی از بیماری‌ها مانند آرتریت روماتوئید یا سندرم Ehlers-Danlos می‌توانند شما را در معرض خطر بیشتری برای دررفتگی عضلات قرار دهند. اگر به هر یک از این بیماری‌ها مبتلا هستید، با پزشک خود در مورد اقدامات پیشگیرانه اضافی که می‌توانید انجام دهید صحبت کنید.
در صورت نیاز از بریس یا بانداژ استفاده کنید: اگر سابقه دررفتگی عضلات دارید یا در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آنها هستید، ممکن است پزشک شما استفاده از بریس یا بانداژ را برای حمایت از مفصل و کاهش خطر آسیب‌دیدگی توصیه کند.
تمرینات مناسب برای جلوگیری از دررفتگی
گرم کردن قبل از ورزش: قبل از شروع هر فعالیتی که عضلات شما را درگیر می‌کند، 5 تا 10 دقیقه وقت بگذارید تا بدنتان گرم شود. این امر به افزایش جریان خون به عضلات و افزایش انعطاف‌پذیری آنها کمک می‌کند، که به نوبه خود خطر آسیب‌دیدگی را کاهش می‌دهد.
تقویت عضلات: عضلات قوی و محکم می‌توانند از مفاصل شما بهتر حمایت کنند و آنها را در برابر آسیب‌دیدگی مقاوم‌تر کنند. تمرینات قدرتی را به طور مرتب انجام دهید، به خصوص برای عضلات اطراف مفاصل پرخطر مانند شانه‌ها، زانوها و مچ پا.
حفظ تعادل: تعادل خوب به شما کمک می‌کند تا از زمین خوردن و پیچ‌خوردگی که می‌تواند منجر به دررفتگی عضلات شود، جلوگیری کنید. تمرینات تعادلی مانند ایستادن روی یک پا یا استفاده از تخته تعادل را امتحان کنید.
تمرینات کششی: بعد از گرم شدن و سرد شدن، تمرینات کششی را انجام دهید تا انعطاف‌پذیری عضلات خود را افزایش دهید و دامنه حرکتی خود را بهبود بخشید. این امر می‌تواند به کاهش خطر دررفتگی عضلات کمک کند.
تغذیه سالم: یک رژیم غذایی سالم که سرشار از میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین باشد، به حفظ سلامت عضلات و کاهش خطر آسیب‌دیدگی شما کمک می‌کند.
بهبود وضعیت بدنی: وضعیت بدنی ضعیف می‌تواند فشار بیشتری بر عضلات و مفاصل شما وارد کند و آنها را در معرض آسیب‌دیدگی قرار دهد. روی صاف ایستادن، شانه‌های خود را به عقب و پایین نگه داشتن و سر خود را صاف نگه داشتن را تمرین کنید.
همچنین بخوانید:سندرم مارفان چیست و چگونه درمان می شود؟
سخن پایانی
در این محتوا سعی کردیم شما را به صورت کامل از زیر و بم دررفتگی عضلات آشنا کنیم و به شما بیاموزیم که چگونه آن را تشخیص دهید، همچنان تاکید ما بر این مورد است که در صورت هر گونه آسیب حتما به پزشک مراجعه کنید چرا که می‌توانید با اطمینان خاطر
