بیماری پای شارکو چیست و چه علائمی دارد؟

بیماری پای شارکو عارضه ای است که طی آن استخوان ها، مفاصل، بافت نرم پا و مچ پا را درگیر می کند. اما سوالات بسیاری در خصوص این عارضه وجود دارد اعم از علت ایجاد، علائم اولیه یا نگران کنند، روش های درمان، چگونگی تشخیص و…

از این رو تصمیم داریم تا در این مطلب از کلینیک خانه درد به صورت کامل و دقیق در خصوص این بیماری و موارد مربوط به آن صحبت کنیم، بنابراین اگر شما یا یکی از نزدیکانتان به این عارضه دچار شده اید و می خواهید اطلاعات بیشتری در مورد آن به دست آورید توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

آشنایی با پای شارکو

پای شارکو ماری

این آسیب یک بیماری پیشرونده است که شامل ضعیف شدن تدریجی استخوان ها، مفاصل و بافت های نرم پا یا مچ پا می شود. پای شارکو عارضه شدید دیابت است و در اثر نوروپاتی محیطی (آسیب عصبی) ایجاد می شود که در آن پا یا مچ پا فرد بی حس می شود (به درد حساس نیست). تصور می‌ شود که این عارضه در اثر آسیب‌های مکرر ایجاد می‌شود.

با پیشرفت پای شارکو، استخوان ها می توانند آنقدر ضعیف شوند که بشکنند. مفاصل ممکن است در پا یا مچ پا دررفته شوند. با ضربه‌های مکرر و انحطاط، مفاصل پا ممکن است در نهایت فرو بریزند و باعث تغییر شکل پا و شکل غیرعادی مانند ظاهری با کف پا شود. تغییر شکل می تواند منجر به زخم و زخم پا، عفونت استخوان (استئومیلیت) و در صورت عدم درمان تهاجمی، قطع عضو شود که برای درمان باید نزد فوق تخصص ارتوپدی مراجعه کنید.

علائم پای شارکو

در خصوص علائم و نشانه ها در ابتدا ممکن است تورم، قرمزی و افزایش گرما در پا و مچ پا وجود داشته باشد. بعداً، هنگامی که شکستگی ها و دررفتگی ها رخ می دهد، ممکن است ناهنجاری های شدید، از جمله فرو افتادن قوس میانی پا (که اغلب به آن کف پای راکر می گویند) یا ناپایداری مچ پا و عقبی پا وجود داشته باشد. این سندرم در سه مرحله کلی پیشرفت می کند:

مرحله 1 (حاد، تکه تکه شدن): درد، قرمزی مشخص، تورم، گرما. اشعه ایکس اولیه تورم بافت نرم را نشان می دهد و تکه تکه شدن استخوان و دررفتگی مفصل ممکن است چند هفته پس از شروع مشاهده شود.

مرحله 2 (تحت حاد، ادغام): کاهش قرمزی، تورم و گرما. اشعه ایکس بهبود زودهنگام استخوان را نشان می دهد

مرحله 3 (مزمن، بازسازی، تثبیت): قرمزی، تورم، گرما برطرف شده است. ترمیم استخوان یا عدم چسبندگی و تغییر شکل باقیمانده اغلب وجود دارد

به صورت کلی علائم:

• پایی که در لمس گرم است و به طور محسوسی گرمتر از پای مقابل است
• سرخی
• تورم
• درد
• داغ شدن کف پا

علل و سیر بالینی

بیماری شارکو

پای شارکو ممکن است زمانی ایجاد شود که فرد استخوانی را در پا یا مچ پا شکسته یا رگ به رگ شود و آسیب به دلیل کمبود حس ناشی از نوروپاتی محیطی درمان نشود. فرد به راه رفتن روی پای شکسته ادامه می دهد و باعث آسیب به استخوان می شود. به عنوان بخشی از واکنش طبیعی بدن به ضربه، استخوان شروع به از دست دادن کلسیم و سایر موادی می کند که استخوان ها را قوی نگه می دارند.

در نهایت، از دست دادن استخوان باعث ایجاد تغییراتی در ساختار پا می شود و قسمت هایی از پا فرو می ریزد. هنگامی که فرو افتادگی در قسمت میانی پا رخ می دهد، پایین پا را گرد می کند و به اصطلاح بدشکلی کف پا می شود. بسته به محل شکستگی استخوان، انگشتان پا می توانند زیر پنجه ها شروع به خمیدگی کنند یا مچ پا تغییر شکل داده و ناپایدار شود. لبه های تیز استخوان ممکن است به پوست فشار وارد کند و خطر زخم های پوستی مزمن را ایجاد کند.

آرتروپاتی شارکو (بیماری مفاصل) ممکن است هر بخشی از پا و مچ پا را درگیر کند، از جمله قسمت میانی پا، عقبی، مچ پا، پاشنه و جلوی پا. ممکن است چندین منطقه درگیر باشند. شکستگی ها و دررفتگی ها اغلب چندین استخوان و مفاصل را با تکه تکه شدن و تغییر شکل گسترده درگیر می کنند.

همچنین بخوانید: علل درد قوزک پا + درمان

تشخیص

فاصله زمانی بین شروع علائم و تشخیص ممکن است چند هفته یا چند ماه باشد. اغلب آرتروپاتی شارکو در ابتدا اشتباه تشخیص داده می شود، زیرا علائم می توانند علائم آسیب یا عفونت را تقلید کنند. تشخیص بر اساس احتمال بالای این مشکل در بیماران مبتلا به نوروپاتی است. افزایش قرمزی، تورم و گرما ممکن است تنها علائم اولیه باشد. بیحرکتی و بالا بردن ارتفاع می تواند به تمایز بین عفونت و شارکو اولیه کمک کند. برخی از بیماران درد دارند. تصاویر اولیه اشعه ایکس ممکن است تورم بافت نرم را بدون تغییرات استخوانی نشان دهند، اما تکرار اشعه ایکس چندین هفته یا ماه بعد ممکن است تغییرات استخوان و مفاصل را نشان دهد.

درمان غیر جراحی

درمان عضلات شارکو

درمان غیر جراحی پای شارکو شامل موارد زیر است:

بی حرکتی: از آنجایی که پا و مچ پا در مراحل اولیه شارکو بسیار شکننده هستند، باید از آنها محافظت شود تا استخوان های ضعیف شده بتوانند خود را ترمیم کنند. عدم تحمل کامل وزن برای جلوگیری از فروپاشی بیشتر پا ضروری است. بیمار نمی تواند روی پای آسیب دیده راه برود تا زمانی که جراح تشخیص دهد که انجام این کار بی خطر است.

در طول این دوره، ممکن است بیمار گچ یا بریس استفاه کند و ممکن است لازم باشد از عصا یا ویلچر استفاده کند. ممکن است چندین ماه طول بکشد تا استخوان‌ها بهبود یابند، اگرچه ممکن است در برخی بیماران به طور قابل توجهی بیشتر طول بکشد.

کفش های سفارشی و مهاربندی. کفش‌هایی با درج‌های مخصوص ممکن است پس از بهبود استخوان‌ها مورد نیاز باشد تا بیمار بتواند به فعالیت‌های روزانه خود بازگردد و همچنین به جلوگیری از عود پای شارکو، ایجاد زخم‌ها و قطع عضو احتمالی کمک می‌کند. در مواردی که تغییر شکل قابل توجهی دارند، بریس نیز لازم است.

اصلاح فعالیت ممکن است برای جلوگیری از آسیب های مکرر به هر دو پا، اصلاح سطح فعالیت لازم باشد. بیمار مبتلا به شارکو در یک پا احتمال بیشتری دارد که در پای دیگر آن را ایجاد کند، بنابراین باید اقدامات لازم برای محافظت از هر دو پا انجام شود.

مراقبت های پیشگیرانه

بیمار با رعایت موارد زیر می تواند نقش حیاتی در پیشگیری از پای شارکو و عوارض آن داشته باشد:

• کنترل سطح قند خون می تواند به کاهش پیشرفت آسیب عصبی در پاها کمک کند.
• به طور منظم پای خود را معاینه کنید.
• هر روز هر دو پا را چک کنید و در صورت مشاهده علائم پای شارکو فوراً به جراح مراجعه کنید.
• مراقب باشید که از آسیب، مانند ضربه زدن به پا یا زیاده روی در برنامه ورزشی جلوگیری کنید.
• دستورالعمل های جراح را برای درمان طولانی مدت برای جلوگیری از عود، زخم و قطع عضو دنبال کنید.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با بیماری مفصل شارکو و جرئیات مربوط به آن آشنا کنیم؛ همان طور که مطالعه کردید این عارضه در ابتدا چندان جدی نیست و اگر در زمان بروز علائم اولیه اقدامات لازم جهت درمان را انجام دهید تا حد بسیاری می توانید به روند بهبودی سریع آن کمک کنید. اما هرچقدر درمان طولانی تر شود آسیب کهنه تر می شود و به همین صورت روند درمان طولانی تر خواهد شد.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد و توانسته باشیم شما را به خوبی با بیماری مفصل شارکو آشنا کنیم. در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.