دیسک کمر یکی از شایعترین مشکلات انسان می باشد که امروزه حتی در بین جوانان نیز شایع شده است. بیماران مبتلا به بیرون زدگی دیسک کمر که نیاز به عمل جراحی دیسک کمر دارند با این سوال رو به رو هستند که انواع عمل دیسک کمر چیست و جراحی مناسب با شرایط انها کدام نوع جراحی می باشد.

در این مقاله از کلینیک خانه درد یاد می گیریم که دیسک کمر چیست، درباره انواع جراحی های دیسک کمر از جمله جراحی با لیزر، عمل دیسک کمر به روش میکروسکوپی، جراحی آندوسکوپی دیسک کمر، درمان دیسک کمر از روش های سنتی، جراحی میکروسکوپی دیسک کمر و … صحبت می کنیم و برخی از مهم ترین سوالات شما در خصوص این جراحی را پاسخ می دهیم.

بنابراین اگر شما یا یکی از نزدیکانتان ملزم به انجام این جراحی هستید و سوالاتی در خصوص آن دارید توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

دیسک کمر چیست؟

ستون فقرات 24 مهره متحرک دارد، که بین این مهره ها یک بافت سکه‌ای شکل از جنس غضروفی-ژلاتینی قرار دارد و در حرکت مهره‌ ها و هنگام وارد شدن فشار روی ستون فقرات مانند بالشی فشار را تحمل می کند و حرکات را نرم می کند.

دیسک کمر نوعی عارضه است که بر اثر وارد شدن فشار زیاد به مهره های کمر و یا ضعیف شدن عضله های کمر ایجاد می شود. عواملی مانند بالا رفتن سن یا رعایت نکردن اصول صحیح نشستن در به وجود آمدن این عارضه نقش دارند. از مهمترین علامت دیسک کمر درد است.

دیسک‌ کمر غالبا بین مهره های کمری چهارم و پنجم یا بین مهره پنجم و استخوان خاجی اتفاق می افتد.

امروزه شیوه نادرست زندگی و بی توجی به اصول صحیح نشستن، از عوامل اصلی فشار بیش از حد به دیسک و احتمال ابتلای جوانان به دیسک کمر است.

متاسفانه با پیشرفت تکنولوژی امروزه مطب پزشکان پر است از بیمارانی که دچار درد کمر هستند.

البته که با افزایش سن دیسک های بین مهره ای کمی از بین می روند و تنگی فضای بین مهره ای طبیعی است. اما برخی عوامل دیگر برای ایجاد این بیماری تاثیر دارند که شامل:

• آسیب دیدگی کمر یا گردن
• کشیدگی
• رانندگی مداوم
• فعالیت‌های تکراری که باعث فشار بر ستون فقرات می‌شود
• جنسیت : مردان بیشتر در معرض دیسک کمر هستند.
• بلند کردن اشیا به صورت نادرست
• چاقی و اضافه وزن
• استعمال دخانیات

از دیگر عوامل ابتلا به به این عارضه می توان استعمال دخانیات، عادات بد غذایی، پوکی استخوان، استرس و اضطراب و … نام برد.

اگر شما هم دچار کمر درد هستید همین حالا با مشاوران ما تماس بگیرید تا شما را راهنمایی کنیم.

همچنین بخوانید: ویژگی صندلی مناسب دیسک کمر

عمل دیسک کمر چه موقع ضروری می شود؟

اگر شما به دیسک کمر دچار باشید، در مرحله اول پزشکان تلاش می کنند تا شما را با درمان غیر جراحی دیسک کمر درمان کنند، حتی به شما رفتن به جلسات فیزیوتراپی توصیه می شود تا از این طریق علائم شما بهبود یابد.

اما در برخی شرایط وضعیت به گونه ای است که تنها روش قابل انجام برای درمان و از بین بردن درد و ناراحتی جراحی دیسک کمر است. برخی از این شرایط شامل:

• هنگامی که فرد احساس درد زیاد و غیر قابل تحملی دارد.
• زمانی که بیشتر از 3 هفته احساس درد داشته باشیم.
• احساس درد در ناحیه تناسلی و بی اختیاری ادرار.
• هنگامی که روش های غیر تهاجمی و یا روش های سنتی پاسخگو نباشد.
• بی حسی و ضعف شدید.
• اگر به بی اختیاری ادرار دچار شده اید.
• قادر نخواهید بود قعالیت های قبلی خود را انجام دهید و در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد شده است.

جراحی بسته دیسک کمر چیست؟

عمل بسته دیسک کمر یک روش جدید و فناوری پیشرفته است که متخصص ستون فقرات برای درمان درد مفاصل کمر و گردن ناشی از اختلالات مختلف ستون فقرات از آن استفاده می کند.

در جراحی بسته پزشک از تکنیک های مختلفی که صدمه کمتری را در مقایسه با جراحی باز برای بیمار ایجاد می کند، استفاده می نماید. عمل بسته دیسک کمر معمولاً به صورت سرپایی انجام می شود یا یا اینکه بیمار مدت زمان کوتاهی بستری می شود.

جراحی باز دیسک کمر چیست؟

همانطور که از اسمش پیداست جراحی باز یعنی ایجاد برش و باز کردن بدن. طول برشی که توسط جراح زده می شود بزرگ است و به طبع دوره نقاهت بیمار طولانی تر است. توصیه می شود اگر تمایل به جراحی باز برای درمان کمر درد خود دارید یک پزشک حاذق انتخاب کنید.

همچنین بخوانید: هزینه و تعرفه های عمل جراحی دیسک کمر

جراحی بسته بهتر است یا باز؟

جراحی بسته دوره نقاهت کوتاهتری دارد و عوارض آن بسیار کمتر است، اما در مواردی اگر دیسک شدید باشد عمل دیسک بسته پاسخگو نیست و پزشک ناچار است از عمل باز استفاده کند، بنابرایت اوصیه می کنیم در صورت مشاهده نشانه های دیسک و یا کمر درد سریعا به فوق تخصص درد مراجعه نمایید.

انواع عمل دیسک کمر

جراحی دیسک کمر به منظور ترمیم و یا درمان پارگی دیسک کمر، خارج کردن مایع دیسکی و یا کاهش فشار وارده بر روی نخاع انجام می گیرد. در ادامه به بررسی انواع روش های عمل جراحی دیسک کمر می پردازیم.

جراحی لامینکتومی دیسک کمری

جراحی لامینکتومی کمری، که به آن فشرده سازی باز نیز گفته می شود ، یک عمل جراحی است که به منظور رفع تنگی کانال نخاعی، کاهش فشار بر روی کانال نخاع و درمان دیسک های بیرون زده انجام می گیرد.

در جراحی لامینکتومی دیسک کمر قسمتی از استخوانی به نام لامینا را که بر روی عصب قرار دارد خارج می کنند تا فشار کمتری به آن وارد شود.

عمل آندوسکوپی دیسک کمر

در جراحی اندوسکوپی نیازی به انجام جراحی های سنگین روی کمر نیست. این عمل یکی از روش های جراحی کم تهاجمی است.

در این روش ابتدا بیمار به صورت موضعی بی حس می شود، پس از بی‌حس کردن، برشی نزدیک به فتق دیسک و در بافت ماهیچه‌ای در قسمت کمر بیمار ایجاد می‌شود.

بیشتر بدانید: مزایا و عوارض روش بی حسی نخاعی

در این جراحی، استخوان ها دچار دستکاری نمی شوند و برای ترمیم بخش آنولوس و بهبود وضعیت دیسک از رادیو فرکوئنسی استفاده می شود.

در روش اندوسکوپی هیچ ماهیچه ‌ای بریده نمی شود و هیج استخوانی برداشته نمی ‌شود. همین موضوع باعث می شود که میزان خطر ایجاد زخم، ابتلا به عفونت، خونریزی یا مشکلات حاصل از بی‌هوشی کاهش پیدا کند.

برای انتخاب بهترین روش جراحی خود همین حالا با کارشناسان کلینیک خانه درد با شماره تلفن 02126723996 تماس بگیرید تا شما را راهنمایی کنند .

جراحی میکروسکوپی

در جراحی میکروسکوپی، جراح متخصص ما یک برش 1 تا 2 سانتیمتری روی پوست روی دیسک مربوطه می زند و سپس به کمک ابزارهای مخصوص و میکروسکوپ فتق دیسک کمر را خارج می کند و عصب مربوطه را آزاد می کند.

جراحی دیسک کمر با لیزر

معمولا در دیسک های خفیف تا متوسط پزشکان عمل جراحی با لیزر را توصیه می کنند. عمل جراحی دیسک با لیزر در دیسک های شدید پاسخگو نیست .

در جراحی با لیزر از تیغ جراحی استفاده نمی شود، لذا این جراحی دوره نقاهت بسیار کوتاهی دارد.

اشعه لیزر یک حفره داخل دیسک ایجاد می کند که فشار داخل دیسک را کاهش می دهد.

اقدامات قبل از عمل دیسک کمر که باید انجام دهید

اگر شما جزو کاندید های جراحی کمر هستید لازم است که با اقدامات قبل از عمل دیسک کمر آشنا باشید. این اقدامات برخی از کارها و نکات هستند که آشنایی و انجام آن ها به شما کمک می کند تا با خیال آسوده تری عمل خود را انجام دهید و پس از جراحی دوران نقاهت کوتاه تری خواهید داشت.

البته بهترین کار این است که در خصوص این نکات با پزشک خود صحبت کنید تا اقداماتی که باید انجام دهید متناسب با وضعیت شما باشد. با این حال اگر به هر دلیلی به پزشک خود دسترسی ندارید این مطلب می تواند برای شما مفید باشد.

اقدامات قبل از عمل دیسک کمر چیست؟ آزمایشات قبل از عمل جراحی دیسک کمر کدام اند؟ مدت استراحت بعد از عمل کمر چقدر است؟

اهمیت ارزیابی قبل از عمل

هر نوع روش های جراحی دارای مقادیر متفاوتی از خطر هستند. ارزیابی قبل از جراحی، ریسک این درصد خطر را با سلامت جسمی و روحی بیمار ترکیب می کند. در طول ارزیابی قبل از عمل، حقایقی در مورد سلامتی بیمار (به عنوان مثال، شرایط از قبل موجود مانند دیابت) بررسی می شود که به فوق تخصص ستون فقرات امکان می دهد اقدامات پیشگیرانه برای کاهش خطر جراحی انجام دهند.

این ارزیابی شامل بررسی عمیق سابقه پزشکی بیمار، یافته های اشعه ایکس، سی تی اسکن، مطالعات MRI و/یا سایر تست های تشخیصی است. سلامت عمومی بیمار طی معاینه فیزیکی و عصبی بررسی می شود.

ارزیابی قبل از عمل، شرایط فیزیکی (موجود و ناشناخته) را که می تواند باعث عوارض جراحی شود (مانند مشکلات قلبی یا تنفسی) را شناسایی می کند. در برخی موارد ممکن است بیمار برای مشاوره قبل از جراحی به پزشک متخصص ارجاع داده شود.

اهداف این اقدامات:

قبل از عمل ارزیابی های انجام شده به کادر پزشکی کمک می کند تا مقدار صحیحی از موارد زیر را در اختیار بیمار قرار دهد:

• بیهوشی
• درمان پزشکی قبل از عمل
• نظارت در حین جراحی
• مدیریت و مراقبت درد بعد از عمل

فرآیند قبل از عمل همچنین فرصت هایی را برای بیمار، پزشک مراقبت های اولیه، متخصصان درمان، جراح و متخصص بیهوشی فراهم می کند تا نگرانی های خود را قبل و بعد از جراحی با هم در میان بگذارند.

تاریخچه پزشکی و معاینه

یکی از نکات مراقبتی قبل از عمل دیسک کمر انجام تست های مختلف است، یک تاریخچه پزشکی دقیق اطلاعاتی را در مورد آلرژی ها (به عنوان مثال، به دارو، غذا، مواد حساسیت زا)، عوارض جانبی ناشی از دارو، یا مکمل های غذایی مصرف شده روزانه، شرایط پزشکی از قبل موجود، سابقه خانوادگی، مصرف دخانیات و الکل جمع آوری می کند. همچنین سابقه خونریزی (مثلاً کبودی غیر معمول) و تجربیات جراحی قبلی (مثلاً مشکلات بیهوشی) نیز مشخص می شود.

در معاینه فیزیکی، فشار خون، نبض، تعداد تنفس، دمای بدن، قد و وزن بیمار ثبت می شود. پزشک به قلب و تنفس بیمار گوش می دهد، هر گونه ناهنجاری در سر، چشم، گوش، بینی و گلو را یادداشت می کند.

استقامت فیزیکی بیمار (مثلاً راه رفتن، بالا رفتن از پله ها) و دامنه حرکتی (مثلاً گردن) مشاهده می شود. در طول معاینه عصبی، وضعیت روانی بیمار و همچنین عملکرد حسی و حرکتی بیمار در نظر گرفته می شود.

هر شرایطی که بر سیستم قلبی عروقی، ریوی، گوارشی، غدد درون ریز و عصبی تاثیر بگذارد می تواند خطر جراحی را افزایش دهد. درک این مشکلات و رسیدگی به آنها قبل و حین جراحی می تواند عمل ستون فقرات را ایمن تر کند.

تست های قبل از عمل دیسک کمر

خون

یک نمونه خون کوچک می تواند اطلاعات زیادی در مورد سلامت عمومی بیمار ارائه دهد. تعداد کم گلبول های قرمز خون (هموگلوبین) ممکن است نشان دهنده وجود کم خونی باشد. گلبول های قرمز خون برای حمل اکسیژن در سراسر بدن مورد نیاز هستند.

گلبول های سفید (WBC) برای مبارزه با عفونت مورد نیاز است. پلاکت ها کوچک ترین سلول های خون هستند و برای انعقاد خون ضروری هستند. آزمایش زمان ترومبوپلاستین جزئی (PTT) زمان تشکیل لخته را نشان می دهد. سطح گلوکز (قند) در خون (سطح گلوکز خون) برای تعیین اینکه آیا بیمار دیابت دارد یا هیپوگلیسمی (قند خون پایین) مفید است.

الکترولیت های متابولیک برای عملکرد متابولیک مورد نیاز هستند . به عنوان مثال، کلسیم برای انقباض ماهیچه های اسکلتی و همچنین آرامش عضله قلب ضروری است. نیتروژن اوره خون (BUN) عملکرد متابولیک کبد و کارایی کلیه را نشان می دهد.

ادراری

آزمایش ادرار عفونت دستگاه ادراری، عملکرد کلیه، دیابت و وضعیت هیدراتاسیون کم آبی بدن را تشخیص می دهد.

بارداری

به بیماران زن در سنین باروری ممکن است آزمایش بارداری داده شود.

داروها

ممکن است از تست های دیگری برای اندازه گیری سطح دارو در سیستم بیمار استفاده شود. برخی از داروها می توانند بر بیهوشی تأثیر بگذارند، مانند داروهای ضد آریتمی (داروهایی که برای کنترل ریتم قلب استفاده می شوند).

زمینه های بیماری

مرد بالای 50 سال و زنان بالای 60 سال ممکن است قبل از عمل الکتروکاردیوگرام (EKG) انجام دهند. بیمارانی که سابقه جراحی قلب و عروق، آنژین صدری، دیابت، بیماری عروق محیطی یا افراد سیگاری دارند معمولاً با هر سنی کاندید EKG هستند. به همین بیماران ممکن است عکس قفسه سینه نیز داده شود.

ریوی

برای ارزیابی عملکرد ریوی (ریه)، ممکن است از بیمار خواسته شود که در یک اسپیرومتر نفس بکشد. این ابزار حجم هوای دم و بازدم را اندازه گیری می کند. گازهای خون شریانی (ABG) سطح اکسیژن و دی اکسید کربن در خون و همچنین اکسیژن رسانی و حرکت هوا به داخل و خارج از ریه ها (تهویه) را اندازه گیری می کند.

چک لیست قبل از عمل دیسک

اگر جراحی ستون فقرات شما از قبل برنامه ریزی شده باشد، دستورالعمل های زیادی به شما داده می شود که قبل از عمل باید آنها را دنبال کنید. به خاطر داشته باشید که لیست زیر همه چیز را شامل نمی شود. مطمئن شوید که لیست ارائه شده توسط متخصص ستون فقرات خود را به دقت دنبال می کنید.

• انواع خاصی از داروهای تجویز شده و بدون نسخه خون را رقیق کرده و انعقاد خون را به تاخیر می اندازند. داروهای ضد انعقاد مانند کومادین و آسپرین نمونه هایی از آن ها هستند. ممکن است به شما دستور داده شود که مصرف این نوع داروها را یک هفته قبل از جراحی متوقف کنید.
• مقدمات حمل و نقل خود را به بیمارستان یا مرکز جراحی انجام دهید. شما اجازه نخواهید داشت خودتان با خودرو رانندگی کنید.
• بسته به نوع جراحی ستون فقرات، ممکن است به کمک در خانه نیاز داشته باشید. برنامه ریزی کنید که حداقل یکی دو روز اول یک نفر کنار شما بماند. اگر به کمک های خانگی (به عنوان مثال، کمک های مراقبت های بهداشتی در منزل) به طور مداوم نیاز است، پزشک شما می تواند در انجام این ترتیبات کمک کند.
• برنامه ریزی وعده های غذایی را انجام دهید و مواد غذایی را زودتر از موعد خریداری کنید. ممکن است بخواهید فضاهای آشپزخانه، اتاق خواب و حمام خود را برای راحتی و امنیت دوباره مرتب کنید.
• دستورالعمل های پزشک خود را در مورد خوردن و آشامیدن روز قبل و روز عمل جراحی دنبال کنید.
• اگر داروها را به صورت روزانه مصرف می کنید (مثلاً قرص های فشار خون)، بررسی کنید که آیا باید این داروها را صبح روز جراحی مصرف کنید یا خیر.
• هر گونه سوالی دیگری که دارید را از پزشک خود بپرسید.

مراقبت های پس از عمل جراحی

• برای کنترل درد پس از عمل پارگی دیسک کمر می توانید از مسکن هایی مثل پاراستامول، ایبوپروفن یا دیکلوفناک، لاکتوز یا مسکن های کدئین دار استفاده کنید.
• از یک متخصص فیزیوتراپی کمک بگیرید و برای کاهش درد تمرین کنید.
• بعد از عمل نیز باید به خاطر داشته باشید هنگام نشستن یا راه رفتن بدنتان را در وضعیت مناسبی قرار داشته باشد.
• هنگام بلند کردن اجسام ابتدا بنشینید، جسم مربوطه را بردارید و سپس بلند شوید.
• بعد از عمل با توجه به توصیه پزشکتان استراحت کنید و بلافاصله بعد از عمل به محل کارتان برنگردید!
• بعد از عمل تا جایی که ممکن است خم نشوید.
• خودتان را خیلی خسته نکنید، اگر درتان بیشتر شد نشانه این است که کاری را بیش از حد انجام داده اید.

عوارض و خطرات جراحی دیسک کمر چیست؟

هرنوع عملی از جمله این نوع جراحی می تواند عوارضی داشته باشد. شما نیز اگر قصد این عمل را دارید حتما برایتان این سوال پیش آمده که آیا عمل دیسک کمر خطرناک است؟

روش های باز جراحی عمدتا عوارض بیشتری دارند تا روش های بسته. زیرا روش های بسته غیر تهاجمی هستند.

هرگونه عمل جراحی روی ستون فقرات و مهره های کمر با خطر صدمه به اعصاب و نخاع همراه است. که می تواند حتی باعث بی حسی فلج شدن فرد شود.

عفونت: اگر محل زخم و برش به درستی تمیز و ضدعفونی نشوند، هم حین جراحی و هم پس از جراحی امکان بروز عفونت وجود دارد.

عود بیماری: برای حدود 5 تا 15 درصد از جراحی ها ممکن است دیسک کمر مجدد پاره شود و بیماری عود می کند.

آمبولی ریه: لخته شدن خون در ریه یکی دیگر از عوارض این جراحی است که پزشکان باید نکات پیشگیری از آن را رعایت کنند.

آسیب دیدگی عصب ها: اگر روند جراحی به درستی انجام نشود احتمال آسیب دیدگی اعصاب کمر وجود دارد. که این در این صورت نه تنها درد فرد کم نمی شود بلکه به دلیل آسیبی که به اعصاب وارد می شود، درد چند برابری در پاها و کمر احساس می شود.

مشکل مجاری ادرار: در برخی افراد ممکن است پس از عمل دچار یبوست، تکرر یا بی اختیاری ادرار شوند که البته این مشکلات به مرور رفع می شود.

کلام آخر

در این مقاله به درمان جراحی، عوارض مراقبت های بعد از آن پرداختیم. توصیه ی جراحان ما استفاده از روش های بسته و کم تهاجمی برای درمان دیسک کمر است، اما چنانچه وضعیت شما به نحوی باشد که روش های بسته قابل انجام نشود، بهتر است جراحی باز را انجام دهید تا اطمینان حاصل شود که روند درمان شما به خوبی طی خواهد شد.

امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد؛ برای دریافت مشاوره درباره اینکه کدام عمل و کدام روش مناسب شما است با ما تماس بگیرید تا به صورت رایگان شما را راهنمایی کنیم.

سوالات متداول:

هزینه جراحی دیسک کمر چقدر است؟

قیمت و هزینه جراحی دیسک کمر وابسته به عوامل مختلفی می باشد، به همین دلیل نمی توان یک قیمت ثابت را برای آن مشخص کرد. این که شما این جراحی را در بیمارستان های دولتی انجام دهید یا خصوصی، بیمه داشته باشد یا نه و موارد این چنین بر روی هزینه شما تاثیر دارند.

جدا از این موضوعات در زمان حساب کردن هزینه های جراحی باید به دستمرد جراح، خدمات بیمارستان، هزینه دارو ها، آزمایش ها و دستمزد دستیاران نیز توجه داشته باشید.

بهترین کار این است که با جراح خود مشورت داشته باشید، جراح پس از معاینه وضعیت شما می تواند قیمت نهایی را تعیین کند.

مدت زمان استراحت بعد از عمل دیسک کمر چقدر است؟

یکی از مهم ترین نکات در خصوص این جراحی مربوط به زمان استراحت و دوران نقاهت می باشد، معمولا با گذشت یک روز از جراحی شما می توانید به آرامی مقداری راه بروید.

پس از گذشت 2 الی 4 هفته امکان بازگشت به فعالیت های روزمره وجود دارد، اما برای انجام حرکات سنگین مثل ورزش یا بلند کردن اجسام سنگین باید بین 4 تا 6 هفته صبر کنید.

آیا عمل دیسک کمر خطرناک است؟

به صورت کلی هر جراحی خطرات و عوارض مخصوص به خود را دارد. یکی از خطرات این جراحی مربوط به بی حسی پا ها می باشد. مهم است که پس از عمل شما هرگونه بی حسی را سریعا به جراح خود گزارش دهید.

اگر پس از گذشت چند هفته همچنان بی حسی و درد شما به طور قابل توجهی زیاد شود باید با جراح خود تماس بگیرید.

عمل دیسک کمر چند ساعت طول میکشد؟

این که جراحی تا چه مقدر زمان لازم دارد وابسته به میزان و شدت آسیب دیدگی می باشد. به طور مثال این که چند دیسک دارای مشکل باشد و چه حد به پلاتین نیاز باشد و به طور کل سختی عمل بستگی دارد.

که این زمان بین دو ساعت تا ده ساعت متغییر است.

همچنین بخوانید:جراحی دیسک کمر با پلاتین

جراحی دیسک کمر باز بهتر است یا بسته؟

در روش جراحی دیسک کمر بسته برش های کوچکی بر روی سطح پوست ایجاد می شود و دوران نقاهت آسان تر است. اما در مورد جراحی باز این طور نیست.

این که کدام یک از این دو روش برای شما مناسب می باشد وابسته به نظر و توصیه پزشک است.

 

در ادامه ویدیو برای شما قرار داده ایم که در آن زمان لازم برای جراحی دیسک کمر به خوبی گفته شده است.

آرتروز گردن یا اسپوندیلوز، اصطلاحی می باشد که برای فرسایش دیسک های ستون فقرات گردنی اشاره دارد. در این مطلب از کلینیک خانه درد قصد داریم تا در خصوص علائم آرتروز گردن و چگونگی درمان آن صحبت کنیم؛ توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

آناتومی مهره های گردن

ستون فقرات انسان تشکیل شده از 24 قطعه استخوان به نام مهره می باشد، تمامی این مهره ها بر روی یکدگیر قرار گرفته اند و متصل به هم می باشند. با اتصال این مهره ها یک کانال میان آن ها تشکیل می شود که وظیفه آن جای دادن و حفاظت از نخاع می باشد.

هفت مهره ابتدایی ستون فقرات که کوچک تر از سایرین می باشند در قاعدع جمجمه می باشند و ستون فقرات گردنی نام دارند. آرتروز گردن عارضه ای است که تمامی این هفت مهره را درگیر می کند. در صورتی که آرتروز گردن شما مربوط به مشکلات ستون فقراتی باشد باید به فوق تخصص ستون فقرات مراجعه کنید.

عموما آرتروز گردن به دلیل افرایش سن رخ می دهد، طی تحقیقاتی که صورت گرفته است، بیش از 85 درصد افراد بالای 60 سال به این درد دچار هستند.

آرتروز گردن چیست؟

تخریب یا فرسایش دیسک ها مهره ای گردن را آرتروز گردن می نامند. عموما انسان زمانی که پا به سن می گذارد، مهره های کمری و گردن دچار فرسودگی و سایش می شوند. بنابراین آرتروز گردن بیشتر در دهه سوم زندگی رخ می دهد.

اگر دیسک گردن شما خیلی شدید نباشد، با یک دوره زمانی استراحت می توانید آن را درمان کنید. اما بسیار مهم است که حرکات خود را پس از این دوره به صورت کنترل شده انجام دهید.

یکی از اصلی ترین علائم آرتروز گردن فرسایش مهره ها و ایجاد زائده های کوچک استخوان در کنار مهره ها است. علاوه بر آن با گذشت زمان دیسک ها باریک تر می شود و این موضوع احتمال مبتلا شدن به آرتروز گردن را افزایش می دهد.

همه ما با صدا دادن گردن آشنا هستیم، چرخش گردن به طرفین چب یا راست موجب این صدا می شود، بسیاری از افراد عادت دارند که پس از بلند شدن از خواب یا انجام کار طولانی، گردن خود را به طرفین تکان دهند.

اگرچه پس از انجام این کار احساس راحتی به دست می آید، اما انجام مداوم این کار موجب گردن درد و آرتروز گردن خواهد شد. علاوه بر آن ژنتیک، مصرف دخانیات و … خطر ابتدا به آتروز را افزایش می دهند.

علت بروز آرتروز گردن

معمولا دلایل بروز ارتروز گردن بسیار واضح هستند و بیمار می تواند متوجه شود به چه دلیل به این عارضه دچار شده است، مهم ترین این دلایل عبارت است از:

سن: یکی از اصلی ترین دلایل آرتزور گردن سن است.

شغل: برخی از گروه های شغلی به نحوی هستند که حرکات گردن در آن ها بالا است، یا کار آن ها به گونه ای است که فشار زیادی به گردن وارد می شود.

آسیب به گردن: هرگونه آسیبی که به گردن و ستون فقرات آن وارد شود احتمال مبتلا شدن به آرتروز گردن را افزایش می دهد.

عوامل ژنتیکی: در برخی از خانواده ها آرتروز گردن موضوع شایعه ای است که تمامی افراد با آن درگیر هستند.

علائم آرتروز گردن چیست

برخی از افراد ممکن است چندین سال به این عارضه دچار باشند اما علائم آرتروز گردن و دست را نداشته باشند. بنابراین این موضوع بستگی به شدت بیماری دارد و برای تمامی افراد یکسان نیست.

درد

اولین و اصلی ترین نشانه این بیماری درد در ناحیه گردن می باشد، این درد هم می تواند به شانه و هم پایه های جمجمه نیز کشیده شود. در چنین شرایطی زمانی که شما گردنتان را تکان می دهید میزان درد افزایش می یابد.

در موارد شدید تر ممکن است درد شما به بازو یا حتی کف دست و انگشتان نیز سرایت کند، در این شرایط نشان می دهد که شدت آرتزور گردن شما افزایش یافته است.

البته دقت داشته باشید که درد شما به صورت همیشگی نیست، یعنی ممکن است گاهی عود کند و اذیتت کننده شود و گاهی هیچ دردی نداشته باشد.

در بیشتر موارد درد شما بدون هیچ دلیل واضحی شروع می شود، اما عموما با حرکات اشتباه گردن یا کشیدگی در عضلات میزان آن افزایش می یابد.

سردرد

در برخی از افراد آرتروز گردن موجب درد در پشت سر و دقیقا در بالای گردن می شود، در چنین شرایطی ممکن است که شما حتی در بالای پیشانی احساس درد داشته باشید که تمامی آن ها به آرتروز گردن مربوط است.

احساس سوزن سوزن

این احساس در بازو یا دست به وجود می آید، این درد می تواند مربوط به التهاب عصب در ستون فقرات در نقطه خروج از ناحیه استخوانی باشد. در چنین شرایطی و یا زمانی که احساس بی حسی در دستانتان می کنید لازم است که با پزشک مشورت داشته باشید.

این علائم نشان از این دارد که یک فشار بر روی اعصاب وارد شده است و به اصطلاح بیرون زدگی دیسک رخ داده است.

آرتروز گردن و سرگیچه

ارتباط دیسک گردن و سرگیجه واضح است و سرگیجه نیز می تواند یکی از نشانه های آتروز گردن باشد، این حالت زمانی اتفاق می افتد که عارضه شما شدید باشد و برای درمان دیر اقدام کرده باشید.

بی حسی در بخشی از بدن

این موضوع بسیار نادر می باشد، اما ممکن است تعداد کمی از افراد در زمان آرتروز گردن، قدرت یکی از دستان خود را از دست بدهند، مشکل در راه رفتن داشته باشند و یا توانایی خود برای سیستم دفع ادرار را از دست بدهندو

این چنین شرایطی در هنگام وارد شدن فشار از یک استخوان فرسوده (مهره) یا دیسک آسیب دیده در کانال نخاعی ایجاد شود. دقت کنید که این علائم بسیار خطرناک است و حتما باید پس از مشاهده آن با پزشک خود صحبت داشته باشید.

علائم آرتروز گردن در نوجوانان و افراد مسن

• درد گردن و گرفتگی
• سردرد و سرگیجه ای که منشا آن در گردن است
• درد بازو و شانه
• عدم توانایی چرخش سر یا خم کردن آن در حین رانندگی
• احساس صدای ساییدگی در حرکت دادن سر

در این میان اگر آرتروز گردن سبب ایجاد فشار روی نخاع شود، عارضه ای ایجاد می شود که به آن میلوپاتی گردنی میگویند. که علائم آن عبارت است از:

• عدم توانایی کنترل مثانه و روده ها
• انعکاس های غیر طبیعی
• خارش، بی حسی و یا ضعف در بازو ها، دست ها و یا پا ها
• گرفتگی های عضلانی
• عدم وجود هماهنگی و دشواری در راه رفتن

آرتروز گردن و درد دست چپ یا راست

درد در دست زمانی رخ می دهد که آرتروز گردن شما به صورت پیشرفته شده باشد، که در چنین شرایطی لازم است حتما برای درمان به پزشک متخصص مراجعه نمایید.

یکی از علائم اصلی این موضوع تنگی کانال نخاعی می باشد که در آن استئوفیت ها (خارهای استخوان) در داخل مهره ها رشد می کنند و مجرای مهره ها را برای نخاع باریک می کنند.

در نهایت این اتفاق شما در دست و بازو نیز احساس درد خواهید داشت.

درمان آرتروز گردن

در بیشتر موارد می توان به کمک درمان های غیر جراحی آرتروز گردن را درمان کرد، مهم ترین روش های بدون جراحی عبارت است از:

درمان فیزیکی

اولین درمانی که برای شما تجویز می شود کار های فیزیکی است، در این روش حرکات ورزشی مخصوص برای شما تجویز می شود تا عضلات ضعیف تقویت شوند.

علاوه بر آن طرز نشستن و ایستادن شما باید به طور کنترل شده شود. طول مدت درمان های فیزیکی متغیر است اما عموما تا چندین ماه باید آن ها را انجام دهید تا بهبودی حاصل شود.

درمان دارویی

در صورتی شما احساس درد داشته باشید چندین داروی ضد التهاب و غیر استروئیدی برای شما تجویز می شود تا میزان درد و التهاب شما کم تر شود. عموما در این مرحله از پماد برای آرتوز گردن نیز استفاده می شود.

استفاده از گردنبند طبی

استفاده از این گردنبند ها موجب می شود تا حرکات گردن محدود تر شود و این گونه مهره های گردن استراحت می کنند. این کار حتی موجب می شود تا درد شما به صورت چشمگیری کاهش یابد زیرا دیگر فشار های اضافی به گردن وارد نمی شود.

درمان آرتروز گردن در منزل با گرما

گرم کردن گردن توسط دستگاه های مخصوص می تواند به کاهش و رفع درد شما بسیار کمک کند. برای این کار می توانید دوش آب گرم انجام دهید، توصیه می شود دو بار در طول روز و هر بار برای 10 الی 20 دقیقه آب گرم بر روی گردن شما حرکت کند.

جراحی

در صورتی که آرتروز گردن شما شدید باشد و سایر روش های درمانی پاسخگو نباشد پزشک از روش جراحی استفاده می کند. رایج ترین جراحی برای درمان آرتروز دیسککتومی قُدامی گردن و فیوژن ستون فقرات است.

در این روش دیسک دارای مشکل توسط یک برش در جلوی گردن خارج می شود و جراح پس از خارج سازی دیسک، فضای باقی مانده را به هم متصل می کند.

کلام آخر

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد و توانسته باشیم شما را به خوبی با علائم آرتروز گردن آشنا نماییم. در صورتی داشتن هرگونه سوال در این زمینه در قسمت نظرات با ما در ارتباط باشید.

سوالات شما:

آیا آرتروز گردن درمان دارد؟

بله این عارضه قابل درمان است و بهترین روش درمانی که برای تنگی کانال نخاعی گردن وجود دارد استفاده از جراحی یا تزریق داخل گردن است.

آیا ارتروز گردن موجب سردرد می شود؟

البته که سردرد از علائم اصلی ارتروز گردن نمی باشد، اما طی این عارضه با توجه به این که عضلات سفت می شود، در نتیجه اسپاسم و عضلات پشت سر موجب سردرد می شود.

خطرات ارتروز گردن چیست؟

اگر ارتروز گردن یا تنگی کانال نخاعی به صورت شدید باشد موجب علائم عصبی می شود.

به طور مثال این عارضه می تواند موجب فشار روی نخاع، بی حسی دست و پا، اختلال تعادل و در موارد پیشرفته تر اختلال در حرکت و راه رفتن می شود.

همچنین اگر ارتروز در قسمت محیطی کانال نخاعی باشد می تواند اعصاب کانال را تحت فشار قرار دهد و موجب از بین رفتن مهارت اندام ها و لاغری عضلات شود.

همچنین بخوانید: مزایا و عوارض روش بی حسی نخاعی

ایا ارترز گردن موجب سرگیجه می شود؟

در گردن رگ هایی قرار دارد که از داخل سوراخ هایی که چپ و راست مهره ها قرار دارند عبور می کنند. بنابراین در آرتروز ناشی از پیدایش زوائد استخوانی می‌تواند باعث کم شدن قطر این شریان ها و در نتیجه کم رسیدن خون به قسمت‌هایی از مغز شود. در نهایت کمخونی در ناحیه نخاع موجب سرگیجه می شود.

فرق بین آرتروز گردن و دیسک گردن چیست؟

هر دوی این بیماری ها دارای علائم مشابه به یکدیگر هستند اما دلایل بروز هر یک متفاوت است و علائمی که از خود بروز می دهند نیز متفاوت است.

دیسک گردن به دلیل عواملی ایجاد می شود که در آن ها دیسک بین مهره ها دچار بیرون زدگی می شود و بر روی عصب ها فشار وارد می شود. در این میان گردن درد نیز یکی از نشانه های رایج دیسگ گردن است.

برای بسیاری از افراد این سوال ایجاد می شود که کاربرد فیزیوتراپی در مشکلات ستون فقرات چیست؟ آیا رفتن به جلسات فیزیوتراپی و انجام تمرینات تاثیری بر روی درد های کمری دارد؟

در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم بررسی نماییم که کاربرد فیزیوتراپی در مشکلات ستون فقرات چیست و چگونه می توان از آن برای بهبود مشکلات کمر استفاده کرد. بنابراین اگر شما نیز جزو افرادی هستید که در خصوص این موضوع سوالاتی دارید توصیه می کنیم تا انتها همراه ما باشید.

دلایل احساس درد در ستون فقرات

احساس درد در ستون فقرات ممکن است به عوامل گوناگونی وابسته باشد. برخی از دلایل شامل موارد زیر می‌باشد:

مشکلات ستون فقرات

آرتروز: آرتروز یا التهاب مفاصل، یک عامل شایع برای درد در ستون فقرات است

اسپوندیلوز: در این حالت، دیسک‌های میان مهره ای ستون فقرات فشرده می‌شوند و فضای کمتری بین مهره‌ها وجود دارد که می‌تواند منجر به فشار بیشتر بر روی عصب‌ها و درد شود.

آسیب به کمر: آسیب دیدگی به بافت‌های نرم موجود در ستون فقرات نیز منجر به درد می‌شود.

مشکلات عضلانی و تنش‌های عضلانی

تنش عضلانی: فشار یا تنش بر روی عضلات پشتی ستون فقرات ناشی از فعالیت بیش از حد، نشستن بیش از حد یا جابجایی نادرست، موجب درد می شود.

آسیب عصبی

ریشه عصبی فشرده: فشار بر روی ریشه عصبی به علت فشار دیسک فشرده یا برخی شرایط دیگر می‌تواند منجر به درد و احساس تحلیل شدن یا سوزش در مسیر عصبی شود.

عوامل دیگر

آسیب نخاعی: آسیب به نخاع یا عناصر دیگر ستون فقرات می‌تواند منجر به درد و مشکلات دیگر شود.

عوارض بیماری‌های دیگر: برخی از بیماری‌هایی مانند عفونت‌ها یا بیماری‌های التهابی نیز می‌توانند به عنوان عاملی برای درد در ستون فقرات عمل کنند.

برای تشخیص دقیق و درمان درست، معمولاً نیاز به ارزیابی توسط بهترین متخصص ستون فقرات دارید. پزشک ممکن است تست‌های تصویری مانند انجام ای‌ای (MRI) از ستون فقرات را تجویز کرده و بر اساس نتایج، طرح درمانی را مشخص کند.

درمان درد ستون فقرات از طریق فیزیوتراپی

جنبه های کلیدی خاصی از فیزیوتراپی وجود دارد که برای درمان درد ستون فقرات ضروری است. به طور خلاصه به شرح زیر توضیح داده شده اند:

فعالیت اولیه: مهم نیست که چقدر در ستون فقرات خود احساس درد می کنید، راه ایده آل برای ادامه روند درمان، حرکت زودهنگام است. که توسط فیزیوتراپیست ها تشویق می شود زیرا شواهد قابل توجهی برای اثبات این واقعیت وجود دارد. بی حرکت نگه داشتن خود برای مدت طولانی اصلا موثر نیست زیرا باعث انباشته شدن درد بیشتر به دلیل از دست دادن حرکت می شود.

تمرینات تثبیت کننده خاص: این جنبه خاص از فیزیوتراپی با اعمال استرس بر بهبود قدرت و ثبات عضلاتی که در نتیجه درد ستون فقرات ضعیف شده اند، سروکار دارد و در کنار آن به خلاص شدن از شر احساس گرفتگی کمک می کند.

تمرینات کششی عمومی: فیزیوتراپیست ها به بیماران توصیه می کنند پس از تشخیص علت درد ستون فقرات، یک سری تمرینات کششی با ساختار مناسب انجام دهند.

فیزیوتراپی ستون فقرات چیست؟

فیزیوتراپی ستون فقرات یک روش درمانی فیزیکی است که با استفاده از حرکات، تمرینات و تکنیک‌های فیزیکی، به بهبود عملکرد بدن و کاهش درد می‌پردازد. هدف اصلی فیزیوتراپی، بهبود قابلیت حرکت، تقویت عضلات کمر، بهبود تعادل و کاهش درد و ناتوانی است. این درمان توسط فیزیوتراپیستها یا توانبخشی‌گرها انجام می‌شود.

برخی از مواردی که فیزیوتراپی بر آنها تأثیر مثبت می‌گذارد عبارتند از:

درمان درد: با استفاده از تکنیک‌های مختلف، فیزیوتراپی می‌تواند به بهبود درد مرتبط با مشکلات ستون فقرات کمک کند.

تقویت عضلات: تمرینات خاصی به منظور تقویت عضلات پشتی و شکمی، که اهمیت بسیاری در حفظ ستون فقرات دارند، ارائه می‌شود.

بهبود حرکت و انعطاف: تمرینات انعطافی و حرکتی می‌توانند بهبود قابلیت حرکت و انعطاف بخشیده و از سفتی و استقامت عضلات حمایت کنند.

آموزش تکنیک‌های صحیح: فیزیوتراپیستها ممکن است به شما نشان دهند که چگونه در وضعیت‌های مختلف به درستی حرکت کنید تا از ستون فقرات خود مراقبت کنید و درد را کاهش دهید.

کمک برای بازگشت به فعالیت‌های روزمره: این نوع درمان می‌تواند افراد را در بازگشت به فعالیت‌های روزانه و حرفه‌ای خود پشتیبانی کند.

قبل از شروع هرگونه برنامه فیزیوتراپی، معمولاً یک ارزیابی دقیق توسط فیزیوتراپیست صورت می‌گیرد تا نیازهای شخصی شما شناخته شود و یک برنامه درمانی مناسب برای شما تعیین گردد.

فیزیوتراپی و درد ستون فقرات

فیزیوتراپی به عنوان یکی از پرکاربردترین روش‌های درمانی مورد استفاده برای تسکین درد ستون فقرات در نظر گرفته می‌شود. پشت و ستون فقرات ما به گونه ای طراحی شده اند که قدرت قابل توجهی را ارائه می دهند، از نخاع و ریشه های عصبی بسیار حساس محافظت می کنند، همچنان انعطاف پذیری را ارائه می دهند و امکان تحرک را در همه جهات فراهم می کنند.

استفاده از فیزیوتراپی برای درمان درد ستون فقرات در دو حالت به صورت یک خط درمان و در ترکیب با سایر درمان ها مانند ماساژ، کشش، گرما درمانی، اولتراسوند و غیره انجام می شود.

ستون فقرات نقش مهمی در زندگی روزمره ما ایفا می کند زیرا به حرکت کمک می کند، حمایت لازم را فراهم می کند، از سیستم عصبی مرکزی محافظت می کند و به آن اجازه می دهد از طریق نخاع عمل کند. بنابراین حفظ ستون فقرات در وضعیت سالم بسیار مهم است.

فیزیوتراپی فرم ایده آل درمان را فراهم می کند و بخشی جدایی ناپذیر از روند بهبودی است. از طریق اجرای تکنیک‌های مختلف فیزیوتراپی، نه تنها می‌توان از درد تسکین یافت، بلکه مطمئن شد که فعالیت‌های روزانه را می توان به خوبی انجام داد. بنابراین اگر فوق تخصص ستون فقرات استفاده از این روش را تجویز کرده است حتما به توصیه آن عمل کنید.

فواید فیزیوتراپی برای ستون فقرات چیست؟

فواید فیزیوتراپی برای ستون فقرات:

تسکین درد

فیزیوتراپی می‌تواند با استفاده از تمرینات و تکنیک‌های خاص، به کاهش درد در ستون فقرات کمک کند. تقویت عضلات و بهبود انعطاف‌پذیری ممکن است فشار و تنش در مناطق مورد درد را کاهش دهد.

تقویت عضلات

تمرینات فیزیوتراپی معمولاً به تقویت عضلات اطراف ستون فقرات کمک می‌کنند. عضلات قوی‌تر ممکن است فشار بر روی استخوانها و دیسک‌ها را کاهش داده و به پشتیبانی بهتر از ستون فقرات کمک کنند.

بهبود حرکت

با اجرای تمرینات مناسب، فیزیوتراپی می‌تواند به بهبود محدودیت‌های حرکتی در ستون فقرات کمک کند. این موارد می‌توانند به افزایش انعطاف و راحتی در حرکت‌های روزمره کمک کنند.

تصحیح ناهنجاری‌ها

فیزیوتراپی می‌تواند با توجه به نیازهای هر فرد، به تصحیح ناهنجاری‌های حرکتی یا آسیب های ستون فقرات کمک کند.

تعلیم حرکات صحیح

فیزیوتراپیست می‌تواند به افراد آموزش دهد چگونه حرکات روزمره را به‌طور صحیح انجام دهند تا فشار اضافی بر ستون فقرات کاهش یابد.

کاهش خطر ایجاد مشکلات بیشتر

با اجرای برنامه فیزیوتراپی، ممکن است خطر ایجاد مشکلات بیشتر در آینده کاهش یابد، زیرا عضلات و ساختارهای حمایتی بهبود می‌یابند.

مهم است که هر برنامه فیزیوتراپی به صورت شخصی‌سازی شود و به نیازهای وضعیت خاص هر فرد تنظیم شود. انجام همکاری با یک فیزیوتراپیست ماهر و تجربه‌دار از اهمیت بالایی برخوردار است تا بهترین نتایج به دست آید.

در چه موارد می توان از فیزیوتراپی استفاده کرد؟

در صورتی که کمر درد شما جزو بیماری های اورژانسی نباشد این امکان وجود دارد که با کمک تمرینات فیزیوتراپی به درمان آن کمک کنید. البته فیزیوتراپی زمان تاثیر گذاری بیشتری دارد که علت درد کمر مشخص باشد تا تمرینات متناسب با وضعیت بیمار ارائه شود. برخی از درد های کمری که فیزیوتراپی در درمان آن ها تاثیر بسیاری دارد عبارت است از:

کمر درد محوری

کمردردی که به یک علت شناخته شده و قابل تشخیص نسبت داده نمی شود، کمردرد محوری یا غیر اختصاصی نامیده می شود . این وضعیت معمولاً ناشی از گروهی از عوامل مؤثر است، مانند استفاده از وضعیت بدنی نا مناسب و بدون پشتیبانی یا داشتن اضافه وزن

فیزیوتراپی معمولاً برای کمردردهای محوری مزمن که بیش از 3 ماه طول کشیده است توصیه می شود و بر کشش و تقویت کمر تمرکز می کند و در عین حال سعی می کند عوامل سبک زندگی را که ممکن است در ایجاد درد نقش دارند حذف کند.

سیاتیک

اگرچه سیاتیک یک تشخیص پزشکی نیست، اما سیاتیک مجموعه‌ای از علائم ناشی از یک بیماری زمینه ‌ای است که ممکن است عصب نخاعی در قسمت پایین کمر را تحریک یا تحت فشار قرار دهد و باعث کمردرد و یا درد پا شود.

فیزیوتراپی و ورزش برای سیاتیک معمولاً شامل تمرینات اکستنشن و فلکشن (خم شدن به جلو و عقب)، تمرینات تقویتی کمر و روش‌های تحرک اعصاب و مفاصل و غیره است.

همچنین بخوانید: انواع دلایل درد ستون فقرات + چگونگی درمان با روش های مختلف

درد پس از جراحی و بهبودی

پس از جراحی ستون فقرات، فیزیوتراپی و ورزش می تواند به رفع خستگی، بازگشت به فعالیت های عادی روزمره و جلوگیری از آسیب مجدد کمک کند. درگیر شدن در یک برنامه ورزشی منظم و هدایت ‌شده می ‌تواند برای کمک به بهبودی بدن از عمل جراحی و به حداقل رساندن قسمت ‌های بعدی کمردرد حیاتی باشد.

فیزیوتراپیست ها معمولا تمرینات تقویتی شکم، پشت و پا را همراه با برخی ورزش های هوازی برای شروع برنامه تمرینی بعد از جراحی توصیه می کنند.

دقت داشته باشید که زمانی که کمردرد ناشی از شرایط پزشکی جدی است، مانند سندرم دم اسب، عفونت یا تومورهای ستون فقرات که نیاز به مداخله فوری پزشکی یا جراحی است، فیزیوتراپی توصیه نمی‌ شود.

انواع روش های فیزیوتراپی ستون فقرات

فیزیوتراپی برای درمان درد در ستون فقرات از انواع مختلفی از تکنیک‌ها و روش‌ها استفاده می‌کند. برخی از این روش‌ها عبارتند از:

تمرینات تقویتی

تمرینات تقویتی برای تقویت عضلات پشتی و شکمی که حمایت از ستون فقرات را افزایش می‌دهند، استفاده می‌شوند.

تمرینات انعطاف‌پذیری

تمریناتی که به افزایش انعطاف‌پذیری عضلات و مفاصل کمک کرده و در عین حال از محدودیت حرکتی جلوگیری می‌کنند.

ماساژ

ماساژ برای کاهش تنش عضلانی، افزایش گردش خون و کاهش درد مورد استفاده قرار می‌گیرد.

استفاده از گرما و سرما

اعمال گرما و سرما بر روی مناطق دردناک می‌تواند به تسکین درد و کاهش التهاب کمک کند.

الکتروتراپی

الکتروتراپی با استفاده از جریان‌های الکتریکی برای تسکین درد، بهبود عملکرد عضلات، و کاهش التهاب استفاده می‌شود.

آموزش حرکات صحیح

فیزیوتراپیست‌ها ممکن است به شما نحوه اجرای حرکات را به صورت صحیح آموزش دهند تا از آسیب به ستون فقرات جلوگیری شود.

ترکیبی از روش‌ها

بسته به نوع و شدت درد و وضعیت فرد، فیزیوتراپست ممکن است از ترکیب مختلفی از این روش‌ها برای بهترین نتیجه استفاده کند.

در هر صورت، مشاوره با پزشک یا فیزیوتراپیست برای تعیین یک برنامه درمانی مناسب و تنظیمات خاص به وضعیت فردی شما اهمیت دارد.

فیزیوتراپی غیرفعال برای درد کمر

هنگامی که به نظر می رسد تمرینات موثر نیستند، فیزیوتراپیست ها می توانند درمان های غیرفعال به بیمار را در قالب موارد زیر در نظر بگیرند:

کیسه های یخ یا گرما: کیسه های یخ به جلوگیری از تورم نخاع و همچنین کاهش التهاب کمک می کند. این کار می تواند با اعمال گرما دنبال شود زیرا جریان خون را در ناحیه تحریک می کند.

واحدهای TENS: تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست با استفاده از جریان الکتریکی ولتاژ پایین، درد ستون فقرات را درمان می‌کند.

اولتراسوند: از طریق سونوگرافی، از لرزش برای رساندن گرما و انرژی به عضلات ستون فقرات، رباط ها، تاندون ها و دردها استفاده می شود. هدف نهایی کاهش درد و بهبود سریعتر است.

طول درمان فیزیوتراپی برای کمردرد

طول کل یک برنامه ورزشی به شدت و مدت علائم کمر بستگی دارد.

• برای کمردرد مزمن، فیزیوتراپی معمولاً با یک برنامه 8 هفته ای شروع می شود که تحت راهنمایی فیزیوتراپیست انجام می شود.
• یک درمان نگهدارنده یا توانبخشی طولانی مدت پس از مرحله هدایت شده تجویز می شود که می تواند در خانه انجام شود.
• مدت زمان برنامه هدایت شده ممکن است بر اساس نتیجه درمان افزایش یا کاهش یابد.

فیزیوتراپی ممکن است با سایر درمان ‌های غیرجراحی کمر برای بهبود نتیجه کلی درد ترکیب شود. درمان‌های جایگزین عملی، مانند ماساژ درمانی، درمان دستی و طب سوزنی زمانی که همراه با یک رژیم فیزیوتراپی انجام شود، ممکن است مفید باشد. ترکیبی از فیزیوتراپی و تزریق استروئید اپیدورال کمری نیز ممکن است توسط پزشک بیمار برای برخی از انواع کمردرد توصیه شود. پزشکان همچنین ممکن است داروهای مسکن تجویز کنند. فیزیوتراپیست ها ممکن است خود درمانی هایی مانند گرما و سرما درمانی را برای کاهش درد و التهاب و بهبود بهبود بافت تجویز کنند.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با کاربرد فیزیوتراپی در مشکلات ستون فقرات و جزئیات مربوط به آن آشنا نماییم. در آخر اگر پزشک شما استفاده و انجام این تمرینات را توصیه کرده است بهتر است حتما آن ها را انجام دهید.

امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

پاسخ به سوالات متداول درباره فیزیوتراپی ستون فقرات

چه مشکلاتی از ستون فقرات با فیزیوتراپی قابل درمان هستند؟

فیزیوتراپی برای طیف وسیعی از مشکلات ستون فقرات از جمله دیسک کمر، سیاتیک، گردن درد، اسپوندیلوز، اسکولیوز و … موثر است.

آیا فیزیوتراپی برای همه افراد مناسب است؟

فیزیوتراپی به طور کلی برای اکثر افراد مناسب است، اما در برخی موارد مانند وجود عفونت، تومور یا شکستگی‌های شدید، ممکن است نیاز به مراقبت‌های دیگری باشد.

آیا می‌توان تمرینات فیزیوتراپی را در خانه انجام داد؟

بله، بسیاری از تمرینات فیزیوتراپی را می‌توان در خانه انجام داد، اما بهتر است ابتدا با فیزیوتراپ مشورت کنید.

در این مطلب از کلینیک خانه درد بنابر سوال های متعدد شما در این زمینه قصد داریم تا شما را با مراحل، مزایا و عوارض بی حسی نخاعی و دیگر جزئیات مربوط به آن آشنا کنیم. بنابراین توصیه می کنیم حتما تا انتها همراه ما باشید.

منظور از بی حسی نخاعی چیست؟

برای بسیاری از عمل هایی که توسط فوق تخصص ستون فقرات انجام می شود بیهوشی عمومی (GA) مورد نیاز است که برای انجام این کار متخصص بیهوشی معمولاً از طریق تزریق به داخل ورید، دارو را به بیمار می‌دهد و او را به خواب می‌فرستد. این باعث می شود بیمار در طول مدت عمل بیهوش، بی حرکت و بدون درد بماند به جهت تنفس بیماز نیز یک لوله تنفسی پس از خواب بیمار وارد می شود تا بتوان تنفس را در طول عمل کنترل کرد. پس از پایان عمل، بیمار نیز به هوش می آید.

این که دقیقا بیمار چه زمانی به هوش آید توسط متخصص و دوز داروی تزریق شده مشخص می شود.

اما روش جایگزین برای بیهوشی عمومی، بی حسی نخاعی است. بی حس کننده نخاعی قسمت پایین بدن را بی حس می کند (از هر گونه درد در حین عمل جلوگیری می کند)، اما به افرادی که این بی حسی داشته اند اجازه می دهد در طول عمل بیدار بمانند. برای اکثر عمل های زیر کمر می توان از بی حس کننده نخاعی استفاده کرد برای انجام این نوع بی حسی نیز باید توسط متخصص بیهوشی انجام شود.

بی حسی نخاعی چگونه کار می کند؟

طی انجام این بی حسی یک سوزن بسیار ظریف به وسط کمر وارد می شود و بی حس کننده موضعی از طریق سوزن به مایعی که طناب نخاعی را احاطه کرده است تزریق می شود. بی حس کننده موضعی اعصابی که شکم، باسن، پایین و پاها را تامین می کنند بی حس می کند.

هنگامی که اعصاب کاملاً بی حس شدند، شما در طی انجام مراحل عمل هیچ دردی از عمل احساس نمی کنید و همچنین نمی توانید پاهای خود را حرکت دهید. البته داروهای دیگری نیز می ‌توانند تزریق شوند که تا چند ساعت پس از عمل، درد را تسکین می ‌دهند.

دقت داشته باشید که بی حسی نخاعی با بی حسی اپیدورال متفاوت است، اما هر دوی این روش ها می توانند شبیه به هم به نظر برسند، زیرا هر دو شامل دادن داروهایی در نزدیکی ستون فقرات برای جلوگیری از احساس درد افراد است.

تفاوت اصلی این دو روش در این است که داروها به کدام قسمت تزریق می شوند. در طی بی حس کننده نخاعی، یک تزریق انجام می شود که مستقیماً به مایعی که طناب نخاعی را احاطه کرده است (به نام “فضای ساباخوئید”) می رود. اما در اپیدورال، یک لوله پلاستیکی نازک (یک «کاتتر اپیدورال») کمی دورتر از نخاع، در ناحیه‌ای به نام «فضای اپیدورال» وارد می‌شود. اپیدورال می تواند برای تسکین درد هنگام زایمان، و حین و بعد از عمل جراحی مفید باشد.

مزایای بی حسی نخاعی چیست؟

گاهی اوقات برخی از افراد به دلیل داشتن شرایط پزشکی خاص این امکان را ندارند که از بیهوشی عمومی استفاده کنند، به عنوان مثال، داشتن مشکلات تنفسی قابل توجه. در این شرایط متخصص بیهوشی شما در مورد گزینه ها با شما صحبت می کند و به شما کمک می کند تا تصمیم بگیرید کدام گزینه برای شرایط خاص شما مناسب تر است.

به صورت کلی مزایای استفاده از بی حسی نخاعی به جای بیهوشی عمومی عبارتند از:

• بدون نیاز به لوله تنفسی، بنابراین: خطر کمتر ابتلا به عفونت قفسه سینه بعد از عمل و عدم تأثیر مخرب بر ریه ها و تنفس و جلوگیری از گلودرد
• تسکین درد عالی بلافاصله پس از عمل.
• کاهش نیاز به مسکن های قوی که می تواند باعث احساس تهوع، استفراغ، گیجی و یبوست شود.
• بدون اثر پس از به هوش آمدن
• خطر گیجی بعد از عمل، به ویژه در افراد مسن کمتر است.
• تهوع یا استفراغ کمتر، که می تواند توسط داروهای بیهوشی ایجاد شود.
• توانایی خوردن و آشامیدن زودتر بعد از عمل.
• برخی از افراد می توانند زودتر پس از عمل به خانه بروند.

همچنین بخوانید: روش های تسکین درد بعد از جراحی

عوارض بی حسی نخاعی

همان طور که این روش مزایای بسیاری به همراه دارد، در کنار آن عوارضی نیز وجود دارد که ممکن است برای شما رخ دهد؛ البته در نظر داشته باشید که احتمال بروز این عوارض بسیار پایین است و می توان این گونه گفت که از هر 1000 نفر یکی از آن ها ممکن است دچار شوند:

• برخی از داروهایی که در بی حس کننده نخاعی قرار می گیرند می توانند باعث خارش شما شوند.
• بی حس کننده نخاعی می تواند باعث کاهش فشار خون شما شود. اگر این اتفاق بیفتد، متخصص بیهوشی شما مایعی را به قطره اضافه می کند تا فشار خون شما را افزایش دهد.
• ممکن است متوجه شوید که دفع ادرار برایتان مشکل است. این به ویژه در مردان اتفاق می افتد. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است به یک سوند ادراری نیاز داشته باشید تا زمانی که بی حس کننده نخاعی به طور کامل از بین برود و عملکرد مثانه شما به حالت عادی بازگردد.
• هنگامی که سوزن وارد می شود، ممکن است در پایین تنه خود به خصوص پاها احساس درد کنید، اگر این مورد را احساس کردید فوراً به متخصص بیهوشی بگویید زیرا ممکن است به این معنی باشد که سوزن با یک عصب تماس می‌ گیرد و بنابراین متخصص بیهوشی موقعیت سوزن را تغییر می‌ دهد.
• سردردهای خفیف کاملاً رایج هستند و می توانند ناشی از موارد زیادی باشند، مانند داروهای بیهوشی، کم آبی بدن، نخوردن غذا، و اضطراب. البته این سردردها معمولاً ظرف چند ساعت بهبود می یابند و داروهای مسکن نیز می توانند کمک کننده باشند.

همچنین بخوانید: عوارض و تاثیر امپول اپیدورال برای دیسک کمر

دوام بی حسی نخاعی چقدر است؟

مدت زمان دقیق بی حسی نخاعی به دوز داروهایی که متخصص بیهوشی استفاده می کند بستگی دارد، اما بسته به آنچه داده شده است، بین یک تا سه ساعت متغیر است. در این مورد جای نگرانی نیست زیرا متخصص بیهوشی شما به اندازه کافی داروی بیهوشی را به شما می دهد تا بیشتر از مدت زمان مورد انتظار عمل طول بکشد و قطعا شما در حین عمل احساسی نخواهید داشت.

همچنین اگر عمل بسیار بیشتر از حد انتظار طول بکشد (به عنوان مثال، اگر عمل دشوارتر از تصور اول باشد)، و بی حسی نخاعی ممکن است به اندازه کافی طول بکشد، متخصص بیهوشی شما یک بیهوشی عمومی می دهد تا دردی احساس نکنید.

بی حسی چگونه تزریق می شود؟

بی حسی نخاعی در اتاق بیهوشی و زیر تیم پزشکی بی هوشی انجام می شود.

قبل از تزریق بی حسی نخاعی، متخصص بیهوشی یک انژیوکت در دست شما می گذارد و شما را به یک مانیتور برای بررسی ضربان قلب، فشار خون و اشباع اکسیژن) وصل می کنید.

اغلب بی حسی نخاعی در حالی که شما بیدار هستید انجام می شود. متخصص بیهوشی به شما آموزش می دهد که برای انجام این عمل باید در چه موقعیتی قرار بگیرید. که معمولا شامل:

در حالت نشسته با خمیدگی به جلو، چانه روی سینه، شانه ها پایین و پایین خمیده شده.

به پهلو دراز بکشید و زانوهایتان را به سمت سینه خم کنید.

قرار گرفتن در این حالت به باز شدن فضاهای بین استخوان های پشت شما کمک می کند، جایی که متخصص بیهوشی باید بی حس کننده نخاعی را بگذارد.

هنگامی که در موقعیت صحیح قرار گرفتید، کمرتان با مواد ضد عفونی کننده تمیز می شود، تا خطر بروز هر گونه عفونت کاهش یابد.

متخصص بیهوشی پشت شما را به طور دقیق بررسی می کند تا نشانه‌های مشخصی را شناسایی کند و مشخص کند که دقیقاً کجا باید بی‌حس کننده نخاعی وارد شود.

ابتدا بی حسی موضعی برای بی حس کردن پوست تزریق می شود. سپس سوزن نخاعی ظریف وارد می شود.

در این مرحله حفظ حرکت بسیار مهم است. شما نباید درد قابل توجهی را احساس کنید. با این حال، اگر سوزن به یکی از اعصابی که پاهای شما را تامین می کند نزدیک شود، ممکن است درد تیزی در یکی از پاهای خود احساس کنید.

اگر این اتفاق افتاد، مهم است که بی حرکت بمانید و به متخصص بیهوشی خود اطلاع دهید و به او بگویید درد را در کدام پای خود احساس کرده اید.

پس از تزریق دارو، احساس سوزن سوزن شدن گرمی در کف پا احساس خواهید کرد و پاهایتان شروع به بی حس شدن می کنند.

بی حس کننده نخاعی فوراً کار نمی کند. کمی زمان می برد تا کار کند و تقریباً 5-15 دقیقه زمان لازم است که پس از گذشت این زمان احساس خواهید کرد که حرکت دادن پاهای خود دشوار است و در نهایت نمی توانید پاهای خود را حرکت دهید.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با بی حسی نخاعی و جزئیات مربوط به آن آشنا کنیم. امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

یکی از دلایلی که بیماران نزد ما مراجعه می کنند مربوط به آسیب هایی است که مفاصل فاست کمر یا گردن آن ها وارد شده است، جدا از این که دلیل بروز این آسیب چه می باشد علائم آن که بارزترینش درد است بسیار اذیت کننده می باشد. بنابراین بسیار مهم است که در یک بازه زمانی کوتاه برای درمان اقدام شود؛ اما سوالی که همراه برای اکثر این افراد ایجاد می شود این است که درمان درد مفاصل فاست کمر و گردن چیست؟

در این مطلب از کلینیک خانه درد قصد داریم تا در خصوص علل، علائم، تشخیص و درمان  درد مفاصل فاست کمر و گردن صحبت کنیم؛ بنابراین اگر شما یا یکی از نزدیکانتان به این عارضه دچار هستید و می خواهید اطلاعات بیشتری در خصوص آن به دست آورید توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

آشنایی با مفصل فاست

مفاصل فاست مفاصل تثبیت کننده کوچکی هستند که به صورت جفت بین و پشت هر مهره مجاور در هر سطح از ستون فقرات به جز در دو سطح بالایی قرار دارند. آنها سازه های تحمل وزن هستند و تحت فشار مکانیکی قرار دارند.

مفاصل فاست که با بدنه مهره و دیسک بین مهره ای کار می کنند، به شما اجازه می دهند از طریق حرکت لغزشی دو سطح مفصلی خم شوید و در جهات مختلف بچرخید.

مفاصل فاست دارای غضروف می باشند و با مایع سینوویال که توسط کپسولی که مفصل را احاطه کرده است در داخل مفصل نگه داشته می شوند. مفاصل فاست دارای منبع عصبی غنی (شاخه های داخلی) هستند که به آنها اجازه می دهد در هنگام آسیب دیدگی درد را احساس کنند.

علت سندروم مفصل فاست

استرس مکانیکی می تواند منجر به آسیب مفصل فاست شود. علل شایع چنین استرسی شامل افزایش سن، از دست دادن ارتفاع دیسک، آسیب یا فشار غیرعادی مکرر مفاصل در طول زمان است.

برخی از تغییرات مثل شدن یا از دست دادن غضروف مفصلی، کاهش یا از دست دادن مایع سینوویال یا روان کننده، زبری و رشد بیش از حد استخوان، التهاب در استخوان مجاور فضای مفصل، رشد بیش از حد مفصل و گاهی اوقات کیست را نشان می دهد. می تواند در استخوان مجاور فضای مفصل ایجاد شود. این تغییرات آرتریت ممکن است باعث درد ستون فقرات شود  که وضعیت ممکن است به عنوان “سندرم مفصل فاست” نیز نامیده شود.

علائم و نشانه ها چه می باشند؟

بیماران مبتلا به سندرم مفصل فاست درد و سفتی در گردن، وسط پشت یا کمر را دارند.

درد مفاصل جلویی در ناحیه کمر باعث کمر درد می شود، اما این عارضه می تواند باعث درد در باسن و ران نیز شود که اغلب در اثر حرکت یا افزایش فشار در ناحیه کمر مانند هنگام ایستادن یا خم شدن به پشت ایجاد می شود.

درد مفاصل در ناحیه گردن می تواند باعث گردن درد، درد قاعده جمجمه، سردرد، درد بالای پشت و تیغه شانه شود و اغلب با نگاه کردن به سمت بالا و چرخش سر تحریک می شود.

درد مفاصل فاست در قسمت میانی کمر باعث کمر درد، شانه درد و درد به سمت دنده ها می شود. همچنین دقت داشته باشید که درد مفاصل فاست باعث بی حسی یا ضعف در بازوها یا پاها نمی شود.

به طور کلی بسیاری از علائم و نشانه‌های درد مفاصل فاست کمر شبیه سایر مشکلاتی هستند که به کمر درد منجر می‌شوند و این امر تشخیص دقیق را دشوار می‌کند.

برخی از علایمی که ممکن است مشاهده کنید عبارتند از:

• درد پایین کمر
• درد در تهی‌گاه، لگن یا ران
• احساس ساییدگی
• درد و سفتی که با عدم فعالیت بدتر می‌شود
• حساسیت در مفاصل فاست

اگر درد‌های این شکلی به سراغتان آمده است حتما باید به فکر درمان کمر درد خود باشید. توجه داشته باشید که برخی از دردهایی که احساس می‌کنید ممکن است به دلیل فشردگی ریشه عصب هنگام خروج از ستون فقرات کمری باشد. که در صورت مشاهده هر یک باید نزد فوق تخصص ستون فقرات مراجعه نمایید.

درد مفاصل فاست چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص سندرم مفصل فاست معمولاً با گرفتن شرح حال کامل و معاینه فیزیکی آغاز می شود.

اشعه ایکس می تواند آرتریت را در مفاصل نشان دهد، اما سی تی اسکن یا MRI معمولا جزئیات بیشتری از آناتومی مفصل را نشان می دهد.

اسکن استخوان گاهی اوقات می تواند برای تعیین اینکه آیا التهاب مفصلی قابل توجهی وجود دارد یا خیر مفید باشد.

آزمایشات رادیولوژی آناتومی مفصل را نشان می دهد اما نمی تواند تعیین کند که آیا مفصل منبع درد است یا خیر. این به این دلیل است که برخی از افراد مبتلا به آرتریت یا التهابی که در این مفاصل دیده می‌شود، در واقع هیچ دردی ندارند. بهترین روش برای تعیین اینکه آیا مفصل فاست باعث ایجاد درد می‌شود یا خیر، انجام تزریق ‌های تشخیصی بی ‌حس کننده تحت هدایت اشعه ایکس (فلوروسکوپی) می باشد؛ بی ‌حس کردن منبع عصبی مفصل از طریق بلوک‌ های شاخه داخلی است.

خود مفصل را می توان با داروی بی حسی تزریق کرد، اما به اندازه بلوک های شاخه داخلی برای تشخیص درد مفصل فاست خاص یا دقیق نیست.

همچنین بخوانید: دیسکوگرافی کمر چیست؟ چه کاربردی دارد و چگونه انجام میشود؟

درمان درد مفاصل فاست کمر و گردن

درمان خانگی

اولین درمان ها باید غیر تهاجمی باشد و شامل روش هایی مانند اصلاح وضعیت بدن، تغییر فعالیت، بهبود انعطاف پذیری عضلات، تقویت، بازگرداندن حرکت طبیعی مفاصل و داروهایی برای کاهش التهاب باشد.

معمولاً چنین درمان هایی توسط فیزیوتراپ ها، ارائه دهندگان طب دستی و ماساژ درمانگران انجام می شود. طب سوزنی نیز می تواند به برخی از بیماران کمک کند.

اگر این درمان های محافظه کارانه کافی نباشند، تزریق با هدایت فلوروسکوپی در نظر گرفته می شود.

درمان با تزریق

یک گزینه ممکن است تزریق مفصل فاست باشد که شامل قرار دادن داروهای ضد التهابی کورتیکواستروئید در مفصل برای کاهش التهاب و درد مفاصل است. اگر تسکین حاصل شود، برنامه های ورزشی درمانی اغلب به منظور بهبود بیومکانیک ستون فقرات از سر گرفته می شود.

کاهش میزان کشیدگی مفاصل می تواند از عود درد و التهاب جلوگیری کرده یا آن را به تاخیر بیاندازد و از بازگشت آن به همان شدت درد قبل از تزریق جلوگیری کند.

یک رویکرد درمانی چند وجهی اغلب بهتر از استفاده از درمان‌ها به صورت مجزا عمل می‌کند.

اگر تزریق فاست نتواند به اندازه کافی طولانی درد مفاصل فاست را تسکین دهد، می توان بلوک های شاخه داخلی را برای تعیین اینکه آیا مفاصل فاست باعث ایجاد درجه غالب درد می شوند انجام داد و نتایج مشخص می کند که آیا فرد کاندیدای نوروتومی فرکانس رادیویی است یا خیر.

نوروتومی با فرکانس رادیویی (با نام مستعار فرسایش با فرکانس رادیویی یا RFA) شامل درمان شاخه های داخلی است تا فرد دیگر از مفصل فاست احساس درد نکند.

سیگنال های درد اساساً برای مدت طولانی (مثلاً 10 ماه یا بیشتر) اتصال کوتاه یا مسدود می شوند.

اگر اعصاب بازسازی شوند و سیگنال‌های درد بازیابی شوند، نوروتومی با فرکانس رادیویی می‌تواند تکرار شود تا اغلب تسکین درد را بازگرداند.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با درمان درد مفاصل فاست کمر و گردن و جزئیات مربوط به آن آشنا نماییم. در آخر این مورد را در نظر داشته باشید که اگر به این آسیب دچار هستید و یکی از علائمی که در بالا اشاره کردیم را در خود احساس می کنید بهتر است در یک بازه زمانی کوتاه برای درمان اقدام کنید.

زیرا هرچقدر طول درمان شما طولانی تر شود عوارض ایجاد شده نیز برای شما بیشتر می شود. بنابراین هرگز نسبت به درمان کوتاهی نکنید.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.