جوش خوردن استخوان یک فرآیند ضروری و اساسی برای بهبود و بازسازی استخوان‌های شکسته است. این فرآیند جهت تعمیر استخوان‌های آسیب دیده، تقویت کردن و بازگرداندن قدرت و عملکرد استخوان، و همچنین جلوگیری از عوارض مانند التهاب و عفونت کارآمد است. اما عوارض جوش نخوردن استخوان یا کج جوش خوردن استخوان چیست؟

در این مطلب از سایت کلنیک خانه درد قصد داریم باهم بررسی نماییم که چرا استخوان بد جوش میخورد و راهکار چیست؟

علت کج جوش خوردگی استخوان ها چیست؟

کج جوش خوردگی یا شکستگی استخوان‌ها معمولا به عوامل زیر برمی‌گردد:

1. ضربه:

شکستگی استخوان‌ها در نتیجه تصادفات، فعالیت‌های ورزشی، یا ضربات مستقیم بر روی استخوان‌ها اتفاق می‌افتد. مثلاً، شکستگی مهره ها می‌تواند به علت سقوط روی شانه یا ضربه در دیدگان ایجاد شود. در صورتی که ضربه شدیدی در حین ترمیم رخ دهد روند جوش خوردن مختل می شود.

2. ضعف استخوان:

استخوان‌ها ممکن است به علت بیماری‌هایی مانند اوستئوپروز (osteoporosis) که باعث کاهش چگالی استخوان‌ها می‌شود، آسیب پذیرتر شوند و به راحتی ترمیم نشوند.

3. فشار مکرر:

فعالیت‌های ورزشی یا فعالیت‌های روزمره که منجر به فشار مکرر بر روی استخوان‌ها می‌شوند، می‌توانند در بد جوش خوردگی استخوان‌ها نقش داشته باشند، به ویژه اگر بر روی یک نقطه خاص از استخوان به شکل مکرر فشار وارد شود.

4. بیماری‌های آسیب زا:

برخی از بیماری‌هایی مانند سرطان استخوان‌ها، عفونت‌های استخوانی و بیماری‌های تحلیلی می‌توانند به ضعف و کج جوش خوردن استخوان‌ منجر شوند.

5. فعالیت‌های ورزشی نادرست:

انجام حرکات و ورزش‌هایی بدون استفاده از تکنیک‌های صحیح، نگهداری از وضعیت فیزیکی مناسب و استفاده از تجهیزات ایمنی مناسب، می‌تواند خطر کج جوش خوردن استخوان‌ها را افزایش دهد.

اگر به هر دلیلی فکر می‌کنید شکستگی استخوانی دارید، بهتر است به یک پزشک فوق تخصص ارتوپدی مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب انجام شود.

علائم جوش نخوردن استخوان

علائم عدم جوش خوردن استخوان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. درد مزمن:

افزایش درد در محل شکستگی استخوان به مرور زمان می‌تواند نشانه عدم جوش خوردن استخوان باشد.

2. تورم و قرمزی:

وجود تورم، قرمزی و گرمی در اطراف منطقه شکستگی نشان‌دهنده واکنش التهابی و عدم جوش خوردن استخوان می‌باشد.

3. حرکت محدود:

اگر توانایی حرکت در منطقه شکسته شده کاهش یابد یا اصلاً نتوانید حرکتی انجام دهید، این ممکن است به عدم جوش خوردن استخوان اشاره داشته باشد.

4. افزایش گرمای بدن:

در بعضی موارد، عدم جوش خوردن استخوان می‌تواند باعث افزایش دمای بدن شود.

5. تشدید درد با فعالیت:

اگر درد شما بیشتر شود وقتی که فعالیتی انجام می‌دهید، ممکن است این نشانه ناتوانی استخوان در جوش خوردن صحیح باشد.

در صورتی که از علائمی که ذکر شد رنج می‌برید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیقی بگیرید. درمان مناسب از جمله فیزیوتراپی، استفاده از آب بندی و در برخی موارد جراحی ممکن است برای جوش خوردن استخوان مفید باشد.

آیا کج جوش خوردن استخوان خطر دارد؟

کج جوش خوردن استخوان یا عدم جوش خوردن صحیح استخوان (Nonunion) یک مشکل جدی و پیچیده است که ممکن است به عوامل مختلفی برمی‌گردد و ممکن است تاثیرات منفی بر روی عملکرد استخوان و حرکت فرد داشته باشد. در زیر برخی از خطرات عدم جوش خوردن استخوان آورده شده است:

1. ضعف و ناتوانی استخوان:

استخوان که نتواند به صورت صحیح جوش خورده و به شکل قوی و سالم ترمیم شود، ممکن است باعث ضعف و ناتوانی در استخوان شود که می‌تواند منجر به کاهش توانایی حرکت و فعالیت فرد شود.

2. درد مزمن:

عدم جوش خوردن استخوان می‌تواند منجر به درد مزمن در منطقه مورد نظر شود که ممکن است زندگی روزمره فرد را تحت تاثیر قرار دهد.

3. نیاز به جراحی تکمیلی:

در مواردی که استخوان به درستی نجوشیده باشد، ممکن است نیاز به جراحی تکمیلی و فرآیندهای پیچیده‌تر برای تعمیر استخوان وجود داشته باشد.

4. عوارض فیزیکی و روانی:

عدم جوش خوردن استخوان می‌تواند به عوارض فیزیکی و روانی منجر شود که استقلال و کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد.

بهترین راه برای پیشگیری از خطرات عدم جوش خوردن استخوان، پیروی دقیق از دستورات پزشک، مراقبت‌های مناسب پس از شکستگی، انجام فیزیوتراپی و رعایت رژیم غذایی مناسب است. در صورتی که احساس مشکل یا علائم نگران‌کننده دیگر دارید، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

همچنین خواندن مقاله برای جوش خوردن استخوان چی بخوریم؟ را به شما توصیه می کنیم.

چگونه بفهمم استخوان شکسته جوش خورده است؟

برای فهمیدن اینکه آیا استخوان شکسته جوش خورده یا نه، معمولاً نیاز مراجعه به پزشک و انجام ارزیابی‌هایازم دارید. اما در کل برخی از علائم و نشانه‌هایی که ممکن است بیانگر جوش خوردن استخوان باشند عبارتند از:

1. درد کاهش یافته: اگر درد شدید شکستگی از بین رفته و کاهش یافته باشد، این ممکن است نشانه جوش خوردن استخوان باشد.

2. حرکت و استحکام بهتر: استخوان که جوش خورده باشد، معمولاً توانایی حرکت بهتر و استحکام بیشتری را نشان می‌دهد.

3. تشدید قدرت: استخوان‌هایی که جوش خورده‌اند، معمولاً در مقایسه با استخوان‌های نجوشیده قدرت بیشتری دارند.

4. تصویربرداری پزشکی: برای تأیید جوش خوردن استخوان، پزشک ممکن است از روش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا اسکن CT استفاده کند.

5. نظارت پزشک: پزشک با مشاهده و بررسی استخوان شکسته و روند تشکیل استخوان جدید، می‌تواند نظر خود را درباره جوش خوردن استخوان ارائه کند.

در هر صورت، برای تشخیص صحیح و اطمینانی درباره جوش خوردن استخوان، توصیه می‌شود که به پزشک مراجعه کرده و بر اساس نظر او، اقدامات لازم را انجام دهید.

درمان استخوان جوش نخورده چگونه است؟

درمان استخوانی که جوش نخورده است، یا به عبارت دیگر عدم جوش خوردن استخوان، می‌تواند بستگی به میزان و نوع شکستگی، محل شکستگی، وضعیت عمومی بیمار و سایر عوامل داشته باشد. در اینجا چند روش و راهکار برای درمان استخوانی جوش نخورده ذکر می‌شود:

1. جراحی:

بسته به شرایط، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید تا استخوان مورد تخریب را تعمیر کنید و امکان جوش خوردن آن را ایجاد کنید.

2. استفاده از دستگاه‌های تقویت استخوان:

پزشک ممکن است به شما دستور دهد تا از دستگاه‌های تقویت استخوان یا دستگاه‌های الکترومغناطیسی برای تسهیل فرآیند جوش خوردن استخوان استفاده کنید.

3. استفاده از مواد ترمیمی:

پزشک ممکن است مواد ترمیمی مانند پلاتین یا بندهای مصنوعی را به منظور تسریع در فرآیند جوش خوردن استخوان استفاده کند.

4. فیزیوتراپی:

فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی ممکن است در تقویت استخوان و بهبود حالت عمومی استخوان تاثیرگذار باشند.

5. تغذیه مناسب:

تغذیه مناسب حاوی مواد غذایی حیاتی مانند کلسیم و ویتامین D می‌تواند در فرآیند تقویت و جوش خوردن استخوان مفید باشد.

لطفاً توجه داشته باشید که هر درمان باید توسط یک پزشک متخصص انجام شود و برنامه درمانی به صورت شخصی سازی شده باشد.

6. بی حرکتی:

در برخی موارد، ممکن است با بی حرکت نگه داشتن استخوان شکسته به مدت طولانی تری با استفاده از گچ، آتل یا بریس، بتوان جوش خوردن آن را تحریک کرد.

7. تحریک استخوان:

روش های مختلفی برای تحریک استخوان سازی در محل شکستگی وجود دارد، از جمله:

• تحریک الکتریکی استخوان (BES): در این روش، از جریان های الکتریکی کم ولتاژ برای تحریک سلول های استخوانی به رشد و ترمیم استفاده می شود.
• تزریق سلول های بنیادی: سلول های بنیادی می توانند به محل شکستگی تزریق شوند تا به رشد استخوان جدید کمک کنند.
• پیوند استخوان: در این روش، تکه ای از استخوان از قسمت دیگری از بدن بیمار یا از یک اهداکننده گرفته می شود و در محل شکستگی پیوند زده می شود.

سوالات متداول در خصوص جوش نخوردن استخوان

مدت زمان جوش خوردن استخوان چقدر است؟

مدت زمانی که برای جوش خوردن یک استخوان معمولاً نیاز است، بستگی به عوامل مختلفی دارد از جمله نوع و موقعیت شکستگی، سن و وضعبیت فیزیکی فرد، نحوه درمان و مراقبت پس از شکستگی و… می‌باشد. در حالی که برخی استخوان‌ها به سرعت می‌توانند جوش خورده و به حالت اولیه برگردند، در برخی موارد ممکن است مدت زمان بیشتری نیاز باشد.

عموماً، جوش خوردن یک شکستگی ساده استخوانی می‌تواند در اغلب موارد حدود 6 تا 8 هفته زمان ببرد. اما در موارد شکستگی‌های پیچیده، دیابت، استخوان‌های خوب جوش نخورده یا برخی عوامل دیگر، زمان لازم برای جوش خوردن استخوان ممکن است بیشتر باشد.

در هر صورت، مهم‌ترین نکته این است که پس از شکستگی، حتماً دستورات پزشک خود را رعایت کنید و به مراقبت‌ها و درمان‌های تعیین شده متعهد بمانید تا بهبودی سریع‌تر و بهتری را تجربه کنید.

بهترین معجون جوش خوردن استخوان چیست؟

معجون‌های طبیعی و سنتی می‌توانند بهبود جوش خوردن استخوان را تسریع کنند. یکی از بهترین معجون‌ها برای جوش خوردن استخوان شامل ترکیباتی مانند زنجبیل، زعفران، دارچین، زیره، عسل و نارنج است. زنجبیل و دارچین به خاطر خواص ضد التهابی و آنتی‌اکسیدانی‌شان می‌توانند به تسهیل فرآیند التیام و جوش خوردن استخوان کمک کنند.

زعفران نیز به خاطر خواص ضد التهابی و آرامش‌بخش خود می‌تواند در تسکین درد و سرعت بخشیدن به فرآیند جوش خوردن استخوان مؤثر باشد. این ترکیبات را می‌توان در قالب معجون مصرف نمود.

چرا استخوان دیر جوش میخورد؟

دیر جوش خوردن استخوان ممکن است به دلایل مختلفی مربوط با شرایط بیماری یا عوامل زیستی و محیطی باشد. این مسئله معمولاً به عواملی مانند نحوه تغذیه، وضعیت عمومی بیمار، وجود عفونت، کاهش عرضه عناصر تغذیه‌ای موردنیاز برای ترمیم استخوان، و همچنین وجود بیماری‌های خاص یا مشکلات مرتبط با قند خون مرتبط باشد. از این رو، برنامه‌های تغذیه‌ای مناسب، درمان عفونت‌ها، و مراقبت‌های پزشکی مناسب می‌تواند به تسریع جوش خوردن استخوان کمک کند.

آیا درد استخوان نشان از جوش نخوردن آن است؟

بله، درد در استخوان ممکن است نشانه‌ای از جوش نخوردن آن باشد. وقتی یک استخوان شکسته یا آسیب دیده و جوش نمی‌خورد، فرآیند ترمیم استخوان ممکن است تاخیر بیفتد یا به‌طور ناکام تکمیل شود که می‌تواند منجر به درد و عدم بهبود موضوع شود.

این درد معمولاً ناشی از فرآیند التهاب و نقص در ترمیم استخوان است. لذا در صورت وجود درد مستمر در استخوان، مشاوره با پزشک متخصص ارتوپدی توصیه می‌شود تا علت درد بررسی شود و درمان مناسب اعمال گردد.

آیا تغدیه در جوش خوردن استخوان موثر است؟

بله، تغذیه مناسب نقش مهمی در فرآیند جوش خوردن استخوان ایفا می‌کند. مواد غذایی حاوی پروتئین، ویتامین D، کلسیم، منیزیم و دیگر عناصر مغذی اساسی برای تقویت استخوان و تسهیل جوش خوردن بازی مهمی دارند.

پروتئین برای تولید ملافین استخوانی ضروری است، ویتامین D برای جذب کلسیم و منیزیم مفید است و کلسیم و منیزیم برای ساختار استخوانی قوی و سالم اساسی هستند. بنابراین، تغذیه مناسب بهبود جوش خوردن استخوان را تسریع می‌کند.

آیا شیمی درمانی در ایجاد پوکی استخوان تاثیر دارد؟ شیمی درمانی یک روش درمانی است که برای درمان بیماری‌های مختلف از جمله سرطان، بیماری‌های التهابی و اختلالات ایمنی استفاده می‌شود. این روش شامل استفاده از داروهای شیمیایی خاص است که به عنوان عامل‌های ضدسرطانی عمل می‌کنند. تاثیرات شیمی درمانی بستگی به نوع داروها، دوزها و مدت زمان مصرف داروها دارد. برخی از تاثیرات شایع شیمی درمانی شامل عوارض جانبی مانند تهوع، استفراغ، ریزش مو، خستگی، ضعف عمومی، کاهش سلامتی پوست و لکه‌های پوستی می‌باشد.

همچنین شیمی درمانی ممکن است به عوارض جانبی خطرناک تر مانند آسیب به سیستم ایمنی، عروق خونی، مشکلات قلبی و آسیب به کلیه منجر شود.

در این میان یکی از عوارض هایی که مشکل زا است، مربوط به پوکی استخوان در اثر شیمی درمانی است؛ اما دلیل بروز آن چیست؟ در ادامه این مطلب از سایت کلینیک خانه درد بیشتر در خصوص این موضوع صحبت می کنیم.

چرا بعد از شیمی درمانی ممکن است پوکی استخوان بگیریم؟

شیمی درمانی و پوکی استخوان به یکدیگر مرتبط هستند. شیمی درمانی اغلب برای درمان بیماری‌هایی مانند سرطان استفاده می‌شود، اما ممکن است منجر به کاهش چگالی استخوان و افزایش خطر ابتلا به پوکی استخوان شود. این اثرات جانبی شیمی درمانی می‌تواند باعث ضعف و آسیب به استخوان‌ها شود. بنابراین، افرادی که شیمی درمانی دریافت می‌کنند نیاز دارند تا توجه ویژه‌ای به سلامت استخوان‌های خود داشته باشند و اقدامات احتیاطی به منظور پیشگیری از پوکی استخوان را انجام دهند.

بعد از شیمی درمانی، ممکن است پوکی استخوان رخ دهد به دلیل اثرات جانبیی که این روش درمانی بر استخوان‌ها دارد. برخی از دلایل ممکن برای افزایش خطر پوکی استخوان پس از شیمی درمانی عبارتند از:

1. کاهش چگالی استخوان:

برخی از داروهای شیمی درمانی می‌توانند باعث کاهش چگالی استخوان شوند، که باعث ضعف و شکستن آسان‌تر استخوان‌ها می‌شود.

2. تأثیرات هورمونی:

شیمی درمانی ممکن است تأثیرات منفی بر روی سیستم هورمونی ایجاد کند که باعث اختلال در فعالیت هورمون‌های مهم برای حفظ سلامت استخوان‌ها شود.

3. کاهش فعالیت فیزیکی:

برخی از بیماران ممکن است به دلیل اثرات جانبی شیمی درمانی مانند خستگی و ضعف، فعالیت‌های ورزشی را کاهش دهند که این نیز می‌تواند منجر به کاهش استحکام استخوان‌ها شود.

4. تغذیه ناصحیح:

برخی از بیماران ممکن است به دلیل تغییر در سلیقه غذایی یا مشکلات گوارشی ناشی از شیمی درمانی، مشکلات در جذب مواد مغذی مهم برای سلامت استخوان‌ها داشته باشند.

برای پیشگیری از پوکی استخوان پس از شیمی درمانی، مهم است که نزد فوق تخصص ارتوپدی مراجعه نمایید و توجه ویژه به تغذیه، ورزش مناسب، مصرف ویتامین D و کلسیم، ارزیابی منظم چگالی استخوان و مشاوره با پزشک خود داشته باشید.

درد استخوان پس از شیمی درمانی

بعضی از برداشت‌ها نشان می‌دهند که بعد از شیمی درمانی برای درمان سرطان، بخصوص اگر تأثیرات جانبی شدید دارو‌های شیمی درمانی مانند کم خونی یا ضعف عمومی وجود داشته باشد، افزایش بیش از حد درد استخوان ممکن است رخ دهد. این درد ممکن است به عواملی مانند کاهش چگالی استخوان، تغییرات هورمونی و تحریک توسط داروهای شیمی درمانی برمی‌گردد.

درد استخوان پس از شیمی درمانی می‌تواند تاثیر منفی بر کیفیت زندگی بیمار داشته باشد و نیازمند مداخله پزشکی مناسب می‌باشد. اگر شما یا عزیزانتان با درد استخوان پس از شیمی درمانی مواجه شده‌اید، مهم است که این موضوع را با پزشک خود مطرح کرده و برنامه درمانی مناسب را با او بررسی کنید. پزشک ممکن است اقداماتی مانند تغییر در داروها، فعالیت‌های فیزیکی منظم، تغذیه بهینه و در صورت لزوم، درمان درد موردنیاز را توصیه کند.

چگونه از پوکی استخوان در شیمی درمانی جلوگیری کنیم؟

برای جلوگیری از پوکی استخوان در طول شیمی درمانی، می‌توانید اقداماتی انجام دهید که به حفظ سلامت استخوان‌ها کمک کنند. در ادامه چند نکته برای پیشگیری از پوکی استخوان در شیمی درمانی ذکر شده است:

۱. تغذیه مناسب:

مصرف غذاهای حاوی کلسیم و ویتامین D مانند شیر و فرآورده‌های لبنی، سبزیجات، ماهی، تخم‌مرغ و محصولات غنی از ویتامین D می‌تواند به حفظ سلامت استخوان‌ها کمک کند.

۲. ورزش منظم:

فعالیت‌های ورزشی منظم می‌تواند به تقویت استخوان‌ها و حفظ چگالی استخوان‌ها کمک کند. قبل از شروع هر برنامه ورزشی، بهتر است با پزشک یا متخصص ورزشی مطرح کنید.

۳. مصرف مکمل‌های مغذی:

در صورت نیاز، پزشک ممکن است توصیه به مصرف مکمل‌های مغذی برای پیشگیری از پوکی استخوان نماید.

۴. ارزیابی منظم:

ارزیابی منظم چگالی استخوان با استفاده از آزمون‌های مخصوص مانند DXA Scan، می‌تواند به شناسایی زودرس افزایش پوکی‌ستخوان کمک کند.

۵. مراقبت‌های پزشکی:

مشورت با پزشک در مورد روش‌های مداخله و درمانی برای پیشگیری از پوکی استخوان در حین شیمی درمانی بسیار حائز اهمیت می‌باشد.

به علاوه، مهم است که در هنگام شیمی درمانی به دستورات و راهنماهای پزشک خود دقت کنید و از اثرات جانبی احتمالی آن مطلع شوید

همچنین بخوانید: درمان خانگی پوکی استخوان با 9 روش ساده

در صورت مبتلا به پوکی استخوان، راه حل چیست؟

اگر شما یا عزیزانتان به پوکی استخوان مبتلا شده‌اید، مهم است که اقداماتی برای مداوا و کنترل این وضعیت انجام دهید. در ادامه چند روش و راه‌حل برای مداوای پوکی استخوان ذکر شده است:

• مکمل‌های کلسیم و ویتامین D: در صورت نیاز، پزشک ممکن است مصرف مکمل‌های کلسیم و ویتامین D برای تقویت استخوان‌ها توصیه کند.
• فعالیت‌های ورزشی: ورزش‌های وزن‌برداری، کاردیو و تمرینات مقاومتی می‌تواند به تقویت استخوان‌ها کمک کند.
• قطع مصرف عوامل مخرب: ترک عادت‌های مضر مانند سیگار، مصرف الکل بیش از حد، و کاهش مصرف کافئین می‌تواند به بهبود وضعیت استخوان کمک کند.
• داروها: پزشک ممکن است داروهایی مانند بیسفوسفونات، هورمون‌های جنسی و داروهای دیگر معین کند تا پوکی استخوان را کنترل کنند.
• تغییرات در سبک زندگی: اصلاح رژیم غذایی، افزایش فعالیت جسمانی، ترک عادت‌های مضر و مداومت در دنبال کردن توصیه‌های پزشک می‌تواند به بهبود پوکی استخوان کمک کند.

بهره‌گیری از این راه‌حل‌ها و همکاری با پزشک و متخصص تغذیه می‌تواند به بهبود وضعیت پوکی استخوان کمک کند. حتما قبل از اتخاذ هرگونه تصمیمی مربوط به مداوا و درمان پوکی استخوان، پزشک خود را مشورت کنید.

کلام آخر

شیمی درمانی یکی از روش‌های درمانی است که برای مبارزه با بیماری‌ها مانند سرطان استفاده می‌شود. این روش شامل استفاده از داروهای شیمیایی است که هدف آن از بین بردن و کنترل سلول‌های بیماری است. یکی از عوارض جانبی شایعی که ممکن است در اثر شیمی درمانی اتفاق بیفتد، پوکی استخوان است.

داروهای شیمیایی ممکن است بر روی استخوان‌ها تأثیر مخرب داشته و باعث کاهش چگالی استخوان، افزایش خطر ابتلا به پوکی استخوان و شکستگی استخوان‌ها شوند. بنابراین، مراقبت و پیشگیری از پوکی استخوان در طول شیمی درمانی از اهمیت بالایی برخوردار است. برنامه‌های تغذیه‌ای مناسب، فعالیت‌های ورزشی منظم و مشاوره با پزشک می‌توانند به کنترل این عارضه کمک کنند.

سوالات متداول در خصوص شیمی درمانی و پوکی استخوان

آیا احتمال مبتلا به پوکی استخوان در شیمی درمانی قطعی است؟

احتمال مبتلا شدن به پوکی استخوان در زمان شیمی درمانی قطعی نیست، اما بسیار رایج است. داروهای شیمیایی ممکن است منجر به کاهش چگالی استخوان و افزایش خطر پوکی استخوان شوند. اقداماتی مانند تغذیه مناسب، مصرف مکمل‌های کلسیم و ویتامین D، و فعالیت‌های ورزشی می‌توانند به پیشگیری از این عارضه کمک کنند. همچنین مشورت با پزشک و مراقبت دقیق می‌تواند از اثرات جانبی آن درمان کاهش یابد. اهمیت نظارت دقیق و اقدامات پیشگیرانه در این زمینه بسیار زیاد است.

دیگر عوارض شیمی درمانی روی استخوان چیست؟

عوارض دیگر شیمی درمانی بر روی استخوان عبارتند از کاهش چگالی استخوان، افزایش خطر پوکی استخوان و شکستگی استخوان‌ها. این عوارض می‌توانند منجر به مشکلات جدی نظیر کمبود استحکام استخوان، درد استخوانی و افزایش خطر شکستگی‌ها شوند. افرادی که به شیمی درمانی تحت اماکند، باید به دقت توصیه‌های پزشک را رعایت کرده و اقدامات پیشگیری از عوارض استخوانی را انجام دهند. مراقبت‌های منظم، تغذیه مناسب و فعالیت‌های ورزشی منسجم می‌توانند به حفظ سلامت استخوان‌ها کمک کنند.

بهترین تغذیه برای تقویت استخوان ها چیست؟

برای تقویت استخوان‌ها، تغذیه مناسب و غنی از مواد مغذی حیاتی بسیار اهمیت دارد. مصرف منابع کلسیم مانند شیر و فرآورده‌های لبنی، سبزیجات دیم، ماهی، بروکلی، بادام و پسته بسیار مفید است. همچنین ویتامین D برای جذب بهتر کلسیم از غذاها ضروری است. محصولات غنی از ویتامین D مانند ماهی چرب، تخم‌مرغ، قارچ خوراکی و محصولات غنی شده با ویتامین D به تقویت استخوان‌ها کمک می‌کنند. مصرف مواد آنتی‌اکسیدانی نیز از جمله روش‌های تقویت استخوان‌هاست.

شکستگی استخوان ها جزو آسیب های ناگریزی است که ممکن است برای همه ی ما در طول زندگی رخ دهد، معمولا این آسیب جایی برای نگرانی ندارد و به مرور زمان با انجام درمان مربوطه استخوان جوش می خورد و همانند روز اول می شود؛ اما مسئله ای که وجود دارد این است که برای برخی افراد استخوان به خوبی جوش نمیخورد و روند درمان طی نمی شود. در این مقاله از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم تا به صورت کامل علائم جوش نخوردن استخوان و هرآنچه مربوط به آن می شود را بررسی کنیم.

بنابراین اگر شما نیز به تازگی به شکستگی استخوان دچار شده اید و سوالاتی در این زمینه دارید توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

علت جوش نخوردن استخوان چیست؟

عدم جوش نخوردن استخوان دلایل متعددی می‌تواند داشته باشد. در زیر، برخی از این دلایل را برایتان آورده ایم:

کمبود کلسیم:

کلسیم یکی از عناصر مهم برای ساختار و قوام استخوان‌ها است. در صورتی که در بدن کمبود کلسیم وجود داشته باشد، استخوان‌ها قادر به بهبود خود نخواهند بود و جوش نخواهند خورد.

کمبود ویتامین D:

ویتامین D به جذب کلسیم در بدن کمک می‌کند. در صورتی که مقدار کافی ویتامین D در بدن وجود نداشته باشد، کلسیم به درستی جذب نخواهد شد و استخوان‌ها قادر به جوش خوردن نخواهند بود.

بیماری های عضلانی و اسکلتی:

برخی بیماری ها مانند پوکی استخوان (اوستئوپروز)، سرطان استخوان و عفونت استخوان می‌توانند باعث مشکلات در بهبود استخوان و جوش نخوردن آنها شوند.

عوامل خارجی:

برخی عوامل خارجی مانند ضربه شدید، جراحات بزرگ، تروما و عمل جراحی ناصحیح می‌تواند منجر به مشکل در جوش خوردن استخوان شود.

عوامل متابولیک:

برخی بیماری‌های متابولیک مانند دیابت، هیپرتیروئیدیسم و هیپوتیروئیدیسم نیز می‌توانند به مشکل در بهبود استخوان و جوش نخوردن آنها منجر شوند.

در صورتی که با مشکل جوش نخوردن استخوان مواجه هستید، بهتر است به فوق تخصص ارتوپدی مراجعه کنید. پزشک می‌تواند با معاینه و بررسی، تشخیص دقیق تری را درباره علت و درمان این مشکل ارائه دهد.

علائم جوش نخوردن استخوان

نشانه‌های جوش نخوردن استخوان ممکن است بستگی به علت اصلی این مشکل داشته باشد. اما در کل، برخی از نشانه‌های جوش نخوردن استخوان عبارتند از:

درد مزمن

اگر استخوان جوش نخورده باشد، می‌تواند منجر به درد مزمن در همان منطقه شود. این درد ممکن است محدود به منطقه اطراف استخوان باشد یا در سراسر استخوان حس شود.

مشکل در حرکت

جوش نخوردن استخوان ممکن است باعث محدود شدن حرکت در مفصل مربوطه شود. ممکن است محدودیت در حرکت آرام یا شدیدتر باشد و در صورتی که استخوان به طور کامل جوش نخورده باشد ممکن است قادر به حرکت نباشید.

آسیب‌پذیرتر

استخوان‌هایی که جوش نمی‌خورند، معمولاً آسیب‌پذیرتر از استخوان‌های سالم هستند. این به معنی آن است که شکستگی‌ها و صدمات دیگر راحت‌تر اتفاق می‌افتد و بهبود آنها کندتر است.

در هر صورت، در صورتی که مشکلی در جوش خوردن استخوان تشخیص داده شود یا اگر شما از علائم فوق رنج می‌برید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. تشخیص و درمان صحیح از طرف متخصص می‌تواند به شما کمک کند تا مشکل را درمان کنید و بهبود یابید.

همچنین بخوانید: روش های کاهش درد شکستگی استخوان و مدت زمان درمان

نشانه های جوش خوردن استخوان

نشانه‌های جوش خوردن استخوان عبارتند از:

کاهش درد و سفتی استخوان:

یکی از نشانه‌های اصلی جوش خوردن استخوان، کاهش یا ناپدید شدن درد و سفتی در منطقه آسیب دیده استخوان است. اگر استخوان مورد تروما قرار گرفته و به طور صحیح جوش خورده باشد، درد و سفتی باید به تدریج کاهش یابد.

خونریزی کمتر:

در صورتی که استخوان به درستی جوش خورده باشد، خونریزی در منطقه تروما کاهش می‌یابد. این به معنی بهبود فرآیند التیام پس از جراحی یا صدمه است.

رشد استخوان جدید:

جوش خوردن استخوان همراه با فرآیند رشد استخوان جدید است. در نتیجه، نشانه دیگری از جوش خوردن استخوان، رشد استخوان جدید و ترمیم منطقه آسیب دیده است.

بهبود حرکت:

در صورتی که استخوان جوش خورده باشد، افزایش قابل حرکت در مفصل اطراف استخوان آسیب دیده مشاهده خواهد شد. این بهبود حرکت نشانه‌ای از جوش خوردن استخوان و بهبود عملکرد استخوان است.

نشانه‌های جوش خوردن استخوان ممکن است بستگی به نوع و شدت آسیب دیدگی و همچنین سلامت کلی فرد داشته باشد. در هر صورت، بهتر است در صورت وجود هرگونه مشکل یا نگرانی، به پزشک خود مراجعه کنید تا تشخیص درست و درمان مناسب را دریافت کنید.

مدت زمان جوش خوردن استخوان چقدر است؟

مدت زمان جوش خوردن استخوان بستگی به نوع و شدت آسیب دیدگی، محل آسیب، سن و عوامل دیگری دارد. به طور کلی، فرآیند جوش خوردن استخوان ممکن است 6 تا 8 هفته طول بکشد. اما باید توجه داشت که بهبود کامل و بازگشت به عملکرد قبلی می‌تواند مدت زمان بیشتری را در بر داشته باشد.

به طور معمول، در مدت اول پس از آسیب استخوان، فرآیند التیام و جوش خوردن آغاز می‌شود. در این مدت، استخوان آسیب دیده با فرآیند طبیعی جوش خوردن، کلاف و کاست قوسکی به محل آسیب دیده را تولید می‌کند. این کلاف بصورت تراریخته استخوانی با نام “کالوس” شناخته می‌شود. در مراحل بعدی، کالوس تدریجاً تبدیل به استخوان محکم تر و قوی‌تر می‌شود.

در بعضی موارد، به طور خاص در صورت آسیب‌های جدی، نیاز به مدت زمان بیشتری برای جوش خوردن استخوان و بهبود کامل وجود دارد. همچنین، سلامت فرد، عادات زندگی، مصرف مواد مغذی مناسب و رعایت دستورات پزشک نقش مهمی در سرعت و کامل شدن فرآیند التیام و جوش خوردن استخوان ایفا می‌کند.

به هر حال، مهم است که برای درمان و پیگیری استخوان شکسته یا آسیب دیده، با پزشک خود مشورت کنید تا مدت زمان مناسب و نحوه درمان مناسب را بر اساس شرایط خاص خودتان دریافت کنید.

چگونه روند جوش خوردن استخوان را سریع تر کنیم؟

روند جوش خوردن استخوان از طریق تدابیر زیر می‌تواند تسریع شود:

تغذیه مناسب:

مصرف مواد مغذی کافی و متعادل، از جمله پروتئین ها، ویتامین D، ویتامین C، کلسیم، منگنز و فسفر، می‌تواند فرایند التیام استخوان را تسریع کند. پرهیز از مواد غذایی غنی شده با قند و چربی، مصرف میوه ها و سبزیجات تازه و متنوع نیز توصیه می‌شود.

مراقبت محل جراحی یا آسیب:

حفظ نظافت محل آسیب دیده و رعایت دستورات پزشک در مورد استفاده از بانداژ، داروها و مراقبت‌های دیگر، می‌تواند بهبود سریع‌تر جوش خوردن استخوان را تسهیل کند.

فعالیت در حد مجاز:

انجام فعالیت‌های ملایم و مناسب بعد از آسیب، می‌تواند جریان خون به منطقه آسیب دیده را افزایش داده و فرآیند التیام را تسریع کند. اما حتماً باید دستورات پزشک را درباره نوع و شدت فعالیت‌ها رعایت کنید.

مطلع شدن و پیگیری:

آگاهی از نکات و راهکارهای خاصی که پزشک شما در رابطه با جوش خوردن استخوان داده است، می‌تواند به شما کمک کند تا فرآیند جوش خوردن را بهبود دهید و تسریع کنید. همچنین، پیگیری منظم با پزشک خود و رعایت دستورات درمانی مهم است.

اجتناب از عوامل مضر:

اجتناب از مصرف سیگار، الکل، مصرف مواد مخدر و عوامل مهیج دیگری که ممکن است فرآیند التیام و جوش خوردن استخوان را کند کند، توصیه می‌شود.

به هر حال، در صورتی که نیاز به تسریع فرآیند جوش خوردن استخوان دارید، حتماً با پزشک خود مشورت کنید تا راهکارها و روش‌های مناسب بر اساس شرایط شما را بررسی کند.

برای جوش خوردن استخوان چی بخوریم؟

برای تقویت استخوان‌ها و تسریع روند جوش خوردن آن‌ها، می‌توانید از موارد زیر در رژیم غذایی خود استفاده کنید:

1. محصولات لبنی: شامل شیر، پنیر، ماست و ماست‌کم‌چرب که دارای کلسیم و ویتامین D هستند.

2. ماهی و مواد دریایی: مانند ماهی هایی که با اسید چرب امگا-3 که برای سلامتی استخوان مفید است.

3. سبزیجات و میوه‌های تازه: مانند سبزیجات سبز رنگ، بروکلی و پرتقال که دارای ویتامین C و کلسیم هستند.

4. غلات کامل: مثل برنج قهوه‌ای، نخود و عدس که منابع خوبی از کلسیم و فیبر هستند.

5. مکمل‌های مغذی: برای اطمینان از دریافت مقدار کافی مواد مغذی، می‌توانید مکمل‌های ویتامین D و کلسیم مصرف کنید.

بیشتر بدانید: برای جوش خوردن استخوان چی بخوریم؟

بهترین معجون برای جوش خوردن استخوان

برای تقویت و بهبود جوش خوردن استخوان می‌توانید یک معجون طبیعی تهیه کنید. برای این منظور، می‌توانید مواد زیر را با هم مخلوط کرده و مصرف کنید:

یک قاشق عسل: عسل دارای ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌های مفید برای سلامتی استخوان است.

نصف قاشق پودر زردچوبه: زردچوبه دارای خواص ضد التهابی و بازسازی‌کننده است که به تقویت استخوان‌ها کمک می‌کند.

یک قاشق پودر زنجبیل: زنجبیل نیز خواص ضد التهابی دارد و می‌تواند به تسریع فرآیند بهبودی جوش خوردن استخوان کمک کند.

این مواد را به همراه یک لیوان شیر مخلوط کنید و  روزانه به صورت منظم مصرف کنید تا بهبودی در وضعیت استخوان‌های خورده شده احساس کنید. همچنین، در صورت داشتن هرگونه شرایط پزشکی خاص، بهتر است ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با علائم جوش نخوردن استخوان و هرآنچه که مربوط به آن می شود آشنا کنیم؛ در آخر این مورد را در نظر داشته باشید که جوش نخوردن استخوان مسئله ای است که حتما نیاز به درمان دارد، بنابراین در صورت مشاهده این علائم، علل را پیگیری کنید و به دنبال راه حل باشید.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیات کنید.

سوالات متداول در خصوص جوش نخوردن استخوان

آیا درد استخوان جوش خورده پس از شکستگی طبیعی است؟

بله، درد پس از شکستگی و جوش خوردن استخوان معمولاً طبیعی است زیرا بخشی از فرآیند ترمیم استخوان است. درد ممکن است به دلیل التهاب، فشار بر روی اعصاب یا فشرده‌سازی بافت‌های اطراف باشد. این درد ممکن است در طول زمان کاهش یابد، اما در برخی موارد می‌تواند مزمن شود. در صورتی که درد استخوان پس از شکستگی بیش از حد و طولانی بکشد، توصیه می‌شود به پزشک مراجعه کنید.

بهترین دارو برای جوش خوردن استخوان چیست؟

درمان جوش خوردن استخوان بستگی به علت و شدت مشکل دارد. معمولاً پزشکان برای درمان این موضوع از داروها و روش‌های دیگر استفاده می‌کنند. برخی از داروهای معمول برای جوش خوردن استخوان شامل ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی (NSAIDs)، کلسیم و ویتامین D، داروهای هورمونی و مکمل‌های مغذی می‌شود.

برای اطمینان از انتخاب درمان مناسب، مهم است که با پزشک مشورت کرده و توصیه‌های او را دنبال کنید. همچنین، تغذیه سالم، ورزش منظم و رعایت دستورات پزشکی نیز می‌تواند در بهبودی و تقویت استخوان‌ها مؤثر باشد.

بیماری پرتس عارضه ای است که در کودکان به دلیل اختلال در خون رسانی سر استخوان ران ایجاد می شود. درمان بیماری پرتس در کودکان به دو روش جراحی و غیر جراحی ممکن است.

در این مطلب از کلینیک خانه درد قصد داریم تا شما را با جزئیات مربوط به این بیماری، علل، علائم و درمان آشنا کنیم؛ بنابراین توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

علائم بیماری پرتس چیست؟

علائم معمولاً به تدریج در طی یک دوره زمانی ایجاد می شوند. اولین نشانه ای که نشان می دهد کودک ممکن است به بیماری پرتس مبتلا باشد زمانی است که دچار لنگش می شود. لگن آسیب دیده در اغلب اوقات دردنام است، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درد

لگن آسیب دیده اغلب دردناک است و درد در کشاله ران نیز احساس می شود. درد اغلب در ران و زانو نیز احساس می شود. این به این دلیل نیست که زانو تحت تأثیر قرار گرفته است، بلکه به این دلیل است که درد لگن به صورت ارتجاعی به سمت زانو ها کشیده می شود و به مرور حتی ممکن است به ناحیه مچ پا نیز کشیده شود.

کوتاه شدن اندام

ساق لگن آسیب دیده ممکن است در مقایسه با سمت سالم کوتاه شود. که البته این علائم با مراجعه نزد فوق تخصص ارتوپد اطفال قابل درمان است.

لنگی

کودکان مبتلا به بیماری پرتس اغلب دچار لنگی می شوند که به تدریج طی چند هفته بدتر می شود.

سفتی و کاهش دامنه حرکتی

با آسیب بیشتر لگن، لگن آسیب دیده سفت می شود و دامنه حرکات مفصل ران کاهش می یابد.

همچنین بخوانید: علت درد لگن در زنان از چه می باشد؟

تحلیل رفتن عضلات

از آنجایی که نمی توان از پای آسیب دیده به طور معمول استفاده کرد، ماهیچه های ساق ضعیف تر می شوند. این باعث می شود که عضلات ران در سمت آسیب دیده تحلیل بروند و بنابراین وقتی ساق پا را با پای دیگر مقایسه می کنید لاغرتر به نظر می رسد. هنگامی که هر دو لگن تحت تأثیر قرار می گیرند، ممکن است این امر آشکار نباشد.

آیا علائم بهتر می شود؟

در بسیاری از موارد، بالای استخوان ران در مفصل ران (سر استخوان ران) دوباره رشد می کند و به حالت طبیعی خود باز می گردد. سپس مفصل ران به حالت عادی باز می گردد و می تواند طبق معمول کار کند.

با این حال، این امر ممکن است دو یا چند سال پس از شروع اولین بیماری طول بکشد. حتی پس از این مدت، ممکن است مقداری سفتی در لگن باقی بماند و خطر ابتلا به آرتروز در سنین بالاتر افزایش یابد .

تشخیص بیماری پرتس

تشخیص را معمولاً می‌توان توسط متخصص، با معاینه مفصل ران، به‌علاوه عکس‌برداری اشعه ایکس انجام داد . گاهی اوقات اگر تشخیص واضح نباشد یا اگر نیاز به تصویر دقیق تری از مفصل ران باشد، ممکن است آزمایشات دیگری مورد نیاز باشد. آزمایشات احتمالی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
• اسکن استخوان
• اشعه ایکس که در آن رنگ به فضای داخل مفصل ران تزریق می شود (به این آرتروگرام می گویند).

همچنین ممکن است برای رد سایر مشکلات، مانند عفونت استخوان یا مفصل، آزمایش خون و نمونه‌ای از مایع از مفصل ران لازم باشد.

علت بیماری پرتس چیست

بیماری پرتس در بخشی از مفصل ران به نام سر فمورال رخ می دهد. این قسمت بالای گرد استخوان ران (فمور) است که در داخل حفره لگن (استابولوم) قرار دارد. اتفاقی برای رگ‌ های خونی کوچکی می ‌افتد که سر استخوان ران را با خون تامین می ‌کنند. بنابراین قسمت هایی از سر استخوان ران جریان خون خود را از دست می دهند. در نتیجه، سلول‌های استخوانی در ناحیه آسیب‌ دیده می ‌میرند، استخوان نرم می ‌شود و استخوان می ‌تواند شکسته یا منحرف شود. میزان آسیب استخوان می تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد.

علت دقیق مشکل عروق خونی که در وهله اول رخ می دهد مشخص نیست. زیرا طی بررسی های انجام شده کودکانی که به این بیماری دچار می شوند حال عمومی خوبی دارند و هنوز مشخص نشده است که دقیقا چه چیزی سبب بروز این عارضه می شود.

طی چند ماه رگ‌ های خونی دوباره رشد می‌کنند و خون به بافت استخوانی باز می‌ گردد. سپس بافت استخوانی جدیدی ساخته می شود تا سر استخوان ران اصلاح شود و دوباره رشد کند. که این روند شبیه به نحوه اصلاح و رشد مجدد استخوان پس از هر شکستگی طبیعی یا شکستگی به استخوان است. اما، با بیماری پرتس، مدت زمان بیشتری طول می کشد (اغلب بین دو تا سه سال).

درمان بیماری پرتس در کودکان

هدف از درمان ترویج روند بهبودی می باشد، همچنین باید  اطمینان حاصل کنید که بالای استخوان ران در مفصل ران (سر استخوان ران) به خوبی در حفره مفصل ران در حین بهبود و رشد مجدد باقی می ماند.

اینکه کدام روش درمانی انتخاب شود به سن کودک شما و میزان آسیب دیدگی لگن کودک شما بستگی دارد. درمان‌ها ممکن است شامل مشاهده، استراحت در رختخواب و یا استفاده از عصا، پوشیدن گچ یا بریس مخصوص پا یا جراحی باشد. پزشک شما بهترین درمان را برای کودک شما توصیه خواهد کرد.

مشاهده و فیزیوتراپی

در کودکان کوچکتر (کمتر از 6 سال) و مبتلایان به بیماری خفیف، بیماری پرتس معمولاً بدون درمان خاصی به خوبی بهبود می یابد. این کودکان با مشاهده، اغلب با فیزیوتراپی یا تمرینات خانگی درمان می شوند. تمرینات خانگی کمک می کند تا مفصل ران متحرک و در موقعیت خوبی در حفره ران قرار گیرد. مشاوره همچنین ممکن است شامل موارد زیر باشد:

برای تشویق به شنا (برای فعال نگه داشتن مفصل ران در طیف کامل حرکات). ولی برای جلوگیری از فعالیت‌هایی که می‌تواند منجر به هر گونه ضربه سنگین روی مفصل ران شود، مانند مواردی که شامل ترامپولین و قلعه‌های فنری است.

با این حال، هر توصیه ای متناسب با نیازهای فرزند شما خواهد بود. کودک شما همچنین نیاز به پیگیری منظم با متخصص خود دارد تا چگونگی بهبود سر استخوان ران او را بررسی کند. معمولاً انجام اشعه ایکس منظم از باسن آنها پیشنهاد می شود.

دارو

داروهای مسکن نیز ممکن است برای کمک به تسکین درد مفید باشند. مسکن های رایج پیشنهادی ایبوپروفن و پاراستامول هستند.

استراحت در رختخواب و یا عصا

در صورت بد بودن علائم ممکن است برخی از کودکان برای مدت کوتاهی به این مورد نیاز داشته باشند.

عمل جراحی بیماری پرتس

ممکن است در برخی موارد، عمل جراحی در نظر گرفته شود، به ویژه در کودکان بزرگتر یا آنهایی که به شدت آسیب دیده اند. جراحی می تواند به نگه داشتن سر استخوان ران در موقعیت مناسب در حین بهبود کمک کند. در صورتی که سر استخوان ران به خوبی بهبود نیافته باشد، می توان از جراحی نیز برای بهبود شکل و عملکرد سر استخوان ران استفاده کرد.

نتیجه چیست؟

مشکل اصلی این است که بخشی از استخوان ران در مفصل ران (سر استخوان ران) ممکن است با شکل گرد (کروی) خوب دوباره شکل نگیرد، که به آن کمک می‌کند تا به خوبی در حفره مفصل ران قرار گیرد. این می تواند منجر به آسیب دائمی به مفصل ران شود. که ممکن است باعث سفتی مفصل ران شود. همچنین می‌تواند باعث آرتروز مفصل ران در سنین کمتر از حد معمول شود، مثلاً در سن 40 سالگی.

هر چه کودک در زمان بروز بیماری پرتس کوچکتر باشد، شانس نتیجه بهتری دارد. کودکانی که پس از حدود 8 تا 9 سالگی به بیماری پرتس مبتلا می شوند، بیشترین خطر ابتلا به مشکلات دائمی مفصل ران، مانند سفتی و آرتریت را دارند.

هر چه این بیماری شدیدتر باشد، خطر مشکلات دائمی مفصل ران بیشتر است.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با درمان بیماری پرتس در کودکان و حزئیات مربوط به آن آشنا نماییم. در آخر این مورد را در نظر داشته باشید که شما باید در زمان بروز علائم اولیه حتما برای درمان اقدام کنید تا روند نتیجه درمانی شما سریع تر حاصل شود.

امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

شکستگی استخوان یکی از مشکلات رایجی است که اکثریت افراد در طول زندگی خود با آن روبرو می شوند؛ در این میان یکی از سوالات رایجی که در این خصوص برای این افراد ایجاد می شود این است که روش های کاهش درد شکستگی استخوان چیست و چگونه می توان آن را درمان کرد؟

در خصوص این موضوع باید بیان کنیم که روش های درمان وابسته به نوع و شدت شکستگی متفاوت است، در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم تا انواع این روش ها را متناسب با نوع شکستگی به شما توضیح دهیم و ببینیم که روش های کاهش درد شکستگی استخوان چه می باشد. بنابراین اگر شما یا یکی از نزدیکانتان به این آسیب دچار شده اید توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

تشخیص شکستگی استخوان

در طول معاینه فیزیکی، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ناحیه آسیب دیده را از نظر حساسیت، تورم، بدشکلی یا زخم باز بررسی می کند.

اشعه ایکس معمولاً می تواند محل شکستگی را مشخص کند و میزان آسیب به مفاصل مجاور را مشخص کند. گاهی اوقات، توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای تصاویر دقیق تر مورد نیاز است. به عنوان مثال، ممکن است برای شکستگی استرسی مشکوک به سی تی اسکن یا MRI نیاز داشته باشید ، زیرا اشعه ایکس اغلب این آسیب را آشکار نمی کند.

درمان انواع شکستگی

درمان شکستگی پا بسته به انواع شکستگی استخون و محل آن متفاوت خواهد بود. شکستگی‌های استرسی ممکن است فقط به استراحت و بی‌حرکتی نیاز داشته باشند، در حالی که سایر شکستگی‌ها ممکن است برای بهترین بهبود نیاز به جراحی داشته باشند. شکستگی ها به یک یا چند دسته از دسته های زیر طبقه بندی می شوند:

شکستگی باز: در این نوع شکستگی، پوست توسط استخوان شکسته سوراخ می شود. این یک وضعیت جدی است که برای کاهش احتمال عفونت نیاز به درمان فوری دارد.

شکستگی بسته در شکستگی های بسته، پوست اطراف دست نخورده باقی می ماند.

شکستگی ناقص: این اصطلاح به این معنی است که استخوان ترک خورده است اما به دو قسمت تقسیم نمی شود.

شکستگی کامل در شکستگی های کامل، استخوان به دو یا چند قسمت شکسته می شود.

شکستگی جابجا شده در این نوع شکستگی، قطعات استخوان در هر طرف شکستگی در یک راستا قرار ندارند. یک شکستگی جابجا شده ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد تا استخوان ها به درستی مرتب شوند.

شکستگی گرین استیک: در این نوع شکستگی، استخوان ترک می‌خورد اما تا آخر نمی‌شکند؛ شکستگی های گرین استیک بیشتر در کودکان رخ می دهد زیرا استخوان های کودک نرم تر و انعطاف پذیرتر از استخوان های بزرگسالان است.

برای درمان هر یک از این شکستگی ها باید نزد فوق تخصص ارتوپدی مراجعه نمایید.

تنظیم پا

درمان پای شکسته معمولاً در یک اتاق اورژانس یا کلینیک مراقبت های فوری آغاز می شود. در کلینیک خانه درد پزشکان ما معمولاً آسیب را ارزیابی می کنند و پا را با یک آتل بی حرکت می کنند. اگر شکستگی جابجا شده دارید، تیم مراقبت ممکن است نیاز داشته باشد که قطعات استخوان را قبل از استفاده از اسپلینت به موقعیت مناسب خود برگرداند، برخی از شکستگی ها ابتدا آتل می شوند تا تورم کاهش یابد. سپس زمانی که تورم کمتری وجود داشت از گچ استفاده می شود.

بی حرکتی

برای اینکه استخوان شکسته به درستی بهبود یابد، حرکت آن باید محدود شود. معمولاً از آتل یا گچ برای بی حرکت کردن استخوان شکسته استفاده می شود. ممکن است لازم باشد از عصا استفاده کنید تا وزن پای آسیب دیده را حداقل به مدت 6 هفته حفظ کنید.

مصرف دارو

مسکن‌هایی مانند استامینوفن (تیلنول، سایرین) یا ایبوپروفن (ادویل، موترین IB، دیگران)، یا ترکیبی از این دو، می‌توانند درد و التهاب را کاهش دهند. اگر درد شدیدی را تجربه می کنید، پزشک ممکن است داروهای ضد درد قوی تری را تجویز کند.

کاهش درد شکستگی استخوان

هرگونه خونریزی را متوقف کنید. با یک باند استریل، یک پارچه تمیز یا یک تکه لباس تمیز روی زخم فشار وارد کنید.

ناحیه آسیب دیده را بی حرکت کنید. سعی نکنید استخوان را مجدداً تراز کنید یا استخوانی را که بیرون زده است به عقب فشار ندهید. اگر در مورد نحوه آتل زدن آموزش دیده اید و کمک حرفه ای به راحتی در دسترس نیست، یک آتل را در ناحیه بالا و پایین محل های شکستگی قرار دهید. قرار دادن آتل ها می تواند به کاهش ناراحتی کمک کند.

از کمپرس یخ برای محدود کردن تورم و کمک به تسکین درد استفاده کنید. یخ را مستقیماً روی پوست قرار ندهید. یخ را در یک حوله، تکه پارچه یا مواد دیگر بپیچید.

به حال روحی فرد توجه کنید، اگر فرد احساس ضعف می‌کند یا با نفس‌های کوتاه و سریع نفس می‌کشد، سرش را کمی پایین‌تر از تنه دراز بکشید و در صورت امکان پاها را بالا بیاورید.

همچنین بخوانید: علائم و چگونگی درمان شکستگی ساق پا

تجویز مسکن برای کنترل درد

بزرگسالان (16 یا بیشتر)

اگر 16 سال یا بیشتر دارید و پزشک تشخیص دهد که استخوان بزرگی در پا یا بازوی خود شکسته اید، باید به شما پیشنهاد شود:

• پاراستامول برای درد خفیف
• پاراستامول و کدئین برای دردهای متوسط
• پاراستامول به صورت تزریقی یا قطره ای (مستقیماً از طریق لوله و سوزن به داخل ورید)، همراه با مرفین، در صورت نیاز، برای درد شدید.

همچنین ممکن است نوعی مسکن به نام داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (مثلا ایبوپروفن) به شما داده شود. با این حال، اینها برای همه مناسب نیستند. افراد ضعیف یا افراد مسن در معرض خطر بیشتری برای ایجاد مشکلات (مانند زخم معده و مشکلات کلیوی) با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی هستند. بنابراین به دلیل نگرانی در مورد عوارض جانبی مانند یبوست، گیجی و خواب آلودگی، هنگام مصرف مورفین این افراد باید مراقب باشند.

کودکان (زیر 16 سال)

اگر پزشکان تشخیص دهند که کودکان (زیر 16 سال) استخوان بزرگی در پا یا بازوی خود شکسته اند، تجویز می شود که:

• یا پاراستامول یا ایبوپروفن، یا هر دو، برای درد خفیف تا متوسط
• یک مسکن قوی‌تر به نام اپیوئید (مثلاً مورفین) برای دردهای متوسط ​​تا شدید. این معمولا به صورت تزریقی یا قطره ای تزریق می شود، اما ممکن است به صورت خوراکی نیز داده شود
• اگر تصور شود که ممکن است یک کودک استخوان ران (فمور) شکسته باشد، ممکن است در بخش اورژانس ران او بی حس شود (با بی حسی موضعی).

مدت زمان جوش خوردن استخوان چقدر است؟

در پاسخ به این سوال نمی توان زمان مشخصی را بیان کرد، زیرا این موضوع وابسته به عوامل متعدد بسیاری می باشد. از جمله این عوامل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• شدت شکستگی
• مکان ایجاد شکستگی
• آسیب های ایجاد شده به همراه شکستگی
• سن بیمار
• سلامت کلی
• بیماری های زمینه ای
• رژیم غذایی بیمار
• جنسیت بیمار

جدا از این موارد، موضوعاتی مثل مصرف دخانیات و الکل نیز به شدت بر روی افزایش مدت زمان بهبودی تاثیر دارند. به همین دلیل و با توجه به موارد اشاره شده نمی توان مدت زمان دقیقی را برای بهبود شکستگی ها عنوان کرد. این میزان وابسته به وضعیت بدنی شما ممکن است بین چند هفته تا چند ماه طول بکشد.

حتی برای برخی از بیماران که زمینه بیماری هایی مثل دیابت را دارند این مدت زمان طولانی تر می شود و حتی ممکن است استخوان جوش نخورد.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با روش های کاهش درد شکستگی استخوان و جزئیات مربوط به آن آشنا کنیم؛ در آخر این مورد را در نظر داشته باشید که اگر به شکستگی استخوان دچار هستید بهتر است در اولین زمان پس از شروع علائم برای درمان اقدام کنید.

امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.