درمان انواع شکستگی مهره های گردنی

درمان انواع شکستگی مهره های گردنی

ستون فقرات در ناحیه گردن دارای 7 مهره استخون می باشد، به کمک این هفت مهره سر به بدن و شانه ها متصل شده است و حرکت به اطراف آسان می شود. علاوه بر آن به کمک این مهره ها محافظت از نخاع آسان تر است. در صورتی که هر یک از این مهره ها دچار آسیب شوتد مشکلات بسیاری برای فرد ایجاد می شود و باید از درمان انواع شکستگی مهره های گردنی استفاده نماید.

به طور کلی می توان این گونه گفت که مهره های گردنی مهم ترین و آسیب پذیر ترین بخش ستون فقرات می باشند که بیشتر از سایر قسمت ها در معرض آسیب قرار دارند. در این مطلب از کلینیک خانه درد قصد داریم تا به صورت دقیق تر علت و علائم آسیب مهره های گردنی را بررسی کنیم و ببنیم که اگر به هر دلیلی آسیب ببینند چگونه می توان برای درمان اقدام کرد.

علت شکستگی مهره های گردن

گردن درد

علت شکستگی مهره های گردن

در ابتدا بیایید بررسی کنیم که چه چیزی سبب می شود تا مهره های گردن دچار آسیب شوند و درد در ناحیه گردن منشا از چه چیزی دارد.

فعالیت های ورزشی

گاهی اوقات بدن شما در وضعیت نامناسبی قرار دارد و همین موضوع سبب می شود تا فشار بسیاری به آن وارد شود. البته در برخی موارد ممکن است در حین ورزش به خصوص ورزش های رزمی ضربه ای به گردن وارد شود که در این صورت احتمال آسیب بسیار زیاد است.

از جمله این حرکات می توان به پشتک زدن در ژیمناستیک، افتادن از روی اسب در حین سوارکاری، افتادن از روی حلقه یا میله در حین حرکات ورزشی، اسکی و … اشاره کرد.

سقوط از بلندی

یکی دیگر از دلایل شایعی که موجب آسیب دیدگی مهره های گردن می شود مربوط به سقوط از ارتفاع است، در این شرایط سر فرد برخورد شدیدی با سطح زمین خواهد داشت و این شرایط موجب ضربه به گردن و شکستگی مهره ها می شود.

تصادف

اگر نگاهی به دلایل شکستگی مهره های گردن داشته باشید متوجه می شویم که تصادف یکی از شایع ترین دلایلی است که منجر به بروز این اسیب می شود؛ معمولا در تصادفات جاده ای صدمات بسیاری به ناحیه سر و گردن وارد می شود و این موضوع عواقب بسیاری به همراه دارد.

در کل برای علت آسیب دیدگی مهره های گردنی می توان این گونه بیان کرد که هرنوع آسیبی که سبب چرخش ناگهانی گردن شود، شکستگی مهره های گردن و در موارد خطرناک تر آسیب به نخاع را در پی دارد.

در صورتی که که بنابر هر یک از دلایل بالا شما دچار آسیب مهره های گردنی شدید لازم است که برای درمان نزد بهترین متخصص ستون فقرات در تهران مراجعه نمایید.

انواع شکستگی گردن

عکس شکستگی مهره گردن

انواع شکستگی مهره گردن

با توجه به میزان آسیبی که به مهره های گردن وارد می شود شکستگی ها در چندین دسته مختلف قرار می گیرند، این مدل ها شامل موارد زیر می باشد:

شکستگی جفرسون

این آسیب زمانی ایجاد می شود که مهره های اول گردن که مهره اطلس نام دارند شکسته شوند، این موارد معمولا زمانی اتفاق می افتد که مهره اطلس به صورت عمودی ضربه ببیند.

به طور مثال زمانی که فرد در یک استخر کم عمق شیرجه می زند و سر او به کف استخر برخورد می کند، در این شرایط قوس خلفی و قوس قدامی مهره اطلس از هم جدا شده یا شکسته می ‌شود. گاهی اوقات این امکان وجود دارد که مهره های اطلس به 3 یا 4 دسته تقسیم شوند.

همچنین بخوانید: ارتباط دیسک گردن و سرگیجه

شکستگی زائده دندانه ای

این نوع از شکستگی زمانی ایجاد می شود که مهره های دوم گردن آسیب ببینند، نام این مهره آکسس می باشد و در بخش فوقانی خود دارای یک برجستگی است که از این طریق با مهره اول گردن جفت می شود.

زمانی که این برجستگی آسیب ببیند فرد این توانایی را نخواهد داشت که گردن خود را جابجا کند، البته این نوع از شکستگی بیشتر در کودکان دیده شده است و آن ها بیشتر از سایرین در معرض این آسیب قرار دارند.

شکستگی هنگمن

هنگمن نوعی دیگر از شکستگی می باشد که مربوط به مهره های دوم گردن است و در قسمت های فوقانی و تحتانی اکسیس رخ می دهد. این نوع از شکستگی بسیار خطرناک است زیرا در اغلب موارد سبب پارگی نخاع می شود و خطر ایست تنفسی، قلبی و مرگ را به دنبال دارد.

شکستگی قطره ای

به شکستگی های مثلثی شکل که در مهره های 6 و 7 گردن رخ می دهد شکستگی قطره ای گفته می شود، این نوع شکستگی می‌ تواند به لیگامان ‌های گردن و دیسک ‌های بین مهره‌ ای نیز آسیب وارد کند.

علائم شکستگی مهره های گردن

علائم شکستگی گردن

علائم شکستگی مهره های گردن

به جهت تشخیص و درمان شکستگی های مهره های گردن لازم است که در ابتدا علائم آسیب در فرد بررسی شود، به کمک علائم می توان متوجه شد که میزان آسیب دیدگی تا چه اندازه است و این که آیا وضعیت فرد نگران کننده است یا نه؛ از شایع ترین علائمی که در پی شکستگی مهره های گردن نمایان می شود می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • ناحیه گردن فرد آسیب ‌دیده دچار ورم یا کبودی می ‌شود.
  • فرد آسیب دیده دچار اسپاسم یا ضعف عضلانی می ‌شود.
  • فرد آسیب دیده در دست ‌ها و پاهای احساس سوزن سوزن شدن دارد.
  • فرد آسیب دیده نمی ‌تواند به راحتی غذای خود را ببلعد.
  • فرد آسیب دیده هوشیاری خود را از دست می ‌دهد.
  • فرد آسیب دیده درد شدیدی را در ناحیه گردن حس می‌کند که گاهی با تیر کشیدن همراه است.
  • فرد آسیب دیده توان حرکت دادن گردن خود را ندارد.
  • حس دست ‌ها و پاهای فرد آسیب دیده کاهش می ‌یابد.
  • پاهای فرد آسیب دیده بی‌حس می‌ شود.
  • فرد آسیب دیده در قسمت سر خود احساس درد، بی‌حسی یا گزگز می ‌کند.
  • فرد آسیب دیده دچار دوبینی می ‌شود.

دقت داشته باشید که در صورت مشاهده هر یک از علائم بالا شما باید سریعا نزد پزشک متخصص مراجعه نمایید و از انجام هرگونه اقدام درمانی خودسرانه خودداری کنید.

همچنین بخوانید: علائم آرتروز گردن و درمان آن

اقدامات اورژانسی

همان طور که تا اینجا مطالعه کردید شکستگی مهره های گردن جزو آسیب های خطرناکی می شود که می تواند عوارضی مانند پارگی و قطع نخاع را به همراه داشته باشید، حتی در صورت شدید بودن عارضه ممکن است فلج شدن کامل بدن و حتی مرگ را نیز در پی داشته باشد.

از این رو بسیار مهم است که در هنگام بروز کوچکترین آسیب شما بدانید که باید چه کاری انجام دهید، که البته بهترین کار این است که سریعا بدون داشتن کوچکترین حرکتی نزد پزشک متخصص مراجعه کنید، دقت داشته باشید که هرگونه حرکت گردن ممکن است خطر پارگی نخاع و مرگ بیمار را در پی داشته باشد.

همچنین اگر شما شاهد حوادثی مانند تصادف و سقوط از ارتفاع بودید، این مورد را به یاد داشته باشید که هرگز بیمار را حرکت ندهید، تنها کاری که انجام می دهید این باشد که سریعا با اورژانس تماس بگیرید، اولین اقدامی که پرسنل اورژانس انجام می دهند این است که سر بیمار را به کمک گردن بند ثابت نگه می دارند.

این گونه اگر آسیبی به مهره های گردن وارد شده باشد، در همان حالت باقی می ماند و دیگر آسیبی به نخاع وارد نمی شود، بیمار آسیب دیده به بیمارستان برده می شود و یکی از اولین اقدام هایی که انجام می شود عکس برداری از ناحیه گردن است تا میزان سلامت مهره های گردن بررسی شود.

بنابراین تنها اقدام اورژانسی که در چنین شرایطی وجود دارد، این است که بدون تکان دادن گردن به بیمارستان مراجعه کنید تا به صورت تخصصی اقدامات درمانی برای شما انجام شود.

درمان انواع شکستگی مهره های گردنی

شکستگی مهره دوم گردن

درمان انواع شکستگی مهره های گردنی

پس از بررسی تمامی علائم بیمار و انجام عکس برداری های رادیولوژی، سی تی اسکن و ام آرآی گردن، کارهای درمانی لازم برای بهبود بیمار انجام می شود. البته که انتخال توع درمان کاملا وابسته به نوع شکستگی و شدت آن می باشد، به همین جهت حتما باید در ابتدا وضعیت بیمار به طور دقیق بررسی شود.

تجویز دارو

در صورتی که میزان شکستگی شدید نباشد و استخوان مو برداشته باشد، تجویز دارو به تنهایی کافی است، این دارو ها بخشی از مسکن ها هستند تا درد بیمار کاهش یابد، همچنین اگر عفونتی در ناحیه شکستگی وجود داشته باشد باید در کنار مسکن ها از آنتی بیوتیک نیز استفاده کرد.

روش تراکشن

برخی موارد ضربه وارد شده موجب در رفتگی استخوان های گردن می شود و آن ها به طور کامل از جای خود خارج می شوند، در این شرایط پزشک از وزنه ها برای کشیدن استخوان و برگرداندن آن ها به جای خود استفاده می کند، به این روش تراکنش گفته می شود.

بیشتر بدانید: دستگاه تراکشن ستون فقرات چیست؟

بریس

در بیشتر مواقع لازم است که پس از درمان برای مدتی گردن به طور ثابت در جای خود بماند و حرکتی نداشته باشد تا شکستکی ها به طور کامل درمان شوند، در این شرایط پزشک برای بیمار بریس را تجویز می کند.

بریس برای مدت 6 الی 8 هفته به دور گردن بسته می شود تا حرکت ها محدود شود، بریس ها دارای انواع مختلفی می باشند که با توجه به نوع شکستگی یکی از آن ها برای بیمار تجویز می شود.

جراحی

تنها زمانی استفاده از جراحی توصیه می شود که میزان شکستکی جدی باشد و هیچ گزینه درمانی دیگری وجود نداشته باشد، برای برخی از افراد در همان ابتدای آسیب تنها جراحی توصیه می شود و برای گروهی دیگر در ابتدا از درمان های دیگر استفاده می شود و در صورت نتیجه نگرفتن به سراغ جراحی می روند.

درمان های فیزیکی

این گزینه مربوط به مراحل بعد از درمان می شود که شامل فیزیوتراپی است، در این حالت پزشک از حرکات ورزشی، گرما درمانی، سرما درمانی، ماساژ تراپی و … استفاده می کند. این حرکات به جهت تقویت ماهیچه های بیمار، تاندون ها و لیگامان ها استفاده می شود.

دقت داشته باشید که این حرکات باید توسط افراد متخصص و مجرب انجام شود، در غیر صورت ممکن است نتیجه عکسی داشته باشد و آسیب های جبران ناپذیری به شما وارد شود.

جمع بندی

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با درمان انواع شکستگی مهره های گردنی آشنا نماییم. آناتومی گردن را به شما توضیح دادیم، علت ها و علائم آسیب دیدگی را عنوان کردیم، مهم ترین موضوعی که باید در نظر داشته باشید این است که هرگز پس از آسیب دیدگی گردن خود را حرکت ندهید و تنها با ثابت نگه داشتن آن نزد پزشک متخصص مراجعه نمایید.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد و توانسته باشیم اطلاعات خوبی در اختیار شما قرار دهیم، در صورتی که سوالی در ذهن شما باقی مانده است و ما فراموش کرده ایم تا در خصوص آن صحبت کنیم در قسمت نظرات برای ما بیان کنید.

درمان قطعی سندروم تونل کارپال

درمان قطعی سندروم تونل کارپال

سندروم تونل کارپال به شرایطی گفته می شود که طی آن عصب مچ دست تحت فشار قرار می گیرد، این فشردگی موجب می شود تا شما علائمی مثل درد، سوزش، بی حسی و گزگز داشته باشید؛ این سندروم بیشتر در زنان و سنین 40 الی 60 سال دیده می شود. در این مطلب از کلینیک خانه درد قصد داریم بررسی نماییم که درمان قطعی سندروم تونل کارپال چیست و چگونه می توان علائم این بیماری را کنترل کرد.

بنابراین اگر شما یا یکی از اطرافیانتان به این بیماری دچار شده است و به دنبال یک روش درمانی قطعی برای آن هستید، توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

سندروم تونل کارپال چیست؟

درمان قطعی سندروم تونل کارپال در دست

سندروم تونل کارپال

تونل کارپال نام تونلی است که در مچ دست قرار دارد، استخوان های مچ دست به نوعی طراحی شده اند کخ فضای نیم دایره مانندی ایجاد می شود و اطراف و ستون این کانال را تشکیل می دهند. نوار های محکمی از بافت ‌هایی معروف به رباط عرضی کارپال سقف این کانال را تشکیل می ‌دهند.

تاندون هایی که شما برای خم کردن انگشتان خود از آن ها استفاده می کنید از تونل کارپال می گذرد و همینطور عصب‌ های مدیانی شما که مسئول احساسات هستند و ماهیچه‌ها را در دست و انگشتان شست شما کنترل می ‌کنند؛ تمامی آن ها از این کانال می گذرند. در صورتی که این عصب ها تحت فشار باشند و فشرده شوند، علائم این بیماری بروز پیدا می کند که در این شرایط باید نزد فوق تخصص ارتوپدی مراجعه نمایید.

علل بروز سندروم تونل کارپال

شاید این سوال برایتان ایجاد شده باشد که چیزی موجب می شود تا افراد به این بیماری دچار شوند؟ به صورت کلی هر عاملی که سبب کم تر شدن فضای میانی و افزایش فشار تونل کارپال شود این بیماری ایجاد می شود.

از رایج ترین دلایلی که منجر به بروز این بیماری می شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کوچک شدن تونل کارپال: در برخی از افراد تونل کارپال دستشان به صورت طبیعی از بقیه کوچک تر است، این موضوع سبب می شود زمانی که عصب دست آن ها تحت فشار قرار گرفت احتمال بروز بیماری بیشتر باشد.

سن: با بالا رفتن سن خطر ابتلا به سندورم تونل کارپال افزایش می یابد، بیشترین افرادی که به این بیماری مبتلا هستند بالای 30 سال دارند.

وزن: در صورتی که شما اضافه وزن زیادی داشته باشید بیشتر در معرض این بیماری قرار دارید.

جنسیت: به صورت کلی زنان سه برابر بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می شوند، این موضوع می تواند به این دلیل باشد که تونل کارپال در زنان به صورت طبیعی از مردان کوچک تر است.

آسیب ها: در صورتی که سابقه آسیب دیدگی در ناحیه مچ دست را دارید (به طور مثال شکستگی یا ضرب دیدگی) احتمال این که به این بیماری دچار شوید بیشتر است.

وضعیت سلامت: در صورتی که شما بیماری های زمینه ای نظیر دیابت، روماتیسم مفصلی و کم کاری تیروئید داشته باشید احتمال بروز این آسیب برایتان بیشتر است.

علاوه بر این موارد تغییرات هورمونی نیز می توانند سبب بروز بیماری باشند، در زنان در دوران بارداری یا در اوایل دوران یائسگی این خطر بیشتر است.

علائم سندروم تونل کارپال

سندروم تونل کارپال

علائم سندروم تونل کارپال

رایج ترین علائم این بیماری به شرح زیر است:

  • احساس سوزش
  • بی حسی در دستان
  • درد در ناحیه مچ و دست، که این درد تا ساعد، بازو و شانه شما پیش می‌رود.
  • ضعف

در چنین شرایطی اگر مچ دستتان را جرکت دهید و یا در حالت قرار گرفتن آن تغییری ایجاد دهید احتمالا علائم شما کم تر می شود.

دقت داشته باشید که این بیماری می تواند هر دو دست شما را درگیر کند، در طی این عارضه شکل دست شما نرمال است و در ظاهر مشکلی دیده نمی شود، اما علائم مربوط به درون دست می باشد.

احتمالا در ابتدا علائم بسیار خفیف هستند، اما به ندرت شدید می شوند و در هر زمانی آن ها را احساس می کنید. با این حال طی تجربیات ما سندورم تونل کارپال بیشتر در شب دیده می شود و گاهی علائم آن به حدی تشدید می شود که از خواب بیدار می شوید.

بیشترین علائم این بیماری مربوط به انگشت شست می باشد، به این صورت که هنگام گرفتن یا بلند کردن اشیا به سختی می توانید این کار را بکنید و با ضعف روبرو می شوید. به مرور زمان ماهیچه های شما ضعیف تر می شود و ممکن است اعصاب مدیانی به طور کامل آسیب ببینند.

درمان قطعی سندروم تونل کارپال چیست؟

درمان قطعی سندروم تونل کارپال

درمان قطعی سندروم تونل کارپال

چندین روش درمانی برای این عارضه وجود دارد که با توجه به وضعیتی که دارد پزشک یکی از آن ها را انتخاب می کند، به طور کلی قطعی ترین روش درمانی که وجود دارد جراحی است، اما گاهی ممکن است بتوانید از طریق سایر روش های درمانی به درمان خود کمک کنید.

خصوصا اگر در مراحل اولیه بیماری باشید و علائم شما خفیف باشد راحت تر می توانید از این روش ها استفاده کنید.

اسپیلنت ‌های مچ برای سندروم تونل کارپال

به کمک این اسپیلنت ها مچ دست شما در وضعیت ثابت قرار می گیرد و به این طریق از وارد شدن فشار به روی عصب جلوگیری می شود، اگرچه یک روش درمانی قطعی نمی باشد اما می تواند تا حد زیادی علائم شما را کاهش دهد.

معمولا توصیه ما به بیماران این است که برای یک ماه از اسپیلنت ها استفاده کنند، حتی اگر فقط شبانه روز آن ها را ببندید نیز کافی است.

همچنین بخوانید: درمان رگ به رگ شدن مچ دست

دارو ها

دارو هایی که برای درمان این بیماری تجویز می شوند شامل:

  • دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی مثل ایبوپروفن به جهت تسکین درد
  • تزریق مستقیم استروئید در تونل کارپال دست، البته معمولا تا دو روز بعد از تزریق درد بسیاری خواهید داشت، اما پس از گذشت این مدت علائم شما بهبود می یابد. حتی در برخی بیماران دیده شده است که تا یک سال علائم آن ها برگشت نداشته است.

فیزیوتراپی

در فیزیوتراپی با انجام ورزش های خاص مچ دست شما تقویت خواهد شد، درمان هایی که در کنار فیزیوتراپی برای شما تجویز می شوند و به نوعی مکمل هستند بسیار است، برخی از آن ها شامل: ماساژ، یوگا، اولتراسوند، درمان دستی کایروپراکتیک و طب سوزنی می باشند.

ورزش درمانی

ورزش سندروم تونل کارپال

ورزش سندروم تونل کارپال

ما خیلی در خصوص این روش مطمئن نیستیم زیرا تاکنون ثابت نشده است که آیا این روش می تواند برای این بیماری موثر باشد یا نه، اما برخی از بیماران این تجربه داشته اند که با ورزش های مخصوص علائم در آن ها کمتر شده است. به طور کلی ممکن است ورزش هایی که برای نرم کردن عصب و تاندون استفاده می شود برای شما مفید باشد.

جراحی

در صورتی که علائم شما بسیار جدی و حاد باشد، احتمالا سایر روش های درمانی برایتان نتیجه نخواهد داشت و لازم است تا از جراحی استفاده شود، خوشبختانه در بیشتر موارد جراحی علائم بیماری را به طور کامل از بین می رود و می توان گفت درمان قطعی سندروم تونل کارپال جراحی است.

معمولا روش جراحی که برای این بیماری استفاده می شود به کمک آرتروسکوپی است، این روش عوارض بعد از عمل را کاهش می دهد و روند بهبودی سریع تر می شود.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با درمان قطعی سندروم تونل کارپال آشنا نماییم. در آخر این مورد را در نظر داشته باشید که اگر شما سریعا و هنگام مشاهده علائم اولیه برای درما اقدام کنید، قطعا با استفاده از روش های ساده تر نیز می توانید روند درمان را پیش بگیرید.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد و توانسته باشیم شما را به خوبی با این بیماری، علائم، علت و روش های درمان آشنا نماییم. در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

جراحی لامینکتومی چیست و چگونه انجام میشود

جراحی لامینکتومی چیست و به چه افرادی توصیه می شود؟ مراقبت های بعد از عمل لامینکتومی به چه صورت است؟ آیا این جراجی دارای عوارض است؟

در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم تا به صورت کامل در خصوص این جراحی صحبت کنیم و به بررسی پاسخ سوالات شما در مورد آن بپردازیم. بنابراین اگر به دنبال اطلاعات بیشتری در خصوص این روش جراحی هستید حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

آناتومی کاربردی

به جهت درک بهتر شما از این عمل جراحی، لازم است که در ابتدا با آناتومی مهره های کمر آشنا شوید. در حالت کلی ستون فقرات از روی هم قرار گرفتن مهره ها تشکیل شده است که دارای حالتی استوانه و کم ارتفاع است. به این صورت که به پشت جسم مهره یک حلقه استخوانی متصل شده که نخاع را در جای خود قرار داده و از آن محافظت می کند.

این حلقه تشکیل شده از چهار تیغه استخوانی می باشد، دو تیغه که از پشت جسم مهره بیرون می زنند را پدیکول می گویند و سپس از بخش انتهایی پشتی پدیکل دو تیغه دیگر خارج شده است که به طرف هم می روند تا بهم متصل شوند. به این تیغه لامینا گفته می شود.

از محل اتصال پیدکل و لامینا دو زائده استخوانی خارج شده است، یکی از این زائده ها که به سمت خارج رفته است به آن زائده عرضی مهره Transverse process میگویند و یک زائده دیگر به نام زائده مفصلی Articular process که مفاصل فاست را می سازند.

در محل اتصال دو لامینا در پشت حلقه های استخوانی، یک زائده دیگر موجود است که به پشت می رود و به آن زائده خاری یا زائده شوکی گفته می شود. دو پدیکول نیمه جلویی و دو لامینا نیمه پشتی حلقه استخوانی محافظ نخاع را میسازند.

این جراحی توسط بهترین متخصص ستون فقرات انجام می شود و دارای مراحلی است که در ادامه به صورت دقیق برایتان آورده ایم.

در حین جراحی چه اتفاقی می افتد؟

لامینکتومی یکی از انواع جراحی ستون فقرات است که معمولاً 1 تا 3 ساعت طول می کشد که شامل مراحل زیر می باشد:

مرحله 1: اولین کاری که انجام می شود مربوط به آماده کردن بیمار است. معمولا شما پشت دراز می کشید و اقدامات لازم جهت بیهوشی انجام می شود.

مرحله 2: یک برش پوستی در وسط کمر و روی مهره های مناسب ایجاد می شود. طول این برش بستگی به تعداد لامینکتومی دارد. ماهیچه های قوی پشت از وسط شکافته شده و به هر طرف حرکت می کنند و لایه هر مهره را آشکار می کند.

مرحله 3: هنگامی که استخوان در معرض دید قرار گرفت، برای تأیید محل مهره از اشعه ایکس عکسبرداری می شود.

پس از آن جراح فرآیند خاردار استخوانی را برمی دارد. در مرحله بعد، لامینای استخوانی با مته یا ابزارهای استخوان گیر برداشته می شود. لیگامنتوم فلاووم ضخیم شده که لایه های مهره زیرین را به مهره بالا متصل می کند برداشته می شود. این کار برای هر مهره آسیب دیده تکرار می شود.

مرحله 4: برداشتن فشار نخاع
پس از برداشتن لایه و لیگامنتوم فلاووم، پوشش محافظ نخاع (دورا ماتر) قابل مشاهده است. جراح می تواند به آرامی کیسه محافظ نخاع و ریشه عصبی را جمع کند تا خارهای استخوانی و رباط ضخیم شده را از بین ببرد.

مرحله 5: فشار دادن عصب نخاعی
مفاصل فاست که مستقیماً روی ریشه‌های عصبی قرار دارند، ممکن است برای دادن فضای بیشتری به ریشه‌های عصبی بریده شوند این مانور که فورامینوتومی نامیده می شود، سوراخ عصبی (جایی که اعصاب نخاعی از کانال نخاع خارج می شوند) را بزرگ می کند. اگر فتق دیسک باعث فشرده سازی شود، جراح دیسککتومی را انجام می دهد.

مرحله 6: فیوژن (در صورت لزوم)
اگر ناپایداری ستون فقرات دارید یا چندین مهره را لامینکتومی کرده اید، ممکن است فیوژن انجام شود. فیوژن اتصال دو مهره با پیوند استخوانی است که با سخت افزارهایی مانند صفحات، میله ها، قلاب ها، پیچ های پدیکول یا قفس به هم متصل می شوند.

مرحله 7: بستن
برش های عضلانی و پوست با بخیه به هم دوخته می شوند و کار جراح تموم می شود.

آیا لامینکتومی می تواند تنگی نخاع را درمان کند؟

بله، جراح ستون فقرات شما ممکن است جراحی لامینکتومی را برای درمان تنگی ستون فقرات در نظر بگیرد . منظور از تنگی باریک شدن تدریجی کانال نخاعی (تونلی که توسط استخوان‌های ستون فقرات ایجاد می‌شود، جایی که طناب نخاعی از آن عبور می‌کند) است.

فضای باریک، ریشه های عصبی و نخاع را شلوغ می کند، که ممکن است باعث درد شدید شود یا حرکت را به روش های خاصی دشوار کند. نگی ستون فقرات اغلب با بالا رفتن سن، زمانی که بافت‌های ستون فقرات به تدریج در طول زمان فرسوده می‌شوند، اتفاق می‌افتد.

از علائم رایج این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • درد هنگام راه رفتن یا خم شدن.
  • بی حسی یا سوزن سوزن شدن در نزدیکی پاها، کشاله ران یا کمر.
  • مشکلات مثانه یا روده (که کمتر رایج است اما می تواند جدی باشد).

آیا لامینکتومی می تواند فتق دیسک را درمان کند؟

بله، جراحان ستون فقرات معمولاً نوع خاصی از لامینکتومی را برای درمان فتق دیسک انجام می دهند.

دیسک های بین مهره ای بالشتک های نرم و انعطاف پذیری بین استخوان های پشتی (مهره ها) هستند که ضربه گیر ستون فقرات هستند. فتق دیسک زمانی اتفاق می‌افتد که بخش داخلی نرم دیسک به بیرون از پوشش فیبری خارجی فشار داده شود. سپس مواد دیسک اکسترود شده می تواند به عصب نخاعی یا طناب نخاعی فشار وارد کند و منجر به یک مشکل جدی شود.

فتق دیسک می تواند بسیار دردناک باشد بنابراین در صورتی که برای درمان این گزینه برای شما تجویز شده است حتما آن را انجام دهید.

همچنین بخوانید: بالا رفتن از پله بعد از عمل دیسک کمر

مراقبت های بعد از عمل لامینکتومی

زمانی که پس از عمل به هوش می آید، فشار خون، ضربان قلب و تنفس شما کنترل می شود و درد شما برطرف می شود. پس از بیدار شدن به یک اتاق معمولی منتقل خواهید شد که در آن سطح فعالیت خود را افزایش خواهید داد (نشستن روی صندلی، راه رفتن و ..) در این جا مشخص می شود که آیا احتیاجی به استفاده از بریس دارید یا نه.

ظرف 1 تا 2 روز از بیمارستان مرخص می شوید و دستورالعمل ترخیص داده می شود. دقت کنید حتماً یک نفر در خانه داشته باشید که در 24 تا 48 ساعت اول به شما کمک کند.

دستورالعمل های مراقبت در منزل جراح را به مدت 2 هفته پس از جراحی یا تا زمان ملاقات بعدی خود دنبال کنید. به طور کلی رعایت نکات زیر توصیه می شود:

محدودیت هایی که دارید:

  • از خم شدن یا چرخاندن کمر خودداری کنید.
  • چیزی سنگین تر از 5 کیلو بلند نکنید.
  • پرهیز از نوع فعالیت شدیدی از جمله کار در حیاط، کارهای خانه و رابطه جنسی.
  • 2 تا 3 روز اول یا هنگام مصرف داروهای مسکن یا شل کننده های عضلانی رانندگی نکنید. اگر درد شما به خوبی کنترل شود، می توانید رانندگی کنید.
  • الکل ننوشید خون را رقیق می کند و خطر خونریزی را افزایش می دهد. همچنین الکل را با داروهای ضد درد مخلوط نکنید.
  • فعالیت
  • محل بخیه خود را 3 تا 4 بار در روز به مدت 15 تا 20 دقیقه یخ بگذارید تا درد و تورم کاهش یابد.
  • بیش از یک ساعت در یک وضعیت ننشینید یا دراز نکشید مگر اینکه خواب باشید. سفتی منجر به درد بیشتر می شود.
  • هر 3 تا 4 ساعت یکبار 5-10 دقیقه بلند شوید و پیاده روی کنید. تا جایی که می توانید به تدریج راه رفتن را افزایش دهید.

خطرات یا عوارض احتمالی لامینکتومی چیست؟

عوارض احتمالی لامینکتومی عبارتند از:

  • خون ریزی
  • عفونت
  • مشکلات پزشکی یا بیهوشی
  • لخته های خون
  • آسیب عصبی
  • نشت مایع نخاعی
  • مشکلات روده یا مثانه (بی اختیاری
  • تشدید کمردرد

درد بعد از عمل

شما ممکن است در همان روز جراحی به خانه بروید یا یک تا دو روز در بیمارستان بمانید (اگر جراحی شما به صورت باز انجام شده باشد ، ممکن است بستری شدن در بیمارستان طولانی تر باشد).

همان طور که می دانید این عمل جزو جراحی هایی است که روش های متعددی برای آن وجود دارد. جراحان می توانند لامینکتومی را با استفاده از برش های بزرگ (جراحی باز) یا برش های کوچک با ابزارهای تخصصی یا همان جراحی ستون فقرات کم تهاجمی انجام دعند. اگر پزشک شما از تکنیک های کم تهاجمی برای انجام لامینکتومی استفاده کند، ممکن است زودتر به خانه بروید یا بعد از جراحی درد کمتری داشته باشید.

قبل از رفتن به خانه، پرستاران به شما کمک می‌کند تا هر گونه ناراحتی را مدیریت کنید. آن ها به شما همچنین توضیح می دهد که چه زمانی و چگونه باید از رختخواب خارج شوید و بعد از جراحی شروع به حرکت کنید. همچنین لازم است با یک فیزیوتراپیست ملاقات داشته باشید تا به شما آموزش دهد که از چه زمانی می توانید فعالیت های خود را شروع کنید.

بیشتر بخوانید: هزینه و تعرفه های عمل جراحی دیسک کمر

زمان بهبودی پس از جراحی لامینکتومی

میزان سرعت بهبودی در هر شخص نسبت به دیگری متفاوت است و نمی توان انتظار داشت که تمامی بیماران شبیه به هم باشند زیرا وضعیت بدنی افراد با هم متفاوت است. به سرعت کلی توصیه می شود تا استراحت داشته باشید و تا جایی که می توانید از فعالیت های شدید خودداری کنید، تا جایی که ممکن است فشاری به کمر وارد نشود و در حالت مناسب باشید.

یکی از مهم ترین کارهایی که موجب می شود روند بهبودی در شما سریع تر طی شود و در زمان مناسب تری بتوانید به کار های خود بازگردید، این است که تمامی دستور العمل های پزشک را به خوبی دنبال کنید.

جراح شما بهتر از هر شخص دیگری از وضعیت بدنی شما آگاه است و قطعا نکاتی که به شما توصیه می شود مهم است، بنابراین اگر می خواهید در زمان سریع تری سرپا شوید نسبت به انجام نکات مراقبتی دقت داشته باشید.

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

در مورد هر گونه علائمی که پس از جراحی شما را نگران می کند، با پزشک خود تماس بگیرید اما در این میان به علائم احتمالی عفونت یا عوارض جدی تر توجه ویژه ای داشته باشید.

البته که برخی علائم پس از جراحی طبیعی است و جایی برای نگرانی ندارد، اما برخی موارد دیگر وجود دارد که در صورت بروز باید سریعا نزد پزشک خود مراجعه کنید تا وضعیت شما بررسی شود، این موارد شامل:

  • قرمزی، تورم یا بوی بد در نزدیکی محل برش.
  • تورم یا حساسیت پا.
  • تشدید درد در نزدیکی محل برش، شانه یا شکم.
  • تب
  • مشکل در تنفس یا بلع.
  • سرگیجه
  • مشکلات کنترل روده یا مثانه

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد و توانسته باشیم شما را به خوبی با جراحی لامینکتومی آشنا نماییم. در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

عمل استئوتومی زانو

عمل استئوتومی زانو

عمل استئوتومی زانو به عمل هایی گفته می شود که با بریدن استخوان و برداشتن قسمت هایی از آن امتداد استخوان اصلاح می شود. در طی این جراحی زاویه استخوان قابل تغییر است و از این رو برای درمان عارضه هایی مثل پای پرانتزی یا زانو ضربدری گزینه مناسبی می باشد.

در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم تا با جزئیات بیشتری به بررسی این روش بپردازیم و ببینیم که عمل استئوتومی زانو برای چه افرادی مناسب است و روش کار چیست، بنابراین اگر قصد انجام این عمل را دارید و می خواهید اطلاعات بیشتری در خصوص آن داشته باشید توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

آشنایی بیشتر با عمل استئوتومی زانو

عمل استئوتومی زانو

استئوتومی زانو

به صورت کلی به هرگونه جراحی که در طی آن استخوان ها برش داده شود و تغییر شکل استخوان ایجاد شود عمل استئوتومی گفته می شود. در اغلب موارد در استئوتومی زانو، هر دو ناحیه تیبیا و فمور برش و سپس تغییر شکل داده می شوند تا به درمان زانو درد و فشار در مفصل زانو کمک شود. معمولا در این جراحی با استفاده از ابزار مخصوص استخوان بریده می شود و به دو قسمت تشکیل می شود.

پس از برش استخوان، تغییرات و ترمیم های مورد نیاز انجام می شود که می تواند ترمیم مفصل آسیب دیده، کوتاه یا بلند کردن استخوان، تغییر زاویه و … باشد. سپس برای جوش دادن استخوان های بریده شده می توان از وسیله هایی نظیر فیکساتور ها، پیچ، پلاک و گچ استفاده کرد.

از رایج ترین موارد استفاده از این عمل برای افرادی است که به آرتروز زانو دچار هستند، اگر فرد در مراحل اولیه آرتروز زانو باشد و تنها یک سمت از مفصل آسیب دیده باشد، به کمک این جراحی فشار و وزن از روی مفصل برداشته می شود و به این طریق تسکین درد و بهبودی حرکت برای بیمار رخ می دهد که برای انجام این عمل باید نزد متخصص زانو در تهران مراجعه کنید.

این جراحی برای کسانی مناسب تر است؟

  • بیمارانی که پاهای پرانتزی دارند
  • افرادی که اضافه وزن ندارند
  • بیمارانی که زیر ۶۰ سال سن دارند
  • کسانی که سبک زندگی سالمی دارند
  • کسانی که در ناحیه زیر کشکک زانو درد احساس می کنند
  • کسانی که یک طرف از زانوهایشان دچار آسیب دیدگی شده است
  • بیماران باید بتوانند زانوی خود را به میزان ۹۰ درجه خم کنند
  • بیمارانی که به روماتیسم مفصلی مبتلا نیستند

به طور کلی این جراحی برای افرادی مناسب است که لاغر هستند و سن زیادی ندارند، بهترین گزینه بیمارانی می باشند که تنها در یک احساس درد دارند و در بخش هایی از زیر کاسه زانو دردی ندارد. همچنین اگر درد شما با ایستادن های طولانی و انجام فعالیت بیشتر می شود این جراحی گزینه مناسبی است.

مزایا و معایب جراحی استئوتومی زانو

عمل استئوتومی زانو برای زانو پرانتزی

مزایا و معایب عمل استئوتومی زانو

هدف اصلی از انجام این جراحی شامل موارد زیر است:

  • انتقال فشار از روی قسمت آسیب دیده زانو به قسمت سالم تر
  • اصلاح تراز و آرایش زانو
  • افزایش طول عمر مفصل زانو

از مزایا اصلی استفاده از این روش می توان به حفظ آناتومی زانو و به تاخیر افتادن جراحی تعویض مفصل زانو برای چند سال اشاره کرد، دیگر مزایا آن در این است که افرادی که تحت جراحی استئوتومی زانو قرار می گیرند هیچ محدودیتی برای انجام کار های فیزیکی خود ندارند و به راحتی می توانند تمامی فعالیت های مورد علاقه خود را انجام دهند.

اما مسلما این عمل بدون عبب نمی باشد و معایبی نیز به دنبال دارد، از معایب این جراحی می توان به این مورد اشاره کرد که بروز درد در مقایسه با جراحی کامل و نیمه مشخص نیست، طول دوران نقاهت بیشتر است زیرا که فرد باید برای مدت زیادی باید وزن خود را بر روی یک زانو قرار دهد.

روند جراحی استئوتومی

این جراحی بین یک الی دو ساعت طول می کشد، پس از ببهوشی بیمار جراح برشی در قسمت های جلویی کاسه زانو ایجاد می کند، زیر کنترل عکس با پین محل برش استخوان تعیین شده و برش در استخوان به صورت ناکامل زده می شود. لبه استخوان در حد نیاز بلز میشود و فضای ایجاد شده با گرافت استخوانی پر می گردد.

محل مورد نیاز به کمک پیچ و پلاک فیکس می شود و تا زمان بهبودی باید از این قسمت مراقبت شود. البته در برخی موارد به جای باز شدن استخوان ها لبه ی آن ها بسته می شوند. این موضوع بستگی به شرایط بدنی بیمار دارد. در آخر پس از اتمام روند جراحی بیمار به اتاق ریکاوری برده می شود تا تحت نظر باشد.

عموما پس از عمل، جراح زانو را در زانوبند، آتل یا حتی گچ قرار می دهد تا از این طریق روند درمان سریع تر شود. از طرفی دیگر به کمک این کار از صدمات احتمالی که ممکن است به زانو وارد شود جلوگیری شود. حتی در بسیاری موارد جراحی برای مدتی استفاده از عصا را الزامی می کند.

مراقبت های عمل استئوتومی زانو قبل از جراحی

برخی نکات وجود دارند که لازم است شما قبل از جراحی با آن ها آشنا باشید، این موارد شامل:

  • انجام آزمایش های مربوط به قلب
  • بررسی وضعیت بیمار و سوابق پزشکی او و اطلاع از دارو های خاصی که مصرف می کند
  • از نظر هر گونه بیماری عفونی بررسی شوید تا ریسک عفونت پس از عمل پایین بیاید
  • انجام رادیوگرافی ایستاده از اندام های تحتانی و نیمرخ زانو

مراقبت های عمل استئوتومی زانو پس از جراحی

عمل استئوتومی

درد بعد از عمل استئوتومی

به همان صورت که قبل از عمل نکاتی وجود دارد که شما باید رعایت کنید، بعد از جراحی نیز به همین شکل است؛ اگر می خواهید دوران نقاهت کوتاه تری داشته باشید و روند بهبودی در شما زودتر طی شود لازم است تا برخی کار ها را انجام دهید:

  • مصرف داروهای مسکن و رقیق کننده خون طبق دستور پزشک
  • استفاده از کمپرس آب سرد برای کاهش تورم
  • توجه کنید که هنگام استحمام باید زخم پوشیده شود تا آب به هیچ وجه به زخم نفوذ نکند
  • یک روز پس از جراحی بیمار باید بتواند بایستد و زانوی خود را خم کند
  • استفاده از زانوبندهای مخصوص به مدت ۱ تا ۳ هفته
  • انجام فیزیوتراپی به صورت منظم به مدت ۲ تا ۴ هفته
  • استفاده از واکر به مدت ۱ ماه اجباری است
  • عدم انجام فعالیت های سنگین برای یک مدت مشخص
  • تا چند روز پس از جراحی، نباید پاها به صورت آویزان قرار بگیرند؛ قرار دادن یک بالشت زیر پا می تواند برای بالا نگه داشتن پا کمک کننده باشد
  • پس از جراحی، بیمار نباید یک دوره بی تحرکی طولانی مدت داشته باشد
  • رانندگی به مدت ۴ تا ۶ هفته آسیب زننده است
  • برنامه غذایی مناسب در دوران نقاهت پس از جراحی ضرورت دارد؛ مواد غذایی حاوی فیبر برای این دوران توصیه می شود
  • همچنین در صورتی که کار شما به صورت پشت میزی است، پس از 2 الی 4 هفته می توانید به کار خود بازگردید. اما در مورد بیمارانی که کاراشان وابسته به زانو است و به نوعی در حین کار فعالیت بدنی زیادی دارند باید سه ماه استراحت داشته باشند.

نتیجه گیری

در این مقاله شما را با عمل استئوتومی زانو و تمامی جزئیات مربوط به آن آشنا کردیم. همان طور که مطالعه کردید این جراحی برای همه مناسب نمی باشد و برخی از افراد کاندید های مناسبی می باشند. تنها کسی که می تواند به خوبی تشخیص دهد آیا این عمل برایتان مفید است یا نه فوق تخصص زانو می باشد، بنابراین برای تشخیص دقیق تر حتما نزد پزشک مراجعه نمایید.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

رباط صلیبی قدامی

رباط صلیبی قدامی چیست؟

رباط صلیبی قدامی یکی از اجزای زانو می باشد که دقیقا در وسطی آن قرار گرفته است و جزو مهم ترین قسمت ها می باشد. از مهم ترین وظایف این رباط می توان به تثبیت مفصل زانو اشاره کرد.

به صورت کلی رباط ها بافت های محکمی هستند که می توانند دو استخوان را به یکدیگر متصل کنند، رباط صلیبی قدامی نیز استخوان ران به استخوان های ساق پا متصل می کند و به این طریق از حرکت رو به جلوی این استخوان جلوگیری می شود.

شایع ترین صدماتی که موجب آسیب دیدگی این رباط می باشد ورزش است، زیرا در ورزش معمولا ضربه یا توقف های ناگهانی بسیار ایجاد می شود و به این طریق این رباط دچار آسیب می شود.

در این مطلب از کلینیک خانه درد قصد داریم تا با جزئیات بیشتری این رباط زانو را بررسی نماییم و ببینیم که علت و علائم آسیب دیدگی آن چیست و در صورت بروز آسیب چگونه می توان آن را درمان کرد. بنابراین اگر به دنبال اطلاعات بیشتری در خصوص این بخش هستید تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

آناتومی زانو از نمای جلو

آناتومی زانو

رباط قدامی و خلفی

به جهت آشنایی بیشتر شما با رباط صلیبی زانو لازم است که در ابتدا شما را با آناتومی زانو آشنا کنیم. برای تشکیل شدن مفصل زانو سه استخوان در کنار یکدیگر قرار می گیرد که عبارتند از: استخوان ران (فمور)، استخوان ساق (درشت نی یا تیبیا) و کاسه زانو (کشکک یا پاتلا).

تمامی این استخوان ها به کمک رباط ها به هم متصل می شوند، در زانو چهار رباط اصلی وجود دارد که تمامی آن ها همانند طنابی محکم عمل می کنند و به این طریق استخوان ها و زانو در کنار هم ثابت می شوند.

رباط های جانبی

این رباط ها جوانب یا همان طرفین زانو قرار دارند، رباط جانبی داخلی در درون زانو و رباط جانبی خارحی در بیرون قرار دارد. به کمک این رباط ها حرکات جانبی زانو کنترل می شود و مانع از حرکات اضافی خواهد شد.

رباط های صلیبی

این رباط ها در بخش درونی مفصل زانو قرار دارند، رباط صلیبی قدامی در جلو و رباط صلیبی خلفی در عقب قرار دارد که همانند ضربدر یکدیگر را قطع می کنند. در حقیقت رباط های صلیبی حرکات زانو را به جلو و عقب کنترل می کنند، این رباط ها مانع از بیرون لغزیدن استخوان درست نی و بیرون زدن آن نسبت به استخوان ران می شود و این گونه پایداری زانو افزایش می یابد.

پارگی رباط صلیبی قدامی

عکس پارگی رباط صلیبی

پارگی رباط صلیبی

در بالا در خصوص این رباط توضیح دادیم، در این جا اشاره می کنیم که یکی از بارز ترین مشکلاتی که برای این رباط ایجاد می شود پارگی آن است، در صورتی که شما به پارگی رباط صلیبی قدامی دچار شوید لازم است که با کوچکترین علائم و درد حتما نزد فوق تخصص زانو در تهران مراجعه نمایید؛ زیرا در صورت بروز آسیب در این بخش تمامی عملکرد زانوی شما مختل می شود.

بیشترین افرادی که در معرض پارگی رباط زانو قرار دارند ورزشکاران هستند، البته این مورد را هم باید توجه داشته باشید که تقریبا نصف بیشتر آسیب های رباط قدامی به خاطر آسیب‌ های دیگری می‌ باشد که به ساختار زانو شما وارد شده است. آسیب‌ هایی همچون آسیب دیدگی غضروف مفصلی زانو.

زمانی که شما به هر دلیلی به پارگی رباط صلیبی دچار می شوید، قادر نخواهید بود که فعالیت های روزانه خود را همانند قبل انجام دهید و احتمالا در اکثریت مواقع برای درمان به جراحی احتیاج است.

به طورکلی شدت و درجات آسیب رباط صلیبی جلویی (قدامی) شامل:

  • درجه ۱: پارگی خفیف است. ناپایداری وجود ندارد و میزان خونریزی پایین است.
  • درجه۲: خونریزی وجود دارد و پارگی ناقص است. به دلیل پارگی ناقص تاحدودی بی ثباتی وجود دارد.
  • درجه ۳: از هم گسیختگی فیبرها کامل است (پارگی کامل).

علت آسیب دیدگی رباط صلیبی زانو

دلایل متنوعی ممکن است منجر به بروز این آسیب در فرد شوند، با توجه به این که زانو جزو مهم ترین قسمت های بدن است و در هر فعالتی عمکلرد واضحی دارد، بنابراین خطر آسیب دیدگی آن بالا است.

از جمله رایج ترین دلایلی که منجر به آسیب دیدگی رباط صلیبی قدامی در زانو می شود می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • تغییر ناگهانی به خاطر توقف ناگهانی
  • کم کردن سرعت در حین دویدن
  • فرود اشتباهی از یک پرش
  • تصادف و برخورد مستقیم دو نفر( مسابقات فوتبال)

در صورتی که به پارگی رباط صلیبی زانو دچار شوید، احساس اولیه که متوجه آن می شوید این است که زیر پایتان خالی می شود. پس از آن بعد از گذشت چند ساعت متوجه درد و کبودی در ناحیه آسیب دیده می شوید، اینجا زمانی است که شما باید حتما نزد پزشک متخصص مراجعه نمایید تا وضعیتتان بدتر نشده است.

همچنین در صورتی که به آسیب های ورزشی متعددی دچار می شوید توصیه می کنیم مقاله پیشگیری از آسیب های ورزشی را مطالعه نمایید.

علائم و نشانه های پارگی رباط صلیبی

اندازه رباط صلیبی

رباط های زانو

شاید این سوال برایتان ایجاد شده باشد که علائم اصلی پارگی این رباط چیست؟ ما در بالا به درد و کبودی اشاره کردیم، اما این مورد جزو نشانه های ثابتی است که برای بیشتر آسیب های زانو ایجاد می شود. بنابراین ممکن است تشخیص برای شما کمی سخت باشد.

اگر بخواهیم به صورت دقیق تر به علائم پارگی و آسیب دیدگی این رباط اشاره کنیم می توان موارد زیر را نام برد:

  • عدم توانایی تحمل وزن بدن و احساس بی‌ثباتی در زانو
  • تورم و قرمزی شدید در ناحیۀ آسیب‌دیده
  • درد شدید و عدم توانایی در ادامه دادن مسیر حرکت
  • از دست دادن دامنۀ حرکتی

همچنین اگر بازهم با توجه به موارد بالا نمی توانید تشخیص دهید که به این آسیب دچار شده اید یا نه، بهترین کار این است که بلافاصله پس از ضربه و آسیب نزد پزشک متخصص مراجعه کنید. پزشک با معاینه بالینی و خم کردن زانو، میزان حرکت استخوان های ران و ساق پا را بررسی می کند و در صورت آسیب متوجه آن خواهد شد.

البته به جهت تشخیص دقیق تر احتمالا از شما خواسته می شود تا برخی عکس برداری ها را انجام دهید، که در این صورت شدت پارگی نیز به طور دقیق مشخص می شود.

جراحی رباط صلیبی قدامی زانو

جوش خوردن رباط صلیبی

عمل رباط صلیبی

همان طور که در مطالب بالا اشاره کردیم، بهترین روش درمانی که برای این آسیب وجود دارد جراحی می باشد، خصوصا اگر رباط صلیبی زانو شما پاره شده باشد، عمل رباط صلیبی تنها گزینه ای است که می توانید از آن استفاده کنید.

این جراحی را هم می توان به کمک دستگاه آرتروسکوپ با برش های کوچک انجام داد و هم از جراحی پیوند کمک گرفت. عموما در بیشتر موارد روش آرتروسکوپی زانو مورد استفاده قرار می گیرد، از مزایا استفاده از این روش می توان به درد کمتر بعد از عمل و دروان نقاهت کوتاه تر اشاره کرد.

البته در برخی مواقع ممکن است زانوی شما التهاب داشته باشد، در چنین شرایطی لازم است که در ابتدا صیر کرد تا میزان التهاب کم شود و پس از آن عمل جراحی را انجام داد.

در صورتی که احتیاج به پیوند باشد، این پیوند همانند داربست برای ایجاد رباط جدید عمل خواهد کرد، برای این عمل معمولا از ناندون های کشکک زانو کمک گرفته می شود. البته گزینه های متعدد دیگری نیز وجود دارد که تنها بنابر تشخیص جراح مشخص می شود.

مدت زمان بهبودی پس از جراحی رباط زانو

اگر جراحی برای شما استفاده شده باشد، پس از عمل برای رسیدن به روند بهبود بین 6 تا 9 ماه زمان احتیاج است. این مورد را باید در نظر داشته باشید که بهبودی برای شما به تدریح اتفاق خواهد افتاد.

معمولا در سه هفته اول تمرکز بر روی افزایش دامنه حرکتی زانو می شود، رباط جدید برای بهبود به زمان احتیاج دارد و نباید توقع پیشرفت ناگهانی داشته باشید.

شما پس از سه هفته می توانید راه رفتن را شروع کنید، اما اگر اهل ورزش هستید باید این مورد را به خاطر بسپارید که زمان زیادی لازم است تا شما بتوانید همانند قبل به زانوی خود فشار بیاورید.

در صورتی که نیاز است سریعا ورزش خود را از سر بگیرید، پیشنهاد ما به شما این است که از فیزیوتراپی استفاده کنید، در فیزیوتراپی تمریناتی به شما آموزش داده می شود که به کمک آن ها زانوی شما تقویت می شود و قدرت عملکرد بهتری به دست خواهید آورد.

نتیجه گیری

در این مقاله شما را با رباط صلیبی قدامی زانو آشنا کردیم، در آخر این موضوع را داشته باشید که افرادی که به آسیب دیدگی این رباط دچار می شوند، بیشتر از سایرین در خطر ابتلا به آرتروز قرار دارند. بنابراین اگر می خواهید از عوارض آسیب دیدگی این رباط در امان باشید، لازم است که گزینه های درمانی را با جدیت دنبال کنید.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

عمل جراحی کیفوپلاستی

عمل جراحی کیفوپلاستی چگونه انجام میشود

عمل جراحی کیفوپلاستی جزو عمل هایی می باشد که به جهت درمان شکستگی های مهره های ستون فقرات مورد استفاده قرار می گیرد، در طی این روش بیمار تخت تاثیر بی حسی موضعی قرار می گیرد و به کمک دستگاه رادیولوژی بدون پرش پوست و با کمک سیمان درمان صورت می گیرد.

در این مطلب از کلینیک خانه درد قصد داریم تا با جزئیات بیشتری به معرفی این روش بپردازیم و بررسی نماییم که بیشتر برای چه افرادی مناسب است و مزایا و معایب آن چیست؛ بنابراین اگر به دنبال این هستید تا اطلاعات بیشتری از عمل جراحی کیفوپلاستی داشته باشید توصیه می کنیم حتما تا انتها همراه ما باشید.

روش انجام عمل جراحی کایفوپلاستی

عکس مراحل عمل جراحی کیفوپلاستی

مراحل جراحی کیفوپلاستی

این عمل به جهت شکستگی مهره های کمر انجام می شود بنابراین لازم است تا توسط متخصص ستون فقرات در تهران انجام شود و نمی توان آن را تحت نظر هر پزشکی انجام داد؛ برای انجام این عمل جراح در ابتدا با ایجاد حفره‌ای توسط بالون‌هایی قابل اتساع که از طریق سوزن وارد مرکز تنه مهره‌ شده، و با باد کردن بالون به صورت تئوری ارتفاع تنه مهره‌ را به حدود قبل از شکستگی می ‌رساند.

پس از آن یک سوزن تو خالی از محل استخوان ها عبور داده می شود و از این طریق مخلوطی از سیمان، پودر باریوم و یک حلال به محل مورد نظر تزریق می شود.

تمامی مراحل جراحی، به کمک فلوروسکوپی در مانیتور قابل نمایش است و به این صورت پزشک می تواند مطمئن شود که آیا سیمان به خوبی وارد مهره های کمر شده است یا نه.

پس از اتمام عمل دارو های آرام بخش به صورت ورید برای بیمار تزریق می شود، به جهت آسان تر شدن کار بیمار، از سوند فولی برای او استفاده می شود؛ همچنین در تمامی طول عمر، فشار خون و ضربان قلب بیمار تحت کنترل است تا هیچ گونه مشکلی ایجاد نشود.

در نظر داشته باشید که نحوه ورود سوزن به داخل تنه مهره ها به دو صورت انجام می شود: ترانس پدیکولار و پاراپدیکولار

مزایا استفاده از روش کیفوپلاستی

هر چقدرم که بیمار درد داشته باشد، ب استفاده از این روش تمامی درد ناشی از شکستگی و فشردگی از بین می رود، همچنین دوران نقاهت کوتاهی دارد و نهایت طی چند هفته علائم و ناراحتی بیمار از بین می رود.

در بیشتر موارد و حدود 75 درصد افراد، نتیجه عمل موفقیت آمیز است، حتی کسانی که قبل از عمل قادر به انجام کاری نیستند، پس از استفاده از این روش فعالیت خود را از سر می گیرند.

با توجه به این که برش صورت نمی گیرد و یا در صورت نیاز بسیار کوچک است، بنابراین عوارض مربوط به جای بخیه و مشکلات پوستی پایین است.

همچنین بخوانید: انواع شکستگی مهره های ستون فقرات و چگونگی درمان

عوارض کیفوپلاستی

عوارض تزریق سیمان در ستون فقرات

عوارض تزریق سیمان در ستون فقرات

مسلما هر عملی با عوارض مخصوص به خود همراه است، از عوارضی که جراحی کیفوپلاستی به همراه دارد می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • عفونت
  • ترومبوز ورید عمقی (DVT)
  • آمبولی سیمان
  • نیاز به جراحی باز
  • نقص عصبی
  • ادامه درد یا افزایش LBP
  • مشکلات ناشی از بیهوشی
  • نشت سیمان استخوانی به بافت های اطراف

عمل جراحی کیفوپلاستی بیشتر برای چه افرادی مناسب است؟

یکی از سوال هایی که برای بیماران ایجاد می شود این است که آیا این جراحی برای آن ها مناسب است؟ اصلا چگونه یک پزشک تشخیص می دهد که چه روشی برای افراد مختلف مناسب است؟

به طور کلی اگر جزو یکی از دسته های زیر قرار دارید، عمل جراحی کیفوپلاستی مناسب شما است:

  • افراد پیری که به شکستگی Compression دچار شده اند و میزان تحرکشان کاهش یافته است. (کاهش تحرک سبب تحلیل استخوان می شود و مصرف دوز بالای مسکن توانایی فرد را کمتر می کند)
  • افرادی که سن آن ها زیاد است و نمی توانند جراحی باز را تحمل کنند.
  • کسانی که به دلیل ضعیف بودن مهره ها و استخوان امکان جراحی ترمیمی را ندارند.
  • افرادی که به دلیل تومور بدخیم مهره های کمریشان تخریب شده است.
  • افرادی که به هر دلیلی قادر به انجام جراحی نیستند.
  • در افراد جوانی که بر اثر استفاده طولانی مدت استروئیدها یا به علت اختلالات متابولیکی دچار پوکی استخوان شده‌اند.
  • در افرادی که به علت درد شدید به بستری شدن در بیمارستان نیاز دارند، یا در شرایطی که بیماران به استراحت و دارو درمانی محدود می ‌شوند.
  • افرادی که درمان ‌های ساده مانند استراحت، دارودرمانی، بستن بریس بر روی آنها موثر نبوده است و حتی در فرد مشکلاتی مانند زخم معده ایجاد کرده است.
  • این روش برای درمان، کیفوز (افزایش قوس ستون فقران سینه ‌ای به سمت جلو) و فرم کوهان مانند ستون فقرات بکار می ‌رود.

این روش به چه کسانی توصیه نمی شود؟

عوارض سیمان استخوانی

عمل جراحی کیفوپلاستی

مسلما همان طور که برای برخی افراد مناسب است، به همین صورت بهتر است برخی از افراد آن را انجام ندهند. به صورت کلی ما به افراد زیر این روش جراحی را توصیه نمی کنیم:

  • افرادی که عفونت پوستی لوکال دارند.
  • ابتلا به عفونت‌های ستون فقرات از جمله استئومیلیت، دیسکیت و آبسه اپیدورال
  • افرادی که درد ندارند.
  • ترومبوسیتوپنی و کوآگولوپاتی پیش از عمل باید اصلاح شود.
  • بیماران با تب یا عفونت‌های سیستمیک قبل از عمل باید ارزیابی و درمان شوند.
  • کایفوپلاستی برای درمان شکستگی های کهنه کمر کاربرد ندارد.

توصیه های پیش از جراحی

  • برای این عمل لازم است که شما از دارو های تقویت کننده استفاده کنید، به این منظور پیش از عمل لیستی از دارو هایی که باید مصرف کنید به شما داده می شود.
  • خانم های باردار باید حتما پزشک خود را در جریان قرار دهند، زیرا این عمل به عکس برداری احتیاج دارد و تشعشعات آن می تواند برای جنین خطرناک باشد.
  • استفاده از مواد غذایی مثل شیر، خامه، اب پرتقال و … در روز جراحی ممنوع است. در صورتی که لازم است تا حتما دارویی مصرف کنید، آن را سه ساعت قبل از عمل با مقداری بسیار از کم از آب میل کنید.
  • قبل از عمل باید خون شما مورد آزمایش قرار بگیرد تا پزشک از لخته شدن طبیعی خون مطمئن شود.

همچنین با توجه به این که بعد از عمل نمی توانید برخی کار ها را انجام دهید، بهتر است شخصی همراه شما باشد.

مراقبت های پس از عمل به چه صورت است؟

تزریق سیمان به کمر

مراقبتهای بعد از عمل کیفوپلاستی

به جهت درمان سریع تر و این که دوران نقاهت کوتاه تری داشته باشید، توصیه می شود که پس از عمل خود نکات زیر را در نظر داشته باشید:

  • پس از جراحی لازم است که بیمار برای یک روز بستری شود تا در این مدت فشار خون، ضربان قلب و تنفس بیمار تحت کنترل باشد، البته برخی بیماران در همان روز ترخیص می شوند.
  • حداقل یک ساعت پس از عمل بیمار باید بر روی تخت بخوابد، پس از یک ساعت مدتی نشسته باشد و پس از دو ساعت می تواند با ملاحظه و کمک سایرین راه برود.
  • به جهت کنترل درد جراحی بیمار باید دارو های مسکن را مصرف کند.
  • یکی از عوارض جراحی و دارو ها یبوست است، به جهت جلوگیری از آن بهتر است آب فراوان بنوشید و غذاهای سرشار از فیبر مصرف کنید.
  • حداقل تا 24 ساعت پس از جراحی باید استراحت داشته باشید و فشاری به خود وارد نکنید.
  • همچنین به جهت کاهش و کنترل تورم و درد، می تواند برای سه روز بعد از جراحی از کیسه های یخ بر روی محل درد استفاده کنید.
  • تا مدتی نباید به سمت جلو خم شوید، در صورت لزوم از بریس استفاده کنید.
  • احتیاجی به پیاده روی نمی باشد، تنها 5 دقیقه در روز امکان راه رفتن دارید و در همین مدت باید قدم های کوتاه بردارید.
  • دو روز بعد از عمل می توانید به حمام بروید، اما اگر قصد شنا کردن یا دراز کشیدن در وان دارید باید با پزشک خود مشورت کنید و تا زمانی که اجازه نداده است از انجام آن خودداری کنید.
  • به طور کلی تا سه ماه پس از عمل شما باید به شدت مراقبت داشته باشید و از انجام هرگونه کار سنگین خودداری کنید، پس از سه ماه می توانید فعالیت های طبیعی خود را از سر بگیرید.

کلام آخر

در این مقاله شما را عمل جراحی کیفوپلاستی و تمامی جزئیات مربوط به آن آشنا کردیم، در نظر داشته باشید که ما صرفا یک توضیحات کلی به شما ارائه دادیم و توضیحات دقیق تر را تنها باید از پزک معالج خود بخواهید، زیرا وضعیت بدنی هر شخص با دیگری متفاوت است و تمامی نکات برای همه یکسان نیست.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد و توانسته باشیم بخشی از سوالات موجود در ذهنتان را پاسخ دهیم. در صورتی که تجربه ای در این زمینه دارید و یا سوالی برای شما ایجاد شده است در قسمت نظرات برای ما بیان کنید تا در اولین فرصت توسط متخصصین کلینیک خانه درد راهنمایی شوید.

دوران نقاهت عمل تعویض مفصل زانو

دوره نقاهت عمل تعویض مفصل زانو چقدر است؟

تعویض مفصل زانو یکی از گزینه های جراحی زانو است که در طی آن، مفصل زانو با پروتز جایگزین می شود. با توجه به این موضوع و این که یک پروتز مصنوعی درون زانو قرار می گیرد، بسیاری تصور می کنند که دوران نقاهت عمل تعویض مفصل زانو بسیار سخت و طولانی است.

از این رو تصمیم گرفتیم تا در این مطلب از کلینیک خانه درد بررسی نماییم که پس از عمل دقیقا چه اتفاقاتی می افتد و دوران نقاهت بیمار به چه صورت است. بنابراین اگر شما یا یکی از نزدیکانتان قصد انجام این عمل را دارید توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

زمان بهبودی برای عمل پروتز زانو چقدر است؟

جراحی تعویض مفصل زانو

جراحی مفصل زانو

در همین ابتدا باید بیان کنیم که زمان بهبودی و دوران نقاهت برای تمامی بیماران یکسان نیست و این موضوع وابسته به عوامل مختلفی می باشد. مهم ترین موضوعی که در خصوص این موضوع وجود دارد چگونگی مراقبت های شما بعد از عمل می باشد. علاوه بر آن سن بیمار و وضعیت سلامتی نیز تاثیر بالایی دارد.

به صورت کلی پس از دوازده هفته بیمار این توانایی را به دست می آورد که کارهای روزانه خود را از سر گیرد؛ اما به صورت کلی زمانی که این عمل را نزد متخصص زانو در تهران انجام می دهید، یک سال زمان لازم است تا شما به مفصل زانوی جدید عادت کنید و بتوانید همانند قبل شوید.

همچنین خواندن مقاله عمل پروتز زانو چگونه انجام می شود؟ می تواند برای شما مفید باشد.

دوران نقاهت عمل تعویض مفصل زانو

عمل پروتز زانو

دوران نقاهت جراحی زانو

در ادامه بررسی می کنیم که از روز جراحی تا چندین هفته پس از آن دوران نقاهت بیمار به چه صورت طی می شود.

روز جراحی

در روز جراحی زمانی که به اتقاق عمل میریود، برای چند ساعت عمل شما طول خواهد کشید، پس از آن چند ساعتی باید در اتاق ریکاوری بمانید تا اثرات دارو های بیهوشی از بدن خارج شود، زمانی که سطح هوشیاری شما به میزان مناسب رسیده باشد، اجاره مرخصی داده می شود.

البته در صورتی که شما جراحی خود را در بیمارستان ها انجام دهید، به احتمال زیاد لازم است که برای یک الی دو شب در بیمارستان بمانید. که در این موارد وضعیت شما توسط پرستاران بررسی می شود و تمامی نکات مراقبتی لازم توضیح داده خواهد شد.

بعد از جراحی

پس از جراحی، یکی از شکایت هایی که اکثر بیماران دارند مربوط به درد است، البته این درد با داروی مسکن تسکین می یابد. به همین دلیل توصیه می کنیم مسکن های تجویز شده را سر ساعت مصرف کنید.

در روز اول احتمالا نفس های شما کمی کوتاه می شود که این موضوع مربوط به دارو های بیهوشی می باشد و جای نگرانی ندارد. تنها کاری که شما باید انجام دهید این است که سرفه کنید و نفش های عمیق بکشید تا از این طریق ریه های شما پاک شود.

همچنین هرگز به سراغ مصرف دارو های رقیق کننده خون نروید، زیرا خطر لخته شدن خون وجود دارد.

فردای روز جراحی

در اینجا توصیه می شود که بیمار حتی اگر شده است چند قدم، اما با مفصل خود راه برود. قطعا انجام چنین کاری در ابتدا سخت خواهد بود اما هم می توانید به کمک فیزیوتراپ این کار را انجام دهید و هم از ابزار کمکی و یا از شخصی بخواهید که دست شما را بگیرد.

یک تا دو روز پس از عمل

پس از دو روز انتظار می رود که بیمار توانایی بیشتری داشته باشد و بتواند به کمک عصا یا واکر راه برود. در این زمان رژیم غذایی خاصی احتیاج نمی باشد و بیمار می تواند هر چیزی که تمایل داشته باشد مصرف کند.

اما این مورد را به خاطر بسپارید در روز اول بیمار باید تنها مایعات مصرف کند و هیج نوع مواد غذایی دیگر مصرف نکند.

دو تا سه روز پس از جراحی

زمانی که سه روز از عمل شما گذشته باشد باید مشکل خاصی در شما نباشد و حداقل این توانایی را داشته باشید که مقداری راه بروید. البته این مورد را در نظر داشته باشید که زمان راه رفتن شما باید بسیار کوتاه باشد و همچنین رانندگی برای 6 هفته کاملا ممنوع است.

روز چهارم به بعد

حال بیمار کمی بهبود یافته است و اثرات دارو های بیهوشی و عمل جراحی به طور کامل از بدن بیرون رفته است. در این زمان اهمیت نگهداری از بخیه ها بسیار مهم است. بنابراین بخیه ها به هیچ عنوان نباید خیس شوند و توصیه می شود از طریق پماد و کرم ها آن را چرب نگه دارید.

همچنین به جهت درمان زانو درد می توانید از کمپرس یخ استفاده کنید، به این جهت روزانه ده تا پانزده دقیقه و چندین مرتبه در روز از آن استفاده کنید.

این مورد را در نظر داشته باشید که شما باید مفصل جدید را حتما کمی حرکت دهید و تمرینات توصیه شده را در منزل انجام دهید. زیرا اگر غیر این باشد ممکن است هیچ وقت نتوانید به آن عادت کنید.

دهم تا چهاردهم

اگر از بخیه های جذب کننده برای شما استفاده نشده باشد، لازم است که پس از ده روز برای کشیدن بخیه های خود نزد پزشک مراجعه کنید. البته بهتر است که قبل از مراجعه به حمام بروید تا جای بخیه ها کمی خیس شود.

پس از گذشت دو هفته معمولا دیگر احتیاجی به مصرف دارو نمی باشد.

سه تا شش هفته بعد از عمل

زمانی که 3 الی 6 هفته از جراحی شما گذشته باشد، این توانایی را به دست آورده اید که کارها و فعالیت های عادی خود را پیش ببرید. البته طبیعی است که حتی در این زمان بازهم احساس خوبی به پروتز استفاده شده نداشته باشید؛ اما این امکان را خواهید داشت که رانندگی خود را شروع کنید.

ده الی دوازده هفته بعد از جراحی

پس از گذشت دوازده هفته، اکثر احساسات بد شما از بین می رود و این امکان را خواهید داشت که بسیار راحت تر فعالیت های خود را پیش ببرید. توصیه می کنیم تا یک سال پس از جراحی به صورت مرتب نزد پزشک مراجعه کنید تا از کارایی و عملکرد مفصل شما اطمینان حاصل شود.

عوارض جراحی تعویض مفصل زانو

خشکی زانو بعد از عمل تعویض مفصل

عوارض پروتز زاتو

در صورتی که شما مراقبت های لازم برای جراحی زانو را انجام ندهید، احتمال بروز برخی از عوارض برایتان وجود دارد، این موارد به شرح زیر می باشد:

  • آسیب های عصبی زانو
  • بروز مشکلات تنفسی ناشی از بیهوشی
  • خونریزی در محل مفصل زانو
  • لخته شدن خون در پاها و ریه ها
  • خراب شدن پروتز یا مفصل مصنوعی در گذر زمان
  • خشکی و سفت شدن زانو

اگر شما دوران نقاهت خود را به خوبی سپری کرده باشد و تمامی نکات مراقبتی گفته شده را رعایت کرده باشد، احتمال بروز این علائم پایین است. اما اگر نسبت به رعایت توصیه های لازم دقت نداشته باشید، ممکن است به عمل تعویض مجدد زانو نیاز پیدا کنید.

درد های بعد از عمل تعویض مفصل زانو

یکی از سوال هایی که بسیار از ما پرسیده می شود مربوط به درد بعد از عمل پروتز زانو است، مقداری از این درد پس از عمل کاملا طبیعی است و جای نگرانی ندارد، اما اگر این درد ادامه دار باشد ممکن است علتی در پشت وجود داشته باشد.

این که درد شما چقدر طول بکشد و چه علائم دیگری در کنار آن احساس شود می تواند دلیل درد را مشخص کند. به طور کلی عوامل زیر می توانند در شروع درد تاثیر داشته باشند:

  • علل مکانیکی و اعمال فشار بیش از حد بر روی مفصل زانو بعد از جراحی
  • آسیب ساختار های اطراف مانند اعصاب و تاندون و یا انسداد عروقی ( ترومبوز )
  • شل شدن اجزای پروتز
  • عوامل روانشناختی ( افسردگی ، کاهش آستانه درد موضعی و … )
  • شکستگی در اطراف ایمپلنت
  • مشکلات پاتلوفمورال

بیشتر بدانید: علت درد پشت زانو و معرفی بهترین راهکار های درمانی

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با دوره نقاهت عمل تعویض مفصل زانو و روند بهبودی پس از آن آشنا نماییم. در نظر داشته باشید که اگر شما تمامی توصیه های گفته شده توسط پزشک را به خوبی رعایت کنید و نسبت به مراقبت از خود دقت کافی داشته باشید، قطعا زمان بهبودی برای شما کوتاه تر می شود.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد و توانسته باشیم شما را به خوبی با موضوعات لازم آشنا نماییم. در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

پیشگیری از آسیب های ورزشی

پیشگیری از آسیب های ورزشی

آسیب دیدگی در ورزش جزو اتفاق هایی است که می تواند برای هر شخصی رخ دهد، روزانه مراجعین بسیاری به کلینیک خانه درد مراجعه می کنند که به هر دلیلی در حین ورزش دچار آسیب دیدگی شده اند. از این رو تصمیم گرفتیم تا در این مطلب به بررسی نکات پیشگیری از آسیب های ورزشی بپردازیم و ببینیم که با انجام چه کارهایی می توان این دسته از آسیب دیدگی ها را به حداقل رساند.

بنابراین اگر شما هم جزو آن دسته از افرادی هستید که در یکی از فعالیت های ورزشی تمرین می کنند اما نگران آسیب هایی هستید که احتمال دارد ببنید، توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

نکات برای پیشگیری از آسیب های ورزشی

آسیب های ورزشی شکستگی

در زمان بروز آسیب ورزشی چه نکاتی را باید رعایت کرد

در ادامه بهترین کارهایی که انجام آن ها موجب می شود تا میزان آسیب های ورزشی در شما کم شود را آورده ایم. همچنین در همین ابتدا در نظر داشته باشید که در صورت بروز هرگونه آسیب شما باید نزد بهترین متخصص ارتوپدی در تهران مراجعه کنید.

انجام تمرین های کششی و گرم کردن بدن

اولین و مهم ترین کاری که شما باید قبل از هرگونه فعالیت ورزشی انجام دهید این است که بدن خود را به خوبی گرم کنید. با گرم کردن و انجام حرکات کششی شما عضلات، تاندون ها و رباط های بدن خود را آماده می کنید و این گونه کمتر در معرض خطر آسیب قرار میگیرد.

علاوه بر این موضوع گرم شدن موجب می شود تا جریان خون در بدن تقویت شود و دمای مناسب برای عضلات ایجاد می شود، در چنین شرایطی اگر شما ورزش را شروع کنید کمتر آسیب خواهید دید؛ در این میان ساده ترین روش گرم کردن دویدن است.

همچنین خواندن مقاله رایج ترین آسیب مفاصل در ورزش + درمان را به شما توصیه می کنیم.

استفاده از لوازم مخصوص با فعالیتتان

فعالیت های ورزشی متنوعی وجود دارد که افراد در آن ها فعالیت دارند، نکته ای که در خصوص تمامی آن ها مشترک است این می باشد که شما باید نکات مراقبتی را در تمامی آن ها رعایت کنید.

قطعا هر یک از این فعالیت ها تجهیزاتی مخصوص و متناسب با خود دارند. اگر شما نسبت به رعایت آن ها دقت کافی داشته باشید، قطعا میزان آسیب دیدگی شما به حداقل می رسد.

به تدریج ورزش را شروع کنید

زمانی که قصد دارید یک فعالیت ورزشی را به تازگی شروع کنید و یا ورزش می کنید اما می خواهید تغییراتی در آن ایجاد کنید، بسیار مهم است که این روند را به آهستگی شروع کنید و به تدریج مدت و تعداد فعالیت های خود را افزایش دهید.

بسیار مهم است که اصلا فشاری به بدن خود وارد نکنید، در ابتدا شما باید این امادگی را برای بدن ایجاد کنید و پس از آن می توانید شدت تمرینات را افزایش دهید.

نوشیدن آب کافی

مصرف آب کافی برای هر فعالیتی که فکرش را کنید مفید و لازم است، کمبود آب در بدن موجب می شود تا عضلات شما کارایی اولیه را نداشته باشند و با کم شدت میزان قدرت آن ها خطر گرفتگی و خشکی مفاصل افزایش می یابد.

به همین دلیل است که توصیه می کنیم هرگونه فعالیت ورزشی که انجام می دهید، در کنار آن بک بطری آب در کنار خود داشته باشید. البته در مصرف آب هم باید دقت داشته باشید و نباید تمامی آن را به طور یکجا مصرف کنید. نکته مهم این است که بدن خود را هیدراته نگه دارید.

تمرین در یک محیط امن

متاسفانه یکی از موضوعاتی که در کشور ما کمتر رعایت می شود، تمرین کردن در محیطی متناسب با فعالیت ورزشی است. انجام ورزش در محیطی ایمنی خطر میزان آسیب دیدگی را تا حد بسیاری کاهش می دهد.

در صورتی که به هر دلیلی نمی توانید در محیطی ورزشی متناسب با فعالیت خود تمرین کنید، برای انتخاب مکان ورزش دقت داشته باشید که نباید مرطوب، ضعیف یا لغزنده باشد. حتما قبل از ورزش تمامی جوانب را بررسی کنید و اجسام خطر آفرین را دور کنید.

بیشتر بخوانید: چه ورزش و فعالیت هایی برای دیسک کمر مضر است؟

توقف تمرین در صورت بروز آسیب

یکی از موارد مهمی که بسیاری از افراد توجهی نسبت به آن ندارند مربوط به زمان توقف در حین تمرین می باشد. بسیاری از افرادی که علاقه بسیاری به ورزش دارند، حتی زمانی که مصدوم می شوند بازهم به دنبال این هستند تا فعالیت های خود را ادامه دهند.

در صورتی که این کار بدترین حرکتی است که می توانید انجام دهید و انجام آن تنها موجب می شود تا آسیب بیتشری ببنید. در نتیجه انجام این حرکت نه تنها موثر نیست بلکه سبب می شود تا برای مدت زمان بیشتری از ورزش دور بمانید. بنابراین هر زمان که متوجه صدمه ای در ورزش شدید، لازم است که سریعا مربی خود را در جریان بگذارید تا ادامه فعالیت در شما موجب آسیب بیشتر نشود.

در نظر داشتن وقفه و زمان استراحت

زمانی که صحبت از استراحت در حین ورزش به جهت پیشگیری از آسیب های ورزشی می شود بسیاری از افراد این مورد را کم ارزش ترین عنوان می دانند. در صورتی که استراحت در حین ورزش یکی از ضروری ترین کارهایی است که باید انجام دهید، در واقع شما با انجام این کار به بدن خود فرصت احیا می دهید.

داشتن اندکی استراحت در میان ورزش موجب می شود تا میزان آسیب ها تا حد زیادی کاهش یابد، زیرا شما انرژی خود را دوباره به دست می آورید و عموما آسیب ها زمانی رخ می دهد که انرژی کافی ندارید.

علاوه بر آن شما باید برای انجام تمرینات ورزشی خود برنامه ریزی مناسبی داشته باشید، به این صورت که در طول هفته حداقل یک روز را استراحت داشته باشید تا فرصت بازیابی را به بدن خود بدهید؛ به این ترتیب انرژی از دست رفته شما دوباره باز می گردد.

پیشگیری از آسیب های ورزشی در اطفال و نوجوان

آسیب های ورزشی در کودکان

پیشگیری از آسیب های ورزشی در کودکان

  • گرم کردن بدن قبل از انجام حرکات ورزشی، حتی حرکات مداوم
  • انجام حرکات برای سرد کردن بدن بعد از انجام فعالیت مثل راه رفتن بعد از انجام دو میدانی و عدم قطع ناگهانی فعالیت.
  • انجام حرکات کششی برای گرم کردن بخصوص برروی تاندون آشیل‌, عضلات پشت ران و عضله چهار سر جلوی ران.
  • استفاده از وسایل محافظتی مثل مچ بند، ساق بند و زانو بند.
  • عدم انجام تمرینات سنگین برای کودک
  • استفاد از کفش های متناسب با فعالیت ورزشی
  • هنگامی که زانو در حالت غیر دینامیک خم است زاویه خم شدگی آن بیش از 90 درجه نباشد.
  • استفاده از نرم ترین سطح برای ورزش: تا حد امکان از دویدن و یا تمرین بر روی سطوح سخت مثل آسفالت پرهیز گردد.

در بزرگسالان وضعیت به چه صورت است؟

گرم کردن قبل از ورزش

جلوگیری از آسیب های ورزشی

  • هرگز بیش از حد توان فشار نیاورید.
  • بر شدت تمرین خود آهسته آهسته بیفزایید.
  • حتماً‌ قبل از انجام ورزش حداقل 15 دقیقه حرکات کششی انجام دهید.
  • اصول ورزشی را که انجام می دهید بخوبی یاد بگیرید انجام صحیح حرکات مهمترین روش برای جلوگیری از آسیب ورزشی است.
  • هرگز به صورت ناگهانی و پشت سر هم ورزش نکنید، همان طور که در بالا اشاره کردیم بهترین کار این است که یک روز در هفته استراحت داشته باشید. به طور مثال، آسیبی مثل پارگی تاندون آشیل زمانی رخ می دهد که شما به صورت پیوسته ورزش کرده اید.
  • توان بدنی خود را شناسایی کنید، خصوصا اگر میانسال هستید، این مورد برای شما اهمیت بیشتری پیدا می کند.
  • حتما بعد از انجام ورزش به آرامی خود را سرد کنید و یکباره از فعالیت دست نکشید.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با پیشگیری از آسیب های ورزشی و جزئیات مربوط به آن آشنا نماییم. در نظر داشته باشید که اگر شما تمامی نکات گفته شده در بالا را رعایت کنید، قطعا خطر ایجاد بسیار از آسیب ها در شما کم می شود.

امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

آسیب مفاصل در ورزش

رایج ترین آسیب مفاصل در ورزش + درمان

یکی از رایج ترین دلایل مراجعه افراد مختلف به کلینیک خانه درد مربوط به آسیب مفاصل در ورزش است، بسیاری از افرادی که در زمینه های مختلف ورزشی فعالیت دارند بنابر دلایل مختلف دچار آسیب می شوند.

در این مقاله ما قصد داریم به بررسی دلایل این آسیب ها، رایج ترین آن ها و چگونگی درمان بپردازیم. بنابراین توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

دلیل آسیب مفاصل در ورزش چیست؟

آسیب های ورزشی

علل آسیب های ورزشی

آسیب های ورزشی می تواند ناشی از دلایل متنوعی باشد و موارد مختلفی در این موضوع تاثیر دارند، بارز ترین آن ها شامل موارد زیر است:

  • برخورد های افراد به یکدیگر
  • گرم نکردن مناسب قبل از ورزش
  • استفاده از تجهیزات نامناسب یا تکنیک ضعیف
  • وارد کردن فشار بیشتز از حد
  • زمین خوردن
  • و …

تقریباً هر قسمتی از بدن می تواند آسیب ببیند که شامل عضلات، استخوان ها، مفاصل و بافت های همبند (تاندون ها و رباط ها) می باشد که در این میان مچ پا و زانو بیشتر در معرض آسیب هستند و در صورت آسیب دیدگی هر یک از این موارد برای درمان باید نزد بهترین متخصص ارتوپد در تهران مراجعه کرد.

انواع آسیب های ورزشی

 آسیب های ورزشی به پا

شایع ترین آسیب های ورزشی

کمر درد

این عارضه معمولاً به دلیل رگ به رگ شدن یا کشیدگی در پشت ایجاد می شود. البته گرم کردن مناسب قبل از ورزش می تواند خطر کمردرد را کاهش دهد.

کمردرد اغلب به صورت درد، تنش یا سفتی در قسمت پایین کمر احساس می شود، اما می تواند در هر جایی از گردن و شانه ها تا پایین و پاها احساس شود. بنابراین در صورت داشتن علائم بالا لازم است که جهت درمان کمر درد وضعیت کمری شما معاینه شود.

آسیب های استخوانی

فعالیت های مکرر یا ضربه شدید در حین انجام ورزش می تواند به استخوان ها آسیب برساند و باعث:

  • شکستگی استرسی، درد استخوان ناشی از ترک‌ های ریز که در نتیجه فشارهای مکرر در استخوان ایجاد می‌شود (به عنوان مثال، وارد شده ضربات ناگهانی به استخوان)
  • ساق پا، این عارضه ناشی از التهاب در بافت های اطراف استخوان ساق پا می باشد.
  • شکستگی مچ پا
  • شکستگی بازو یا مچ دست

شکستگی استخوان ممکن است باعث تورم، کبودی و حساسیت قابل توجه در اطراف ناحیه آسیب دیده شود و همچنین اگر شکستگی استخوان شما به صورت باز باشد احتمال بروز خونریزی هم وجود دارد. در هر دوی این شرایط شما توانایی شما برای حرکت دادن ناحیه آسیب دیده از بین می رود.

همچنین در نظر داشته باشید که در زمان شکستگی، درد ایجاد شده می تواند سبب سرگیجه و ضعف برای بیمار شود.

در صورتی که به هر یک از شکستگی های بالا دچار شوید لازم است که بلافاصله اقدامات لازم جهت درمان را انجام دهید.

همچنین بخوانید: مدت زمان جوش خوردن استخوان ها چقدر است؟

آسیب های همسترینگ

منظور از آسیب های همسترینگ پارگی تاندون ها یا عضلات بزرگ پشت ران است. این عارضه یک از آسیب های شایع در ورزشکاران است.

ضربات ناگهانی، دویدن یا پریدن می‌ تواند باعث پارگی تاندون‌های همسترینگ یا عضلات همسترینگ شود که در اکثریت مواقع بلافاصله دردناک خواهد بود. در این شرایط عضله دچار اسپاسم (گرفتگی) می شود و احساس سفتی، تورم، کبودی و حساسیت در کنار آن وجود دارد.

جراحت سر

آسیب های سر نیز جزو موارد نسبتا شایعی هستند که در حین ورزش بسیار دیده می شود، اگر آسیب شما جزئی باشد جای نگرانی نیست، اما در صورتی همراه با آسیب به سر یکی از علائم زیر داشته باشد باید نزد پزشک مراجعه کنید:

  • بیهوشی (حتی اگر خیلی مختصر باشد)
  • مشکل در بیدار ماندن یا خواب آلودگی چندین ساعت پس از آسیب
  • تشنج یا تنش (زمانی که بدن شما به طور ناگهانی و غیر قابل کنترل حرکت می کند)
  • مشکل در صحبت کردن، مانند تکلم نامفهوم
  • تاری دید قابل توجه یا دوبینی
  • مشکل در درک صحبت های اطرافیان
  • استفراغ

مفاصل متورم

این عارضه می تواند ناشی از شرایطی باشد که بر مفاصل یا ساختارهای اطراف مفاصل مانند بورس و تاندون ها تأثیر می گذارد. بورسا کیسه های کوچک پر از مایع در زیر پوست هستند که روی مفاصل و بین تاندون ها و استخوان ها یافت می شوند.

نمونه هایی از این نوع شرایط عبارتند از:

  • بورسیت، این عارضه در زانو، لگن و آرنج شایع است
  • تاندونیت، تاندون متورم ممکن است مربوط به هر جایی از بدن باشد که شامل: اطراف شانه، آرنج، مچ دست، انگشت، ران، زانو یا پشت پاشنه پا می باشد

زانو درد

درد ناگهانی زانو در ورزش‌های تماسی، به‌ویژه در ورزش‌هایی که شامل پیچ خوردن هستند رایج است که معمولاً در اثر رگ به رگ شدن، کشیدگی یا تاندونیت ایجاد می شود و باید برای درمان زانو درد اقدام کنید.

سایر آسیب های زانو عبارتند از:

  • زانوی دونده، ناشی از استفاده بیش از حد از زانو می باشد؛ علائم شامل درد و ناراحتی در زیر یا یک طرف کاسه زانو است.
  • آسیب غضروف، جایی که یک تکه غضروف شکسته می شود و بر حرکت مفصل شما تأثیر می گذارد در این شرایطی متوجه علائمی همچون گرفتگی و قفل شدن زانو خواهید شد.

آسیب رباط زانو

ACL یکی از چهار رباط اصلی در زانو است که در صورت توقف یا تغییر جهت ناگهانی ممکن است دچار پارگی شود. از علائم پارگی ACL می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • درد شدید در زانوی شما
  • بی ثباتی در زانوی خود، به این معنی که نمی توانید وزن زیادی روی آن وارد کنید، به خصوص هنگام بالا یا پایین رفتن از پله ها
  • تورم در زانو
  • نداشتن دامنه حرکتی مناسب در زانو و به ویژه عدم توانایی در صاف کردن کامل پای خود

در صورت آسیب چه باید کرد؟

یخ روی آرنج

تشخیص و درمان سریع آسیب های ورشی

در صورتی که شما در حین ورزش به آسیب دچار شوید بلافاصله درد، حساسیت، تورم، کبودی و محدودیت حرکت یا سفتی در ناحیه آسیب دیده خواهید داست. البته گاهی اوقات، ممکن است که بلافاصه درد را احساس نکنید و چند ساعت پس از آسیب علائم شما ظاهر شود.

این مورد را در نظر داشته باشید که در صورت احساس درد، باید سریعا ورزش را متوقف کنید، صرف نظر از اینکه آسیب شما به طور ناگهانی اتفاق افتاده است یا مدتی است که این درد را داشته اید ادامه ورزش در حین آسیب دیدگی ممکن است باعث آسیب بیشتر شود و روند بهبودی شما کند تر خواهد شد.

اگر آسیب جزئی دارید، معمولاً نیازی به مراجعه به پزشک ندارید و می توانید در خانه از خود مراقبت کنید. با این حال، اگر علائم شما به مرور زمان بهبود نیافت، ممکن است لازم باشد تا نزد متخصص ارتوپد مراجعه نمایید تا وضعیت شما به صورت دقیق تر بررسی شود.

همچنین اگر میزان آسیب دیدگی شما شدید باشد، مانند شکستگی استخوان، در رفتگی، آسیب به سر و موارد این چنینی باید بلافاصله نزد پزشک مراجعه کنید.

درمان آسیب مفاصل در ورزشی

درمات آسیب های ورزش

درمان آسیب مفاصل در ورزش

در صورتی که آسیب های ورزشی شما به صورت جزئی باشد می توانید با استفاده از روش های زیر برای درمان اقدام کنید:

  • استراحت دادن به قسمت آسیب دیده بدن برای 48 تا 72 ساعت اول برای جلوگیری از آسیب بیشتر
  • استفاده منظم از کیسه یخ روی ناحیه آسیب دیده در طی 48 تا 72 ساعت اول به جهن کاهش تورم
  • استفاده از مسکن هایی مانند پاراستامول یا ایبوپروفن برای تسکین درد

در صورتی که علائم شما شدید و پس از گذشت 2 الی 4 روز همچنان بهبودی نداشته باشید، لازم است تا نزد پزشک متخصص مراجعه کنید تا به طور قطعی درمان شوید.

البته در برخی موارد ممکن است میزان آسیب دیدگی شما به حدی بالا باشد که به جهت ترمیم و درمان تنها گزینه مناسب جراحی باشد. این مورد معمولا برای ترمیم استخوان های شکسته و پارگی رباط ها مورد استفاده قرار می گیرد.

در خصوص مدت زمان بهبودی نیز باید بیان کنیم که بسته به نوع آسیب، بهبودی کامل ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد که این زمان رابطه مستقیمی با نکات مراقبتی که انجام می دهید دارد.

چگونگی پیشگیری از آسیب های ورزشی

شما می توانید خطر آسیب دیدگی خود را با رعایت موارد زیر کاهش دهید:

  • گرم کردن مناسب قبل از ورزش، یکی از مواردی که می تواند تا حد زیاد آسیب های ورزشی را در شما کاهش دهد، گرم کردن مناسب قبل از ورزش است.
  • به بدن خود بیشتر از توانی که دارید فشار وارد نکنید
  • استفاده از تجهیزات مناسب، به عنوان مثال، پوشیدن کفش های مخصوص برای دویدن، محافظ ساق پا برای فوتبال و …
  • استفاده از مربی برای انجام صحیح حرکات ورزشی
  • اگر تمامی موارد بالا را در نظر داشته باشید، میزان آسیب های ورزشی شما در حد بسیاری کاهش می یابد.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد و توانسته باشیم شما را به خوبی با آسیب مفاصل در ورزش آشنا نماییمو در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

انواع تومور نخاعی

انواع تومور نخاعی و درمان

انواع تومور نخاعی چیست و آیا امکان درمان برای آن ها وجود دارد؟ منظور از تومور های خوش خیم و بد خیم چیست و چه تفاوتی میان آن ها وجود دارد؟ در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم تا انواع تومور نخاعی را مورد بررسی قرار دهیم و در آخر روش های درمانی رایجی که برای آن ها وجود دارد را بیان کنیم. اگر به دنبال اطلاعات بیشتر در این زمینه هستید تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

تومورهای نخاعی چیست؟

عکس تومور نخاعی

تومور نخاعی کمر

طناب نخاعی دسته ای طولانی از اعصاب است که از مغز تا قسمت تحتانی پشت شما کشیده می شود. اعصاب پیام هایی را ارسال می کنند که حرکت و احساس را در قسمت های مختلف بدن ما کنترل می کند. استخوان های اطراف نخاع مهره نامیده می شوند و از نخاع محافظت می کنند.

اعصابی که حرکت و احساس بدن ما را کنترل می کنند از قسمت های مختلف ستون فقرات خارج می شوند. تومورهایی که از قسمت بالایی ستون فقرات شروع می شوند می توانند باعث بی حسی و ضعف در بازوهای شما شوند و تومورها در قسمت تحتانی ستون فقرات می توانند بر روی شما بخش های زیر اثر بگذارند:

  • پاها
  • کنترل روده یا مثانه
  • عملکرد جنسی

تومورهای اولیه نخاع می توانند در موارد زیر شروع شوند:

  • سلول های خود نخاع
  • غشاها (مننژها) که نخاع را می پوشانند
  • اعصاب نخاع

به صورت کلی علائم تومورهای نخاعی شامل درد و بی حسی یا ضعف در قسمت های مختلف بدن است. همچنین ممکن است کنترل مثانه یا روده خود را از دست بدهید. شما برای بررسی های بیشتر و انتخاب روند برای این عارضه باید نزد متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید.

انواع تومورهای های نخاعی

عکس تومور کمر

انواع تومور های نخاعی

تومور های نخاعی به دو دسته خوش خیم و بد خیم تقسیم می شوند.

تومور های بدخیم

این مدل بیشتر در بخش داخلی ستون فقرات ایجاد می شود و تنها بر روی نخاع تاثیر ندارد و بخش های دیگر نیز درگیر نی شوند. انواع این مدل عبارت است از:

استئو سارکوما

این مدل نوعی سرطان استخوان است که منشا آن ستون فقرات می باشد. با این حال بیشتر در ران و ساق پا دیده شده است.

کندروسارکوما

این نوع از طریق سلول های غضروفی که در اطراف استخوان قرار دارند ایجاد می شود. البته این مدل هم باز در ستون فقرات چندان شایع نیست، اما دیده شده است که به عنوان یک سرطان اولیه در استخوان های ستون فقرات تشکیل شده است.

مولتیپل میلوما

این سرطان بیشترین بخشی را که تحت تاثیر قرار می دهد پلاسمای خون می باشد. در این مدل سلول های آسیب دیده در مغز استخوان و لایه های خارجی استخوان در قسمت هایی از ستون فقرات جمع می شوند.

لنفوم

بخش دیگری از سرطان ها گروهی از سیستم های ایمنی بدن را به عنوان لنفوسیت را مورد حمله قرار می دهند. این مورد ابتدای کار در ستون فقرات به عنوان یک تومور ایجاد می شود اما ممکن است در جای دیگر نیز احساس شود و در نهایت در سمت ستون فقرات گسترش یابد.

ورم کوردوما

یک سرطان بدخیم است که ممکن است در هر بخش از طول ستون فقرات ایجاد شود. اما طی تجربیات ما بیشتر در استخوان های خارجی دیده می شود.

سارکوم یوینگ

سرطانی است که بر روی استخوان و بافت هایی که در اطراف آن قرار دارد تاثیر می گذارد. البته که در بزرگسالان کمی نادر است و بیشتر مربوط به کودکان می باشد.

همچنین بخوانید: علائم سرطان استخوان چیست؟

تومورهای خوش خیم نخاعی

در بالا در خصوص انواع تومور های بد خیم ستون فقرات صحبت کردیم، اما خوشبختانه در بیشتر موارد تومور های ستون فقرات از نوع خوش خیم می باشند. انواع آن ها شامل موارد زیر می باشد:

  • تومورهای خوش خیم اپیدورال
  • تومورهای خوش خیم داخل رحمی
  • کیست های نخاعی و توده های توموری

هر یک از این سه مورد که به آن ها اشاره کردیم خود دارای انواع بسیاری می باشند. همچنین در نظر داشته باشید که اگرچه این موارد جزو تومور های خوش خیم می باشند اما در صورت پیشرفت و زمانی که بزرگ می شوند به بافت های اطراف خود فشار می آورند و در نتیجه مشکلات جدی تری ایجاد می شود.

بیشتر بخوانید: انواع ضایعه نخاعی و درمان آن ها

درجه تومور چقدر است؟

تومور نخاعی

انواع درجه تومور های نخاعی

درجه بندی روشی برای تقسیم سلول های تومور به گروه ها بر اساس ظاهر سلول ها است. برای تعیین درجه، یک پزشک متخصص به نام پاتولوژیست نمونه ای از سلول های تومور ستون فقرات را زیر میکروسکوپ بررسی می کند.

هر چه سلول ها نرمال تر به نظر برسند، درجه پایین تر است. هرچه سلول‌ها غیرطبیعی‌تر به نظر برسند، درجه بالاتری دارند.

تومورهای درجه 1 و 2 درجه پایینی دارند. تومورهای درجه 3 و 4 درجه بالایی دارند.

درجه 1

سلول ها بسیار شبیه سلول های طبیعی هستند. آنها معمولاً رشد آهسته دارند و احتمال انتشار کمتری دارند.

جراحی معمولا تنها درمانی است که برای تومور درجه 1 نیاز دارید.

درجه 2

سلول ها کمتر شبیه سلول های طبیعی هستند. آنها معمولاً رشد آهسته دارند اما می توانند به بافت مغز نزدیک رشد کنند.

احتمال بازگشت تومورهای درجه 2 پس از جراحی بیشتر است و برخی از آنها می توانند به تومور بدخیم تبدیل شوند.

درجه 3

سلول ها غیر طبیعی تر به نظر می رسند. آنها می توانند به سایر قسمت های مغز و نخاع گسترش یابند. احتمال بیشتری وجود دارد که پس از جراحی به رادیوتراپی و شیمی درمانی نیاز داشته باشید.

رتبه 4

سلول ها بسیار غیر طبیعی به نظر می رسند. تومور درجه چهار سریعترین تومور هایی هستند که رشد می کنند. این درجه اغلب پس از درمان بر می‌گردند و می ‌توانند به سایر قسمت ‌های مغز و گاهی به نخاع سرایت کنند. معمولاً درمان با رادیوتراپی و شیمی درمانی انجام می شود.

تفاوت خوش خیم با بدخیم

پزشکان ممکن است برخی از تومور های درجه پایین را به عنوان خوش خیم معرفی کنند و تومور های درجه بالا به عنوان بدخیم.

این سیستم درجه بندی معمولاً برای اکثر تومورها خوب عمل می کند. اما برای برخی از تومورهای مغزی، به این وضوح نیست.

به عنوان مثال، یک تومور خوش خیم با رشد آهسته می تواند علائم جدی ایجاد کند و اگر در قسمت خاصی از نخاع باشد، تهدید کننده زندگی باشد. و برخی از آستروسیتومای درجه پایین می توانند در طول زمان بدخیم شوند.

تومورهای خوش خیم گاهی با رادیوتراپی و شیمی درمانی درمان می شوند. این برای کمک به کنترل آنها و کاهش خطر بازگشت تومور است.

تبدیل از خوش خیم به بدخیم

برخی از تومور های درجه پایین می توانند به یک تومور بدخیم تبدیل شوند. به آن تبدیل بدخیم یا پیشرفت به بدخیمی می گویند.

به عنوان مثال، یک تومور درجه 2 می تواند به تومور درجه 3 پیشرفت کند. یا یک تومور درجه 3 می تواند به درجه 4 تغییر کند.

تومور ستون فقرات چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص تومور ستون فقرات می تواند یک فرآیند پیچیده باشد. پزشک ممکن است یک آزمایش عصبی برای آزمایش حرکات و حواس شما انجام دهد.

اگر پزشک شما علائم بالقوه تومور ستون فقرات را بیابد، احتمالاً از آزمایش های تصویربرداری برای تأیید تشخیص استفاده می کند. آزمایشات دیگری که ممکن است به شناسایی تومور ستون فقرات کمک کند عبارتند از:

  • آزمایش خون
  • شیرهای ستون فقرات
  • آزمایشات ادرار
  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، که عبارت است از استاندارد طلایی برای تشخیص تومورهای مغز و ستون فقرات
  • اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)
  • طیف سنجی تشدید مغناطیسی (MRS)
  • توموگرافی گسیل پوزیترون
  • توموگرافی کامپیوتری گسیل تک فوتون (SPECT)
  • آنژیوگرافی
  • الکتروانسفالوگرام
  • مغناطیس فالوگرافی
  • بیوپسی بافت

چه درمان هایی برای تومورهای نخاعی استفاده می شود؟

درمان تومور نخاعی

درمان تومور نخاعی کمر و گردن

تومورهای بدخیم نیاز به درمان دارند. با این حال، برخی از تومورهای خوش خیم ممکن است فقط به نظارت فعال نیاز داشته باشند تا مطمئن شوید که خیلی بزرگ نمی شوند یا باعث درد یا سایر علائم مخرب نمی شوند.

درمان معمولا شامل:

  • عمل جراحي
  • شیمی درمانی
  • پرتو درمانی
  • درمان هدفمند
  • ترکیبی از این درمان ها

دارو های مورد استفاده برای کاهش علائم عبارتند از:

  • دارو های مسکن
  • دارو های ضد تشنج
  • استروئیدها و داروهای ضد التهابی
  • دارو های ضد افسردگی
  • دارو های ضد تهوع
  • تومورهای خوش خیم

کلام آخر

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد و توانسته باشیم شما را به خوبی با انواع تومور نخاعی و درمان آن ها آشنا نماییم. دقت داشته باشید که ما در این مطلب تنها جزئیات را بیان کردیم و در صورتی که به این بیماری ها دچار هستید لازم است تا سریعا نزد پزشک متخصص مراجعه کنید تا توضیحات تخصصی تر ارائه شود.