در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم تا در خصوص آسیب های تاندون فلکسور و جزئیات مربوط به درمان آن صحبت کنیم؛ بنابراین اگر شما یا یکی از اطرافیانتان از این آسیب رنج می برید توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

تاندون های فلکسور چیست؟

تاندون های فلکسور تارهای صاف قوی هستند که ماهیچه های ساعد را به استخوان های انگشتان و شست متصل می کنند، برای هر انگشت دو عدد و یکی برای انگشت شست وجود دارد.

تاندون ها در داخل تونل ها در مچ دست و انگشتان قرار می گیرند و انگشتان شما را به روش کابل ترمز دوچرخه خم می کنند! تاندون ها می توانند با هر بریدگی در سطح کف مچ دست یا دست آسیب ببینند، به خصوص در چین های انگشت که تاندون ها درست زیر پوست قرار دارند. گاهی اوقات، تاندون در اثر یک آسیب کشیدن شدید به انگشت از استخوان جدا می شود.

بیشتر بدانید: علل، علائم و درمان کشیدگی تاندون دست

علائم آسیب تاندون فلکسور چیست؟

• زخم در کف دست یا انگشتان
• ناتوانی در خم کردن انگشت به طور جزئی یا کامل
• انگشت صاف تر از انگشتان مجاور قرار گرفته است.
• درد هنگام تلاش برای خم کردن انگشتان
• همچنین ممکن است به دلیل آسیب به اعصابی که نزدیک تاندون ها قرار دارند، انگشت بی حس شود.

یک جراح دست تاندون ها را به صورت جداگانه آزمایش می کند تا از یکپارچگی آنها اطمینان حاصل کند و تصمیم بگیرد که آیا به ترمیم نیاز است یا خیر. در صورتی که آسیب ناشی از شکستگی باشد، ممکن است اشعه ایکس گرفته شود. گاهی اوقات، سونوگرافی یا اسکن MR برای ارائه اطلاعات بیشتر در مورد تاندون مورد نیاز است.

علل آسیب دیدگی

علاوه بر بریدگی، برخی از فعالیت های ورزشی می توانند باعث آسیب تاندون فلکسور شوند. شرکت کنندگان در فوتبال، کشتی، راگبی و سایر ورزش های مشابه در معرض این آسیب قرار بگیرند.

در طول صخره نوردی و سایر فعالیت هایی که به قدرت گسترده بازو و دست نیاز دارند، تاندون ها ممکن است کشیده یا پاره شوند. برخی از شرایط سلامتی مثلاً آرتریت روماتوئید تاندون‌های فلکسور را ضعیف می‌کند و آنها را مستعد پارگی می‌کند. یعنی بدون علائم یا آسیب، ممکن است شخص متوجه شود که انگشت دیگر خم نمی شود، بدون اینکه بداند چگونه این اتفاق افتاده است.

آیا آسیب های تاندون فلکسور به خودی خود درمان میشود؟

بریدگی عمیق در سمت کف دست، انگشتان، مچ دست یا ساعد به تاندون ‌های فلکسور که کاملاً نزدیک به سطح پوست هستند آسیب می‌ زند. از آنجایی که تاندون ‌ها در حین اتصال عضله به استخوان تحت کشش هستند، انتهای آن ‌ها هنگام پاره شدن یا بریده شدن مانند یک نوار لاستیکی از هم جدا می ‌شوند و بهبود خود به ‌خودی تاندون آسیب ‌دیده را غیرممکن می ‌کنند.

بدون درمان مناسب، آسیب تاندون فلکسور می تواند باعث شود که استفاده از انگشتان، شست یا کل دست به سختی ممکن شود؛ زیرا بریدگی در این ناحیه از دست ممکن است اعصاب و عروق خونی مهمی را نیز درگیر کند و در نتیجه باعث بی حسی یا خون رسانی ناکافی شود که در این صورت ممکن است جراحی فوری لازم باشد.

گاهی اوقات، تاندون های فلکسور ممکن است تا حدی بریده یا پاره شوند که در این صورت با پارگی جزئی تاندون، هنوز هم ممکن است بتوان انگشت خود را خم کرد، اما نه به طور کامل. به صورت کلی تشخیص این نوع پارگی ها تنها توسط فوق تخصص دست و شانه و با انجام عکس برداری ممکن است.

کمک های اولیه فوری

اگر دچار بریدگی جدی در دست یا انگشتان خود شدید، بلافاصله از یخ استفاده کنید.

دست خود را با یک پارچه تمیز یا بانداژ محکم بپیچید تا خونریزی را کاهش دهید و دست خود را بالاتر از قلب خود نگه دارید.

برای درمان در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید، که ممکن است شامل واکسن کزاز یا آنتی بیوتیک برای جلوگیری از عفونت باشد.

دقت داشته باشید که هر زمان که انگشتان شما آسیب دید، حتی اگر شکسته نشده باشد، معاینه توسط پزشک بسیار مهم است. این امر مخصوصاً زمانی صادق است که انگشت گیر کرده باشد و نتوانید نوک انگشت خود را خم یا صاف کنید.

همچنین بخوانید: از کجا بفهمیم مچ دست در رفته و چگونه درمان میشود؟

تشخیص آسیب دیدگی

به منظور تعیین میزان آسیب شما، پزشک معاینه ای را انجام می دهد که ممکن است شامل ارزیابی قدرت انگشتان شما و همچنین توانایی شما برای خم شدن و صاف کردن آنها باشد؛ آزمایش دست برای حس و جریان خون به انگشتان به بررسی اینکه آیا عصب یا رگ خونی نیز آسیب دیده است، کمک می کند. همچنین ممکن است برای بررسی اینکه آیا آسیبی به استخوان وارد شده است رادیوگرافی لازم باشد.

همچنین بخوانید: بهترین تمرینات ورزشی برای تاندون دست و انگشتان

درمان غیر جراحی تاندون دست

پس از معاینه، پزشک دست شما را برای محافظت قبل از جراحی در یک آتل قرار می دهد. اگر تاندون شما تا حدی پاره شده باشد، بسته به آسیب، جراح ارتوپد شما ممکن است یک درمان غیرجراحی را توصیه کند که شامل همان برنامه‌های ورزشی و آتل ‌بندی است که برای بیماران جراحی استفاده می ‌شود.

عمل جراحی تاندون فلکسور

از آنجایی که انتهای تاندون پاره یا قطع شده دیگر با هم تماس ندارد، در بیشتر موارد، برای بهبودی مناسب باید با جراحی ترمیم شود. به طور معمول، هرچه زودتر عمل جراحی انجام شود، نتیجه بهتری خواهد داشت، بنابراین معمولاً حداکثر 10 روز پس از آسیب جراحی انجام می شود. با این حال، اگر جریان خون به دست یا انگشت شما محدود شده باشد، جراح ارتوپد ممکن است بلافاصله جراحی شما را برنامه ریزی کند.

روش جراحی:

تاندون‌ ها می ‌توانند به روش ‌های مختلفی پاره شوند، از جمله به صورت مستقیم، در زاویه، یا قطع شدن از استخوان؛ روش های مختلفی وجود دارد که جراح شما ممکن است برای انجام این ترمیم استفاده کند، اما همه آنها شامل بخیه های مخصوص هستند.

 جراحی معمولاً به صورت سرپایی انجام می شود و به شما امکان می دهد همان روز به خانه بازگردید. پس از جراحی، پزشک انگشتان و مچ دست شما را در وضعیت خمیده قرار می دهد تا کمترین تنش را روی ترمیم نگه دارد، سپس از پانسمان و آتل برای محافظت از ترمیم و محدود کردن حرکت در حین بهبود تاندون استفاده می کند.

مدت زمان بهبود

ممکن است تا 2 ماه طول بکشد تا ترمیم بهبود یابد و دست شما به اندازه کافی قوی باشد که بدون محافظت از آن استفاده کنید. ممکن است یک ماه دیگر یا بیشتر لازم باشد تا بتوان از دست شما با هر نیرویی استفاده کرد. لارم است پس از جراحی، فیزیوتراپی را شروع کنید و تمرینات خاصی را انجام ‌دهید تا به تدریج به شما کمک کند حرکت و عملکرد خود را بازیابی کنید. سفتی پس از جراحی شایع است، اما معمولا به خوبی به درمان پاسخ می دهد. پوشیدن آتل و پیروی از دستورات جراح به اندازه خود جراحی برای بهبودی شما مهم است.

نتایج بلند مدت

جراحی تاندون فلکسور معمولاً منجر به بازگشت عملکرد خوب و رضایت بالای بیمار می شود. با این حال، درمان این آسیب می تواند چالش برانگیز باشد. با وجود درمان گسترده، برخی از بیماران دچار سفتی طولانی مدت می شوند. گاهی اوقات، یک عمل جراحی دوم برای آزاد کردن بافت اسکار لازم است تا به بیمار کمک کند حرکت را دوباره به دست آورد.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با آسیب های تاندون فلکسور و جزئیات مربوط به آن آشنا کنیم؛ در آخر این مورد را در نظر داشته باشید که هرگز این آسیب را به خودی خود رها نکنید و حتما برای درمان نزد پزشک متخصص مراجعه کنید.

امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

کندرومالاسی کشکک یک بیماری شایع زانو است که در آن نرم شدن و آسیب به غضروف پشت کشکک (کشکک زانو) وجود دارد. اما علت نرمی غضروف زانو چیست؟ کندرومالاسی باعث درد زانو جلو، تورم و صداهای کلیک در هنگام حرکت دادن زانو می شود.

این بیماری بر افراد جوان، سالم و اغلب ورزشکار تأثیر می‌گذارد که بیشتر نوجوانان و جوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ و کندرومالاسی در زنان بیشتر از مردان است. کندرومالاسی کشکک اغلب به اشتباه به عنوان  زانوی دونده تشخیص داده می شود، که در واقع یک مشکل در نحوه حرکت کاسه زانو به جای خود غضروف است.

در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد به شایع ترین علل و علائم کندرومالاسی و همچنین بهترین راه های درمان آن و روند بهبودی خواهیم پرداخت؛ بنابراین توصیه می کنیم توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

آناتومی کشکک زانو

برای درک کامل علت نرمی غضروف زانو، لازم است تا کمی در مورد ساختار و عملکرد کاسه زانو صحبت کنیم. کشکک یک استخوان کوچک مثلثی شکل است که در داخل عضلات چهارگانه در جلوی ران قرار دارد.

در یک شیب مخصوص به نام شیار کشکک در جلوی استخوان، استخوان ران قرار می گیرد، جایی که با حرکت دادن پای خود بالا و پایین می رود.

کشکک با ضخیم ترین غضروف در کل بدن پوشیده شده است که:

• اطمینان حاصل می کند که کشکک به آرامی روی استخوان های زانو می لغزد
• به عنوان ضربه گیر عمل می کند
• کشکک نه تنها به محافظت از مفصل زانو کمک می کند، بلکه به عضلات چهارگانه کمک می کند تا با کاهش نیروی مورد نیاز برای حرکت دادن زانو، به طور موثرتری کار کنند.

علت نرمی غضروف زانو

کندرومالاسی کشکک به دلیل مشکل در نحوه حرکت کلاهک زانو ایجاد می شود. به جای اینکه به آرامی در شیار کشکک به سمت بالا و پایین سر بخورد، کمی جابجا می شود و به لبه شیار ساییده می شود و باعث اصطکاک می شود. که باعث پارگی های کوچک در غضروف می شود که ملتهب شده و باعث درد می شود.

علل شایع کندرومالاسی کشکک عبارتند از:

عدم تعادل عضلانی: در کندرومالاسی کشکک، ترکیبی از سفتی عضلانی در قسمت بیرونی زانو و ضعف عضلانی در زانو داخلی بر موقعیت کاسه زانو در شیار کشکک تأثیر می گذارد.

این کار کاسه زانو را کمی به پهلو می کشد، بنابراین روی لبه شیار کشکک ساییده می شود و در نتیجه اصطکاک زیادی ایجاد می شود که در نهایت به غضروف آسیب می رساند. که همچنین به عنوان maltracking کشکک شناخته می شود.

تراز ضعیف کاسه زانو: برای برخی از افراد کشکک آنها در وضعیت مناسبی نمی نشیند، اما خیلی بالا یا خیلی پایین استراحت می کند. برخی از افراد این گونه به دنیا می آیند، اما تا سنین نوجوانی آشکار نمی شود.

استفاده بیش از حد از ساق پا: هر گونه فعالیتی که نیروهای قوی و تکراری را از طریق کاسه زانو وارد می کند، مانند دویدن، پریدن، چرخش، می تواند به پشت غضروف آسیب برساند که منجر به کندرومالاسی شود.

صافی کف پا: داشتن کف پای صاف یکی دیگر از علل شایع کندرومالاسی کشکک است. هنگامی که قوس کف پا پایین می‌آید، مانند کف پای صاف، نحوه توزیع نیروها در زانو هنگام راه رفتن و دویدن تغییر می‌کند که باعث می‌شود غضروف بیشتر در معرض آسیب قرار گیرد.

همچنین بخوانید: علت و درمان نرمی مفاصل چیست؟

علائم نرمی غضروف زانو

شایع ترین علائم مرتبط با کندرومالاسی کشکک عبارتند از:

• درد جلوی زانو: بیشتر دردناک است تا تیز
• ساییدن: هنگام حرکت دادن پا که به عنوان کرپیتوس شناخته می شود
• تورم جزئی: معمولا در اطراف کشکک
• تندرنس: با هرگونه فشار از طریق کاسه زانو
• درد در پله ها: زمان بالا رفتن از پله ها بیشتر تر می شود
• درد بعد از استراحت طولانی مدت: زمانی که برای اولین بار پس از مدتی نشستن از جای خود بلند می شوید

در صورت داشتن هرگونه علائم بالا لازم است که برای درمان نزد فوق تخصص زانو مراجعه نمایید.

کندرومالاسی چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما معمولاً از روی شرح علائم شما و با انجام چند آزمایش ساده، کندرومالاسی کشکک را تشخیص می دهد.

اینها ممکن است شامل نگاه کردن به حرکت زانو و اعمال فشار از طریق کلاهک زانو باشد

اشعه ایکس استاندارد معمولاً مشکل را نشان نمی دهد، اما می توان از اشعه ایکس نمای افق که از کنار پا گرفته شده است برای دیدن پشت کاسه زانو استفاده کرد.

اسکن MRI گاهی اوقات برای تایید تشخیص استفاده می شود.

درمان نرمی غضروف زانو

تعدادی از گزینه های مختلف درمان کندرومالاسی کشکک وجود دارد که معمولاً عبارتند از:

زانو بند

زانو بند برای افرادی که ورزش می کنند با کندرومالاسی کشکک یک الزام است. شاید خیلی موثر به نظر نرسد، اما پوشیدن زانوبند مستقیماً زیر کاسه زانو به کاهش فشار از روی مفصل کمک می کند، که می تواند به طور چشمگیری درد زانو را کاهش دهد، بنابراین استفاده از آنها ساده و بسیار موثر است.

تمرینات زانو

تمرینات تقویتی و کششی بخشی حیاتی از درمان کندرومالاسی کشکک است. آنها به مبارزه با هرگونه عدم تعادل عضلانی کمک می کنند و نحوه حرکت کاسه زانو را بهبود می بخشند، که فشار را از روی کاسه زانو کم می کند.

استفاده از یخ

استفاده منظم از یخ و قبل و بعد از فعالیت می تواند به کاهش تورم و درد مرتبط با کندرومالاسی کمک کند. این نه تنها علائم کندرومالاسی کشکک را کاهش می دهد، بلکه به تسریع روند بهبودی نیز کمک می کند.

استفاده از کفی های مخصوص

اگر از کندرومالاسی رنج می برید و کف پایتان صاف است، پوشیدن کفی هایی که به عنوان ارتز شناخته می شوند، واقعا می تواند کمک کننده باشد. آنها به سادگی داخل کفش شما می گیرند و با حمایت از قوس‌های پا که به کاهش نیرو از طریق کاسه زانو کمک می‌کند، تراز را اصلاح کنید.

اگر می خواهید از این گزینه استفاده کنید، مطمئن شوید که آنها را در هر دو کفش قرار می دهید، در غیر این صورت یک پا کمی بلندتر از پای دیگر خواهید داشت که می تواند منجر به مشکلات کمر و لگن شود.

دارو

ضد التهاب های غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن به تسکین التهاب و درد مرتبط با کندرومالاسی کشکک کمک می کند. همیشه قبل از مصرف هر دارویی با پزشک خود مشورت کنید.

فعالیت های خود را اصلاح کنید

بخش مهمی از درمان کندرومالاسی کشکک این است که سعی کنید از فعالیت هایی که از طریق کشکک زانو فشار وارد می کند اجتناب کنید. دویدن را محدود کنید و به جای آن شنا یا دوچرخه سواری کنید.

جراحی زانو

جراحی کندرومالاسی کشکک تنها در صورتی در نظر گرفته می شود که هیچ چیز دیگری مؤثر نباشد و درد واقعاً زندگی روزمره شما را تحت تأثیر قرار دهد.

معمولاً آرتروسکوپی زانو، جراحی رایجی است که در آن 2 تا 3 سوراخ کوچک در اطراف زانو ایجاد می‌کنند و دوربین را وارد می‌کنند. جراح رباط‌های سفت را قطع می‌کند تا کشکک در محل مناسب شیار قرار گیرد و در نهایت تکه‌های آسیب دیده غضروف تراشیده می شود تا کاسه زانو بتواند به درستی حرکت کند.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با نرمی غضروف زانو دیگر جزئیات مربوط به آن آشنا کنیم؛ در آخر این مورد را در نظر داشته باشید که اگر نکات مربوط به درمان را به خوبی رعایت کنید به ندرت به جراحی نیاز خواهید داشت.

امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمنیه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

انسان ها همیشه در طول زندگی خود با موارد زیادی مواجه می شوند که باعث می شود به بیماری ها و مشکلات متنوعی دچار شوند. به این ترتیب روش هایی وجود دارند که به وسیله آن ها می توان به تشخیص این مشکلات پرداخت که یک از این روش های پرکاربرد، استفاده از تست نوار عصب عضله می باشد. به این ترتیب در این مقاله از کلینیک خانه درد می خواهیم راجع به این تست صحبت کنیم.

بنابراین اگر شما یا یکی از اطرافیانتان قصد انجام این تست را دارید و می خواهید اطلاعات بیشتری در خصوص آن به دست آورید توصیه می کنیم حتما تا انتها همراه ما باشید.

نوار عصب عضله چیست و به چه دردی می خورد؟

در مقدمه ذکر کردیم که از نوار عصب عضله برای تشخیص مشکلات افراد استفاده می شود. در اصل این تست به بررسی عملکرد عصب های بدن می پردازد که در اصل در طی این تست پیام های بین مغز و سایر اندام های بدن به وسیله نوعی مواد الکتریسیته که به صورت طبیعی در بدن وجود دارند انتقال پیدا می کنند.

به این ترتیب این انتقالات در بدن به صورت های متفاوتی انجام می شود که در انواع حس لمس، درد، گرما و فشار و حتی حس های دیگری مانند شنیدن، دیدن و … تقسیم بندی می شوند. همچنین بهتر است بگویم که هر کاری که توسط دستور مغز بدن انجام می دهد، مانند حرکت دادن دست و پاهاو … توسط اعصاب به بدن انتقال پیدا می کند. و این فرمان ها به صورت موج های الکتریکی منتقل می شوند.

به این ترتیب زمانی که اعصاب نمی توانند این فرمان ها را به درستی به اندام ها منتقل کنند، در نتیجه باعث ایجاد اختلال در این عملکردها می شود. پس در این راستا کار اصلی که نوار عصب انجام می دهد، این که برای ثبت کردن شدت، سرعت و جزئیات و خصوصیات این امواج الکتریکی که در طول عصب جریان دارند، به کار برده می شود. سوال مهم اینجاست که این نوار به چه دردی می خورد. بهتر است بدانید که از جمله کاربردهای مهمی این تست می توان به موارد ذکر شده در زیر اشاره کرد:

• سندرم تونل کارپ
• سندرم خروجی قفسه سینه
• گیر افتادن عصب اولنار
• دردهای ناشی از مشکلات دیسک
• احساس مور مور، گزگز و بی حسی اندام ها

در تشخیص دادن فشار به روی ریشه های عصبی که از بین مهره ها عبور کرده و توسط دیسک صدمه دیده و تحت فشار قرار گرفته است، نقش کمک کننده دارد.

انواع این تست

در یک بررسی الکترودیاگنوستیک به طور معمول از دو تست استفاده می شود:

• الکترومیوگرافی Electro-myography EMG که به آن نوار عضله هم میگویند.
• مطالعه هدایت عصبی Nerve conduction studies NCS که به آن نوار عصبی هم میگویند.

از این تست برای بیماری هایی مثل سندرم کارپال تونل یا سندرم فشار به عصب آلنا در مچ دست یا بررسی سیاتیک یا دردهای گردن که به دست تیر میکشد، بررسی تاثیر دیابت روی اعصاب و یا در بررسی آسیب عصب بعد از ضرباتی که به اندام وارد میگردد و … استفاده میشود.

کاربرد تست نوار عصب عضله

همان طور که بیان کردیم به کمک این تست می توان مشکلات عضلانی و مشکلات عصبی را به خوبی تشخیص داد. معمولا این دو تست به صورت همزمان استفاده می شود زیرا به کمک این آزمایش می توان انواع اختلالات عصبی را تشخیص داد.

به کمک این تست می توان مشخص کرد که چه موضوعی سبب ضعف عضلانی، سفتی عضلات، جمع شدگی و تغییر شکل عضلات خواهد شد. به صورت کلی مهم ترین کاربرد این تست مربوط به موارد زیر می باشد:

• مشکلات حرکتی مثل کشیدگی غیرارادی عضلات
• فشردگی یا آسیب عصبی مثل سندروم تونل کارپ
• آسیب ریشه عصب مثل سیاتیک
• تحلیل رفتگی عضلات مثل دیستروفی عضلانی

تست نوار عصب دست

اگر فرد در قسمت هایی از دست خود احساس درد داشته باشد این تست از دست او گرفته می شود، با کمک این تست پزشک به خوبی قادر خواهد بود تا فعالیت های عصبی را اندازه گیری کند و نقاط آسیب دیده به خوبی مشخص میشود.

این تست در کنار روش هایی مثل ام ار ای بسیار موثر می باشد.

نوار عصب عضله دیسک کمر

یکی دیگر از کاربرد های رایج این تست مربوط به دیسک کمر است، در بسیاری مواقع برای بررسی علت درد کمر این تست تجویز می شود که با بررسی آن پزشک به خوبی می تواند تشخیص دهد و ریشه علت درد عصبی مشخص شود.

با بررسی این تست پزشک قادر به شناسایی عصب تحت فشار می باشد و به راحتی می توان آسیب و قدرت عضله را تشخیص داد.

همچنین بخوانید: بیرون زدگی دیسک کمر چگونه درمان می شود؟

نوار عصب عضله گردن

در بیمارانی که به دیسک یا آرتروز گردن مبتلا هستند، انجام تست می تواند دلایل زمینه ای بیماری و شدت را مشخص کند که در نهایت برای درمان تاثیر دارند.

نوار عصب و عضله پا

اختلال های شکل گرفته در عضلات و اعصاب های اندام تحتانی با انجام این تست مشخص می شود، این تست برای پا کاملا بی ضرر است. اگر به داغی یا سردی کف پا، مچ پا، زانو، کمر و موارد این چنین دچار هستید به راحتی می توان با انجام تست علت را مشخص کرد.

نوار عصب عضله با چه هدفی انجام می شود؟

استفاده از این نوار در علم پزشکی به دلیل اطلاع کسب کردن از بهبود عملکرد عصب و عضله و اطمینان از سلامتی فردی انجام می شود. به این ترتیب استفاده از انجام این تست در مراکز مختلف مختلف با اهداف گوناگونی صورت می گیرد و  توسط متخصص ستون فقرات تجویز می شود که این اهداف می تواند شامل موارد ذکر شده در زیر باشند:

• احساس خارش، بی حسی و ضعف عضلانی
• احساس درد و گرفتگی عضلانی
• فلج
• انقباض غیر ارادی در عضلات بدن مانند تیک داشتن
• اختلالات عضلانی
• اختلالات مربوط به ناتوانی نورون های عصبی در ارسال سیگنال های الکتریکی به اندام های مورد نظر
• رادیکولوپاتی
• اختلالات مربوط به اعصاب محیطی مانند سندرم تونل کارپال
• اختلالات مربوط به سیستم عصبی مانند ای ال سی
• تعیین محل آسیب وارد شده
• تخمین زمان ورورد آسیب
• تشخیص ضایعات مربوط به دیسک کمر و گردن

تمام موارد ذکر شده از فواید مهم نوار عصب عضله به حساب می آیند که توسط مراکز مختلفی انجام می شود. تنها باید به یک مرکز شناخته شد و معتبر مراجعه کنید.

آیا انجام تست نوار عصب و عضله درد دارد؟

سوال رایجی که افراد در رابطه با این تست می کنند، این است که آیا انجام این تست درد و ناراحت به همراه دارد؟

بهتر است بدانید که واکنش همه افراد نسبت به انجام این تست یکسان نیست و از آنجایی که پزشک در نقاط مختلفی از بدن به انجام این تست می پردازد، هر نقطه دارای حساسیت جداگانه ای می باشد. در نهایت بهتر است بگویم که در محلی که سوزن قرار داده می شود، احساس درد وجود دارد که این با توجه به نقطه مورد نظر متفاوت است. با این حال زمانی که به منزل دارید و باز هم احساس درد داشتید، با استفاده از کمپرس یخ و استراحت کردن به مدت 20 دقیقه می توانید از شر درد خلاص شوید.

انجام نوار عصب عضله چگونه انجام میشود؟

برای آشنایی با نحوه انجام این تست در ابتدا باید بگوییم که تست نوار عصب و عضله از دو مرحله تشکیل شده است:

1.بررسی هدایت عصبی 2. بررسی عضله

در قسمت اول، متخصص مغز و اعصاب به اعصاب شما تحریک الکتریکی وارد می کند اما برای بررسی عضله سوزنی به عضلات شما وارد می شود.

از الکترو مایوگرافی برای بررسی عارضه‌هایی مثل فشار روی عصب به ویژه در بازو، آرنج یا مچ دست استفاده می‌شود. برای انجام این تست یک الکترود سوزنی در عضله وارد و از این طریق فعالیت الکتریکی عضله ثبت می‌شود.

موجی بر روی صفحه مانیتور ایجاد می شود و از صدای موج می توان مشکل بیمار را تشخیص داد. به صورت کلی مراحل به این صورت است که دستگاه نوار عصب و عضله به کمک الکترود ها جریان الکتریکی را وارد پوست می کند، سپس این جریان از پوست به عصب وارد می شود و به مسیر خود ادامه می دهد.

زمانی که با الکترود های بعدی برخورد می کند جریان الکتریکی دریافت می کند و در مانیتور نمایش می دهد.

اقدامات ضروری برای بیمار قبل از انجام تست:

• در روز انجام این تست حمام کنید و موهای زائد را از محل تست پاک کنید.
• هیچ گونه کرم، مواد آراشی، لوسیون یا پماد بر روی محل نمالید.
• پرونده پزشکی و تمامی آزمایشات خود را همراه داشته باشید.
• قبل از تست تمامی اشیا فلزی را از خود دور کنید.
• قبل از انجام تست موبایل و وسایل الکتریکی خود را خاموش کنید.
• اگر دارو های قلبی مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.
• در صورتی که مبتلا به بیماری های عفونی، نارسایی کبد و کلیه یا مشکلات قلبی هستید پزشک خود را در جریان بگذارید.
• پس از انجام تست ممکن است کمی درد یا کبودی داشته باشید که طبیعی است و پس از چند روز بهبود پیدا می کند.

نوار عصب و عضله به چه میزان معتبر است؟

سوالی که اغلب افراد می پرسند، این است که انجام این تست تا چه میزان صحت دارد؟!

بهتر است بدانید که اگر این تست به درستی انجام شود، قطعا نتیجه درستی برای شما به همراه خواهد داشند. پس همه چیز به نوع مهارت پزشک، نحوه انجام تست، کیفیت سوزن ها و در نتیجه نحوه کار پزشک بستگی دارد. در این صورت می توانید به نتیجه درستی در آسیب دیدگی اعصاب و نواحی مختلف برسید.

همچنین جواب تست شما بعد از چندین هفته مشخص شده و پزشک متخصص به ارزیابی آن می پردازد؛ البته لازم است بدانید که این تست تواند میزان و شدت درد را برای شما مشخص کنند و در صورت وجود درد خودتان به طور طبیعی متوجه آن خواهید شد.

تفسیر جواب نوار عصب و عضله

بهترین کار این است که برای تفسیر این تست به پزشک متخصص مراجعه کنید؛ اما اگر تست شما نرمال نباشد، در قسمت impression  آن نتایجی را نوشته باشد به معنی فشار و یا صدمه به عصب در یک ناحیه است که اغلب با شدت خفیف ، متوسط و شدید نشان داده می شود.

عوارض تست نوار عصب و عضله

تمانی اقدامات پزشکی دارای عوارض هستند و در این میان الکترومیوگرافی نیز از این موضوع جدا نیست، اما عوارضی که برای این تست گزارش شده است چندان خطرناک نیست و کمتر پیش می آید مشکل جدی رخ دهد.

مخصوصا اگر پزشکی که این تست را انجام می دهد دارای مهارت و تجربه کافی باشد، میزان عوارض به حداقل خواهد رسید. در کلینیک خانه درد با وجود متخصصین ماهر که از دانش این کار برخوردار هستند، این تست به بهترین شکل انجام خواهد شد.

شایع ترین عارضه که برای این تست گزارش می شود درد، سوزش و گاهی کبودی در محل ورود سوزن می باشد که معمولا تمامی آن ها جزئی می باشد و احتیاج به اقدام خاصی نیست؛ در این شرایط انجام کمپرس یخ و داروی مسکن نتیجه بخش اشت.

چنانچه درد و تورم شما پس از انجام تست برای چند روز ادامه داشته باشد، لازم است که با پزشک خود مشورت داشته باشید.

بیشتر بدانید: مرکز تست نوار عصب و عضله در تهران

برخی از سوالاتی که ممکن است برای شما ایجاد شود:

آیا از سوزن استفاده می شود؟

بله برای برخی از تست ها لازم است که از سون بسیار کوچکی استفاده شود، با این حال بستگی به پزشک شما دارد که چه تستی از شما خواسته باشد.

آیا لازم است ناشتا باشیم؟

خیر برای تست نوار عصب عضله احتیاجی به ناشتا بودن نمی باشد، تنها پیشنهاد می شود که چند ساعت قبل از انجام تست از خوردن قهوه اجنناب کنید.

نیازی هست مصرف داروهای دیگر را قطع کنیم؟

در اکثر موارد احتیاجی به این موضوع نمی باشد، اما با توجه به این که ممکن است دارو شما خاص باشد بهتر است این مورد را از قبل با پرشک خود در میان بگذارید.

آیا این، یک تست اولتراسوند است؟

خیر تست نوار عصب و عضله کاملا متفاوت است.

مصرف چه داروهایی بعد از تست پیشنهاد می شود؟

به صورت کلی احتیاجی به مصرف دارو نمی باشد، اما اگر تب و یا درد داشتید می توانید از استامینوفن استفاده نمایید.

در چه شرایطی لازم است که با پزشک تماس بگیریم؟

اگر پس از انجام تست علائمی مثل: تب، تورم یا قرمزی پوست، چرک کردن محل آزمایش، احساس کرختی یا بی حسی داشتید؛ لازم است که با پزشک خود تماس بگیرید و وضعیت خود را اطلاع دهید.

عوارض نوار عصب و عضله چیست؟

مزیتی که در این تست وجود دارد این است که هیچ گونه عوارضی ندارد و به جز افراد خاص (بیماران قبلی، خاتم های باردار و نوزادان) تمامی افراد می توانند آن را به راحتی انجام دهند.

سخن پایانی

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد و توانسته باشیم شما را به تست نوار عصب عضله به خوبی آشنا نماییم. اگر سوالی در ذهن شما باقی مانده است که اشاره ای به آن نداشته در قسمت نظرات برای ما بیان کنید.

در این مقاله از کلینیک خانه درد قصد داریم تا شما را با کیست بیکر و جزئیات مربوط به این عارضه آشنا کنیم؛ بنابراین اگر شما یا یکی از اطرافیانتان از این آسیب رنج می برید و می خواهید اطلاعات بیشتری در خصوص آن به دست آورید حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

علت کیست بیکر

کیست بیکرز در اثر مایع اضافی در مفصل زانو ایجاد می شود. همانطور که مفصل متورم می شود، مایع سینوویال اضافی به سمت عقب از مفصل خارج می شود و به بورس پوپلیتئال می رود. وقتی مایع وارد بورس می شود شروع به تورم می کند و در نتیجه بورسیت ایجاد می شود.

تعدادی از موارد می تواند باعث تورم زانو شود که منجر به کیست بیکر می شود:

استئوآرتریت: ساییدگی و پارگی استخوان ها و غضروف زانو منجر به افزایش مایع در مفصل زانو می شود. 50 درصد از مبتلایان به آرتریت در برخی مواقع دچار کیست بیکر می شوند. استئوآرتریت تا حد زیادی شایع ترین علت کیست بیکر است.

آسیب های زانو: هر آسیبی که منجر به تورم در داخل مفصل زانو شود، خطر ابتلا به بورسیت پوپلیتئال را افزایش می دهد. شایع ترین آسیبی که باعث ایجاد کیست بیکر می شود  پارگی غضروف است.

آرتریت التهابی: چند نوع آرتریت التهابی وجود دارد که خطر ایجاد کیست بیکر را افزایش می دهد که شایع ترین آنها نقرس است.

در صورتی که شما بنابر هر یک از دلایل بالا به این آسیب ها دچار شده باشید، لازم است که برای درمان نزد فوق تخصص زانو مراجعه کنید.

علائم کیست بیکر

اولین علامتی که افراد مبتلا به این آسیب احساس می کنند، برآمدگی کوچک در پشت زانو است که کمی دردناک است.

البته ممکن است فقط تورم جزئی وجود داشته باشد و یا حتی برای برخی افرتئ کیست بیکرز آنقدر کوچک است که حتی متوجه چیزی نمی شوید.

با این حال، در برخی موارد، کیست پوپلیتئال می‌تواند بسیار بزرگ شود و منجر به درد پشت زانو، سفتی شود، به خصوص زمانی که زانو را خم کرده و صاف می‌کنید.

اندازه متوسط ​​کیست بیکرز 3 سانتی متر است و درد مرتبط با کیست پوپلیتئال با فعالیت یا ایستادن طولانی مدت بدتر می شود و با استراحت کاهش می یابد.

همچنین بخوانید: علت کیست زانو چیست + روش درمان

تشخیص کیست پوپلیتئال

تشخیص کیست پوپلیتئال معمولاً توسط پزشک با توجه به آنچه به او می‌گویید و می‌تواند ببیند انجام می‌دهد. اگر شکی وجود داشته باشد، پزشک می تواند با انجام سونوگرافی یا اسکن MRI، تشخیص کیست زانو بیکرز را تایید کند.

علائم کیست پوپلیتئال پاره شده می تواند شبیه علائم DVT (لخته شدن خون در پا) باشد. اگر درد در ساق پا همراه با تورم، قرمزی یا گرما را تجربه کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

درمان کیست بیکر

در مورد درمان کیست بیکر چندین گزینه درمانی مختلف وجود دارد که عبارتند از:

1. یخ

یخ درمانی به کاهش تورم زانو و بورس کمک می کند که در نهایت به کاهش درد کمک می کند. در این مورد تنها باید دقت داشته باشید که یخ را به صورت مستقیم روی پوسن قرار دهید.

2. دارو

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن می توانند به کاهش درد و تورم در بورسیت پوپلیتئال کمک کنند، اما به دلیل عوارض جانبی بالقوه، آنها را فقط با نظر پزشک مصرف کنید.

3. تمرینات کششی

سفتی در عضلات اطراف زانو با له کردن کیست پوپلیتئال تشدید می ‌شود که می ‌تواند منجر به التهاب بیشتر شود. بنابراین کشش زانو می تواند یک راه بسیار موثر برای حل این بیماری باشد.

4. اوزن

اگر کیست بیکرز بزرگ باشد یا باعث درد پشت زانو شود، می‌توان مایع اضافی را با یک سوزن توسط پزشک متخصص تخلیه کرد. این یک روش بسیار ساده است و معمولاً باعث تسکین فوری می شود.

با این حال، اگر علت اصلی بورسیت برطرف نشود، تجمع مجدد مایع در بورس بسیار رایج است. بنابراین مهم است که در ابتدا علت بروز آسیب درمان شود.

5. تزریق

بورسیت زانو اغلب به تزریق کورتیزون به خوبی پاسخ می دهد .بنابراین پزشک مخلوطی از استروئید و بی حس کننده موضعی را به زانو تزریق می کند که برای کاهش تورم و کاهش درد پشت زانو عمل می کند.

باز هم، فواید آن معمولاً نسبتاً فوری هستند، اما با بازگشت تورم اغلب کوتاه مدت هستند.

6. انرژی الکترومغناطیسی پالسی (PEME)

انرژی الکترومغناطیسی پالسی، با نام دیاترمی موج کوتاه، شکلی از الکتروتراپی است که می تواند به کاهش التهاب کمک کند.

PEME معمولاً توسط فیزیوتراپیست انجام می شود. ممکن است چند جلسه طول بکشد تا متوجه فواید آن شوید، اما یک درمان موثر برای تعدادی از افرادی است که از بورسیت رنج می برند.

7. جراحی

اگرچه معمولاً لازم نیست، اما در موارد کمی، ممکن است جراحی توصیه شود. این معمولاً در صورتی اتفاق می‌افتد  که کیست پوپلیتئال در نتیجه آسیب طولانی‌مدت در زانو باشد، مثلاً پارگی غضروف یا آرتریت.

جلوگیری از عود کیست بیکر

کیست‌ بیکر به‌ خصوص در افرادی که از آرتریت رنج می ‌برند به دلیل تولید مداوم مایع اضافی در مفصل زانو، امکان بازگشت پس از درمان نیز وجود دارد

تمرینات تقویتی زانو و کشش زانو اغلب می تواند به جلوگیری از بازگشت کیست پوپلیتئال کمک کند. هرچه ماهیچه ها قوی تر شوند، نیروی کمتری از استخوان ها عبور می کند و احتمال تورم زانو کمتر می شود و در نتیجه از ایجاد کیست زانو جلوگیری می کند. این امر به ویژه زمانی اتفاق می افتد که کیست پوپلیتئال به دلیل آرتریت زانو ایجاد شده باشد .

عوارض احتمالی

گاهی اوقات کیست زانو می ترکد و مایع از داخل بورس معمولاً از پشت ساق پا و به ناحیه ساق پا نشت می کند. که می تواند باعث تورم و یا درد شدید در ساق پا شود.

اگرچه مایع آزاد به تدریج در بدن بازجذب می شود اما ممکن است تا یک ماه طول بکشد. برای کاهش هر گونه ناراحتی پس از ترکیدن کیست می توان از داروهای مسکن استفاده کرد.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را کیست بیکر و جزئیات مربوط به آن آشنا کنیم، در آخر این مورد را در نظر داشته باشید که علائم این آسیب را در خود احساس کردید لازم است که در سریع ترین زمان ممکن برای درمان اقدام کنید.

امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

یکی از شایع ترین آسیب هایی که برای کودکان پیش می آید مربوط به مشکلات پا در کودکان می باشد، انواع مختلفی از آسیب های پا وجود دارد که کودکان در سنین مختلف را درگیر می کند. در این میان برخی از آن ها طبیعی هستند و به مرور زمان برطرف می شوند و برخی دیگر نیاز به درمان جدی تری دارند. اما راه حل چیست؟

در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم تا شما را شایع ترین مشکلات پا در کودکان آشنا نماییم و روش های درمان آن ها را توضیح دهیم، بنابراین توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

رایج ترین مشکلات پا در کودکان

کودکان می توانند بسیاری از مشکلات پا را مانند بزرگسالان داشته باشند، در این میان برخی از بیماری ها ممکن است مربوط به مشکلی خاص باشند  که برای درمان باید نزد ارتوپد اطفال مراجعه نمایید و برخی ممکن است به دلیل سبک زندگی فعال، پوست حساس و بدن در حال رشد در کودکان رخ دهد. شایع ترین مشکلات پا و مچ پا که در کودکان و نوجوانان دیده می شود عبارتند از:

درد زیاد

درد پاشنه در کودکان اغلب به دلیل فشار مکرر روی صفحه رشد در استخوان پاشنه ایجاد می شود. آپوفیزیت کالکانئال (بیماری Sever) باعث التهاب و درد در پشت و پایین یک یا هر دو پاشنه پا می شود.

این یکی از علل شایع پا درد در کودکان 8 تا 14 ساله فعال است زیرا استخوان جدید هنوز در صفحه رشد در حال شکل گیری است و تا حداقل 14 سالگی به طور کامل رشد نمی کند. در این میان استفاده بیش از حد پا با انجام کارهایی مثل دویدن و پریدن روی سطوح سخت می توانند صفحه رشد پاشنه را تحریک کرده و باعث کشیدگی عضلات و بافت ملتهب شوند.

درد پاشنه پا همچنین ممکن است در نتیجه شرایط دیگری رخ دهد، مانند:

• تحریک اعصاب زیر پاشنه پا
• بورسیت، التهاب دردناک بورس ها (بالشتک بین استخوان ها، تاندون ها و ماهیچه ها)
• خار پاشنه، رشد غیر طبیعی استخوانی که در پشت یا زیر پاشنه پا ایجاد می شود
• درمان درد پاشنه معمولاً شامل استراحت از فعالیت ‌هایی است که به استخوان پاشنه فشار وارد می‌کند.

در کنار آن انجام کارهای دیگری مثل استفاده از ارتز برای حمایت از پاشنه، مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی برای کاهش درد، کشش تاندون آشیل و عضلات ساق پا، بی حرکت کردن پا و مچ پا ممکن است برای موارد شدید درد پاشنه پا در کودکان ضروری باشد که در نهایت اگر درد پاشنه پا ادامه یابد یا دوباره عود کند، ممکن است درمان های دیگری بررسی شود.

صافی کف پای انعطاف پذیر

صافی کف پای انعطاف پذیر بیشتر در کودکان خردسال دیده می شود، به این صورت که قوس پا با ایستادن کودک ناپدید می شود (بنابراین پاها صاف به نظر می رسند) اما هنگام نشستن دوباره ظاهر می شود.

این عارضه معمولا در هر دو پا رخ می دهد و اکثر کودکان به جز در ظاهر دیگر هیچ علائمی از این عارضه را احساس نمی کنند، اما آنهایی که تجربه می کنند ممکن است هنگام راه رفتن درد یا گرفتگی در پاها یا پاها احساس کنند. در بیشتر موارد، البته در اکثریت مواقع کودکان تا سن 5 سالگی قوس پای آن ها به طور کامل ایجاد می شود.

اگر کودک شما علائمی را احساس کرد، معمولاً می توان با پوشیدن کفش های مخصوص و ارتزهای کفش سفارشی برای حمایت از قوس، این علائم را کاهش داد.

اما اگر کودک شما ورزشکار است بهتر است مراجعه ای نزد ارتوپد اطفال داشته باشید تا وضعیت پاهایکودک بررسی شود، زیرا برای برخی افراد ورزش می تواند شرایط را بدتر کند.

همچنین بخوانید: درمان کف پای صاف در کودکان و بزرگسالان

رشد نامناسب ناخن

ناخن در حال رشد ناخنی است که در پوست اطراف ناخن پا رشد می کند. معمولاً روی انگشت شست پا ایجاد می‌شود و باعث حساسیت، قرمزی و تورم در گوشه‌های ناخن می‌شود. این عارضه اغلب به دلیل کفش های تنگ و کوتاه کردن نامناسب ناخن های پا ایجاد می شوند.

درمان معمولا شامل قرار دادن پای آسیب دیده در آب گرم و استفاده از پماد آنتی بیوتیک برای کاهش خطر عفونت است. اگر مشکل ادامه پیدا کرد، متخصص کودک ممکن است گوشه ناخن را ببرد که این کار نیاز به عمل سرپایی دارد.

میخچه کف پا

زگیل های کف پا معمولاً در نواحی تحمل کننده وزن پا ایجاد می شوند، مانند پاشنه یا توپ پا که بیشترین فشار را متحمل می شود، آنها توده های پوستی غیر سرطانی هستند که توسط یک عفونت ویروسی در لایه های بالایی پوست ایجاد می شوند.

 با گذشت زمان، زگیل ها می توانند به داخل پا رشد کنند که می تواند بسیار دردناک باشد. زگیل ها به راحتی از طریق تماس فردی به فرد و همچنین به صورت غیرمستقیم در مکان های مشترک (اتاق های رختکن و دوش های عمومی) منتقل می شوند.

زگیل کف پا ممکن است در نهایت بدون درمان خود به خود از بین برود، اما اگر دردناک باشد، متخصص پا می تواند آن را با روش های درمانی مخصوص از بین ببرد.

همچنین بخوانید: درمان قطعی زانو ضربدری برای بزرگسالان و کودکان

راه رفتن با انگشتان پا

بسیاری از کودکان نوپا از این عارضه رنج می برند. آنها به طور مداوم روی انگشتان پا راه می روند، اما این عادت معمولا با رسیدن به سن سه سالگی از بین می رود. با این حال، برخی از بچه ها این مشکل را برای مدت طولانی تری تجربه می کنند.

که در صورت طولانی شدت لازم است به صورت تخصصی درمان شود، مشابه هر نوع آسیب دیگری، این وضعیت می‌تواند به یک وضعیت پزشکی موجود، از جمله اختلالات اوتیسم، فلج مغزی و ضعف عضلانی مرتبط باشد.

یکی از پیشنهاداتی که پزشک می دهد این است که فرزندتان تمرینات کششی انجام دهد. آنها همچنین می توانند گچ گرفتن پا و مچ پا را برای حدود شش هفته برای کمک به کشش عضلات ساق پا توصیه کنند. که معمولاً این درمان برای زمانی که کودک چهار یا پنج ساله است توصیه می شود.

نکاتی برای اطمینان از سالم بودن پاهای فرزندتان

• در حالی که کودکان نوپا هنوز راه رفتن را یاد می گیرند، بگذارید پابرهنه بروند یا فقط جوراب بپوشند. کفش ها از رشد پاها و انگشتان پا جلوگیری می کنند.
• همیشه اطمینان حاصل کنید که کودک شما سایز کفش مناسب را پوشیده است. دقت داشته باشید که پاهای کودک دائما در حال رشد است بنابراین شما باید زود به زود این موضوع را بررسی کنید.
• کفش هایی را انتخاب کنید که کمی بزرگتر از پاهایشان باشد تا فضایی برای رشد فراهم شود.
• اگر کودک شما به ورزش علاقه دارد، مطمئن شوید که قبل از فعالیت بدنی گرم می شود و بعد از آن سرد می کند.
• آنها را به انجام کشش و انجام تمرینات برای تقویت عضلات ساق پا تشویق کنید.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با بیماری ها و مشکلات پا در کودکانو جزئیات مربوط به درمان هر یک از آن ها آشنا کنیم. در آخر این مورد را در نظر داشته باشید که اگرچه بسیاری از این مشکلات جزئی می باشند و پس از مدت کوتاهی درمان می شوند اما لازم است که شما برای بررسی های بیشتر نزد پزشک متخصص مراجعه نمایید.